Roṁánaċ 4 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Créad adéarfaimíd, d’á ḃriġ sin a fuair Abraċam, ár n‐aṫair do réir na feola?

² Óir má fíréanuiġeaḋ Abraċam de ḃárr oibreaċ, atá aḋḃar maoiḋṁeaċais aige; aċt ní os cóṁair Dé é.

³ Óir créad adeir an scrioptúir? Agus do ċreid Abraċam, agus do h‐áirṁeaḋ ḋó é mar ḟíréantaċt.

⁴ Aċt do’n té do‐ġní obair, ní mar ġrása áirṁṫear luaċ a ṡaoṫair ḋó, aċt mar ḟiaċa.

⁵ Aċt do’n duine naċ ndéanann obair, aċt ċreideas san té ḟíréanuiġeas an duine neiṁ‐ḋiaḋa, áirṁṫear a ċreideaṁ‐san mar ḟíréantaċt.

⁶ Aṁail mar ċuireann Dáiḃi síos ar aoiḃneas an duine d’á n‐áirṁeann Dia fíréantaċt taoḃ amuiġ d’oibreaċaiḃ,

⁷ Is aoiḃinn do na daoiniḃ go ḃfuil a ndroċ‐ġníoṁarṫa maiṫte ḋóiḃ, Go ḃfuil a bpeacaiḋe foluiġṫe.

⁸ Is aoiḃinn do’n té naċ n‐áirṁeoċaiḋ an Tiġearna peacaḋ ḋó.

⁹ An ḃeannaċt so, mar sin, an le h‐aġaiḋ luċta an timċeall‐ġearrṫa atá sí, nó le h‐aġaiḋ na ndaoine atá gan timċeall‐ġearr aḋ, mar an gcéadna? óir deirimíd gur h‐áirṁeaḋ a ċreideaṁ d’Abraċam mar ḟíréantaċt.

¹⁰ Cionnas, d’á ḃriġ sin, do h‐áirṁeaḋ é? Nuair ḃí sé timċeall‐ġearrṫa, nó nuair naċ raiḃ sé timċeall‐ġearrṫa? Ní ṫar éis dó ḃeiṫ timċeall‐ġearrṫa, aċt roiṁ ṫimċeall‐ġearraḋ ḋó:

¹¹ agus fuair sé cóṁarṫa an timċeall‐ġearrṫa, séala firéantaċta an ċreidiṁ do ḃí aige an tráṫ ’n‐a raiḃ sé gan timċeall‐ġearraḋ: ċum go mbéaḋ sé ’n‐a aṫair do na daoiniḃ ċreideas, giḋ go ḃfuilid gan timċeall‐ġearraḋ, ċum go n‐áirṁfiḋe fíréantaċt dóiḃ;

¹² agus ’n‐a aṫair do luċt an timċeall‐ġearrṫa, toisc naċ é aṁáin gur timċeall‐ġearraḋ iad, aċt go leanann siad lorg an ċreidiṁ do ḃi ag ár n‐aṫair Abraċam an tráṫ ’n‐a raiḃ sé gan timċeall‐ġearraḋ.

¹³ Óir níor ṫríd an dliġe tugaḋ an ġeallaṁain d’Abraċam, nó d’ á ṡlioċt, go mbéaḋ sé ’n‐a oiḋre ar an doṁan, aċt tré ḟíréantaċt an ċreidiṁ.

¹⁴ Óir má’s iad luċt an dliġe atá ’n‐a n‐oiḋriḃ, atá an creideaṁ gan éifeaċt, agus atá an ġeallaṁain gan briġ:

¹⁵ mar oibriġeann an dliġe fearg; aċt an áit naċ ḃfuil dliġe ann, ní ḟuil briseaḋ dliġe ann.

¹⁶ D’á ḃriġ sin is ó ċreideaṁ atá an oiḋreaċt, ċum go mbéaḋ sí do réir grása: ċum go mbéaḋ an geallaṁain diongḃálta do’n tslioċt uile: ní h‐é aṁáin do na daoiniḃ atá fá’n dliġe, aċt do’n dream sin, leis, go ḃfuil an creideaṁ céadna aca agus ḃí ag Abraċam, atá ’n‐a aṫair againn go léir,

¹⁷ (mar atá scríoḃṫa, Do‐rinneas aṫair d’á lán cineaḋ ḋíot), i ḃfiaḋnaise an té ’n‐ar ċreid sé, Dia, do‐ḃeir beaṫa do na marḃaiḃ, agus ġlaoḋas ar na neiṫiḃ naċ ḃfuil ann fá mar ḃéaḋ siad ann.

¹⁸ An té do ċreid go dóċasaċ gan aḋḃar dóċais go mbéaḋ sé ’n‐a aṫair d’á lán cineaḋ, do réir mar aduḃraḋ, Mar sin is eaḋ ḃéas do ṡlioċt.

¹⁹ Agus gan éirġe lag san ċreideaṁ do ḃreaṫnuiġ sé a ċorp féin do ḃí leaṫ‐ṁarḃ (agus é tuairim céad bliaḋan d’aois),

²⁰ agus broinn Ṡára do ḃí marḃánta: mar sin féin ní raiḃ aon aṁras air tré ṁí‐ċreideaṁ: dtaoḃ geallaṁna Dé, aċt do neartuiġeaḋ é san ċreideaṁ, ag taḃairt glóire do Ḋia,

²¹ agus a láin‐deiṁin aige go raiḃ ar ċumas dó a raiḃ geallta aige do ṫaḃairt ċum críċe.

²² Ar an aḋḃar sin do h‐áirṁeaḋ é mar ḟíréantaċt dó.

²³ Agus ní ar a ṡon féin aṁáin do scríoḃaḋ gur h‐áirṁeaḋ sin,

²⁴ aċt ar ár son‐na, leis, d’á n‐áirṁfear é, má ċreidimíd san té do ṫóg Íosa ár dTiġearna ó na marḃaiḃ, eisean a tugaḋ suas i n‐éiric ár gcionnta,

²⁵ agus do tógaḋ suas arís le n‐ár ḃfíréanú.