Roṁánaċ 14 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Glacaiḋ ċugaiḃ an duine atá laig‐ċreidṁeaċ, aċt naċ ċum ḃeiṫ ag breiṫ breiṫe ar ṫuairimiḃ.

² Creideann duine áiriṫe gur dleaġṫaċ an uile ḃiaḋ d’iṫe: aċt an duine atá lag, ní iṫeann sé aċt luiḃeanna.

³ An té iṫeas ná bíoḋ dí‐ṁeas aige ar an té naċ n‐iṫeann; agus an té naċ n‐iṫeann ná bíoḋ sé ag breiṫ breiṫe ar an té iṫeas: óir atá glacṫa ag Dia leis.

⁴ Cia h‐é ṫusa do‐ḃeir breiṫ ar ṡeirḃíseaċ duine eile? Is d’á ṫiġearna féin ṡeasas nó ṫuiteas sé; ’seaḋ, agus seasfaiḋ sé, óir is féidir do Ḋia a ċongḃáil ’n‐a ṡeasaṁ.

⁵ Bíonn meas ag duine áiriṫe ar lá seaċas a ċéile: measann duine eile gur mar a ċéile gaċ uile lá. Bíoḋ gaċ duine lán‐dearḃṫa ’n‐a intinn féin.

⁶ An té ḃreaṫnuiġeas an lá, is ar son an Tiġearna do‐ġní sé é; agus an té iṫeas, is ar son an Tiġearna iṫeas sé, mar ḃeireann sé buiḋeaċas do Dia; agus an té naċ n‐iṫeann, is ar son an Tiġearna naċ n‐iṫeann, agus ḃeireann seisean buiḋeaċas do Ḋia.

⁷ Óir ní ḟuil duine againn ṁaireas dó féin.

⁸ Óir má ṁairimíd, is do’n Tiġearna ṁairimíd; agus má éagaimíd, is do’n Tiġearna éagaimíd: d’á ḃriġ sin, is cuma cia aca ṁairimíd nó éagaimíd, is leis an Tiġearna sinn.

⁹ Ċuige sin is eaḋ fuair Críost bás, agus d’aiséiriġ, ċum go mbéaḋ sé ’n‐a Ṫiġearna ar ḃeoḋaiḃ agus ar ṁarḃaiḃ.

¹⁰ Aċt cad ċuige ḋuit‐se loċt d’ḟáġáil ar do ḃráṫair? nó cad ċuige ḋuit dí‐ṁeas do ċur ar do ḃráṫair? mar seasfaimíd uile os coṁair caṫaoireaċ breiṫeaṁnais Dé.

¹¹ Mar tá scríoḃṫa, Mar ṁairim‐se, adeir an Tiġearna, feacfaiḋ gaċ uile ġlún róṁam, Agus do‐ḃéarfaiḋ gaċ uile ṫeanga molaḋ do Ḋia.

¹² D’á ḃriġ sin ḃéarfaiḋ gaċ duine againn cunntas ’n‐a ṫaoḃ féin do Ḋia.

¹³ Uime sin ná bímís ag breiṫ breiṫe ar a ċéile a ṫuilleaḋ; aċt ’n‐a ionad sin taḃraiḋ aire gan ceap tuisliḋ, ná aḋḃar tuitme do ċur i mbealaċ ḃur mbráṫar.

¹⁴ Atá a ḟios agam, agus atáim dearḃṫa ḋe san Tiġearna Íosa, naċ ḃfuil rud ar biṫ neaṁ‐ġlan ann féin; aċt do’n té ṁeasas rud do ḃeiṫ neaṁ‐ġlan, go ḃfuil sé neaṁ‐ġlan dó‐san.

¹⁵ Aċt má ḃíonn doilġeas ar do ḃráṫair mar ġeall ar an mbiaḋ iṫeas tú, ní de réir gráḋa atáir‐se ag siuḃal. Ná cuir i mbealaċ a ḃascṫa led’ ḃiaḋ an duine go ḃfuair Críost bás ar a ṡon.

¹⁶ D’á ḃriġ sin ná bíoḋ ḃur maiṫeas ’n‐a aḋḃar mío‐ċlú:

¹⁷ óir ní biaḋ agus ól ríoġaċt Dé, aċt fíréantaċt, agus síoṫċáin, agus áṫas san Spiorad Naoṁ.

¹⁸ Óir an té do‐ġní seirḃís do Ċríost ar an gcuma sin, do‐ḃeir Dia taiṫneaṁ ḋó, águs bíonn urraim ag daoiniḃ ḋó.

¹⁹ Uime sin leanaimís na neiṫe ḃaineas le síoṫċáin, agus na neiṫe le n‐ar féidir linn deaġ‐ṫréiṫe a ċéile do ṁéadú.

²⁰ Ná cuir obair Dé amuġa mar ġeall ar ḃiaḋ. Is fíor go ḃfuil an uile niḋ glan, aċt is olc do’n duine an niḋ iṫeas sé ḃeiṫ ’n‐a aḋḃar tuisliḋ.

²¹ Is é is ceart gan feoil d’iṫe, ná rud ar biṫ do ḋéanaṁ do ḃéaḋ ’n‐a ṫrúig tuisliḋ dod’ ḃráṫair.

²² An creideaṁ sin atá agat, bíoḋ sé agat féin i ḃfiaḋnaise Dé. Is aoiḃinn do’n té naċ mbeireann breiṫ air féin san méid ċeaduiġeas sé.

²³ Aċt an té atá i n‐aṁras cionntuiġtear é má iṫeann sé, de ḃriġ naċ ó ċreideaṁ é; agus rud ar biṫ naċ ḃfuil bun creidiṁ faoi, is peacaḋ é.