Neaḃruiḋeaċ 11 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Anois is é is creideaṁ ann, ḃeiṫ dearḃṫa de na neiṫiḃ go ḃfuiltear ag súil leo, ḃeiṫ cinnte fá neiṫiḃ naċ ḃfeictear.

² Óir is d’á ḃárr fuair ár sinnsir deaġ‐ṫeist.

³ Is tré ċreideaṁ ṫuigmíd gur cumaḋ an doṁan tré ḃriaṫar Dé, ar ṁoḋ naċ de neiṫiḃ so‐ḟeicseanaċa do rinneaḋ na neiṫe doċítear.

⁴ Is tré ċreideaṁ d’ofráil Aibial do Ḋia íoḋbairt dob’ ḟearr ’ná íoḋbairt Ċáin; agus d’á ḃárr sin fuair sé an teist gurḃ ḟíréan é, Dia ag glacaḋ le n‐a ṫíoḋlaicṫiḃ: agus d’á ḃárr sin laḃrann sé fós, agus é marḃ.

⁵ Is tré ċreideaṁ do h‐aistriġeaḋ Énoċ ċum naċ ḃfeicfeaḋ sé an bás: agus ní raiḃ sé le fáġáil; toisc gur aistriġ Dia é: óir sarar h‐aistriġeaḋ é fuair sé an teist gur ṫaiṫin sé le Dia:

⁶ agus gan creideaṁ ní féidir taiṫneaṁ leis: óir an té ṫig ċum Dé, ní foláir dó a ċreideaṁain go ḃfuil sé ann, agus go dtugann sé luaċ a saoṫair do na daoiniḃ loirgeas é.

⁷ Tré ċreideaṁ Naoi, iar ḃfáġáil raḃaiḋ ó Ḋia i dtaoḃ na neiṫe naċ raiḃ fós le feicsin, le h‐eagla agus le hurramaċt do ċuir sé áirc i gcóir ċum a ṫeaġlaċ féin do ṡáḃáil: agus d’á ḃárr sin do ċionntuiġ sé an saoġal, agus do rinneaḋ oiḋre na fíréantaċta atá tré ċreideaṁ ḋe.

⁸ Tré ċreideaṁ Abraċam, nuair fuair sé an ġairm, d’uṁluiġ sé agus d’imṫiġ sé amaċ go h‐áit do ḃí le fáġáil aige mar oiḋreaċt ’n‐a ḋiaiḋ sin; agus d’imṫiġ sé amaċ, gan a ḟios aige cá raiḃ a ṫriall.

⁹ Tré ċreideaṁ ṫáinig sé ċum cóṁnuiġṫe i dtír tarngaire, i ndúṫaiġ nár leis féin, ag cur faoi i bpublaiḃ i n‐éinḟeaċt le Íosóg agus le Iácób, cóṁ‐oiḋrí leis san aon ġeallaṁain aṁáin:

¹⁰ óir do ḃí sé ag súil leis an gcaṫair go ḃfuil bun daingean fúiṫi, gur ab é Dia a h‐árd‐ṡaor agus a foirgniġṫeoir.

¹¹ Tré ċreideaṁ fuair Sára féin cumas ċum slioċt do ġaḃáil i mbroinn, i n‐aiṁḋeoin go raiḃ sí ṫar aois, de ḃriġ gur ṁeas sí an té ṫug an ġeallaṁain ḃeiṫ fírinneaċ,

¹² agus ṫárla go rugaḋ ó ḟear aṁáin, agus é ionann agus marḃ, slioċt do ḃí ċóṁ líonṁar le réaltaiḃ na spéire, agus le gaineaṁ na tráġa atá de ċois na fairrge, slioċt do‐áirṁṫe.

¹³ Fuaradar‐san uile bás san gcreideaṁ, gan a raiḃ geallta ḋóiḃ d’ḟáġáil, aċt do ċonnacadar i ḃfad uaṫa iad, agus d’ḟáiltiġeadar rómpa, g‐á adṁáil go raḃadar ’n‐a gcoigríoċaċaiḃ agus ’n‐a n‐oiliṫriḃ ar an saoġal.

¹⁴ Óir na daoine adeir neiṫe d’á leiṫéidiḃ sin, cuireann siad i dtuigsin gur ar lorg dúṫaiġe leo féin atáid.

¹⁵ Agus dá mbéidís ag cuiṁneaṁ ar an dúṫaiġ as ar imṫiġeadar, do‐ġeoḃáidís faill ar ḋul ar ais cúiċi.

¹⁶ Aċt anois cuireann siad dúil i ndúṫaiġ atá níos fearr ’ná í, dúṫaiġ neaṁḋa: uime sin ní nár le Dia go nglaoḋfaiḋe a nDia‐san mar ainm air: óir atá caṫair curṫa aige i n‐áiriṫe ḋóiḃ.

¹⁷ Tré ċreideaṁ Abraċam, nuair rinne Dia froṁaḋ air, d’íoḋbair sé Íosóg; an té fuair a raiḃ geallta, do ḃí sé ag íoḋbairt a aon‐ġeine;

¹⁸ go nduḃraḋ ’n‐a ṫaoḃ, is i nÍosóg ainmneoċar slioċt duit:

¹⁹ óir do ṁeas sé go ḃfuil ar ċumas Dé na mairḃ féin do ṫógáil suas; agus i ḃfáiṫ‐scéal, fuair sé ar ais ó na marḃaiḃ é.

²⁰ Tré ċreideaṁ do ḃeannuiġ Íosóg Iácób agus Ésau i dtaoḃ neiṫe do ḃí le teaċt.

²¹ Tré ċreideaṁ Iácób, ag fáġáil ḃáis dó, do ḃeannuiġ sé beirt ċlann‐ṁac Ṡeosaiṁ; agus do rinne sé aḋraḋ, ag cromaḋ ar ḃárr a ḃata.

²² Tré ċreideaṁ Seosaṁ, ag saoṫrú an ḃáis dó, do luaiḋ sé imṫeaċt clainne Israel; agus ṫug sé órdú i dtaoḃ a ċnáṁ.

²³ Tré ċreideaṁ, nuair rugaḋ Maois, do ċuir a aṫair agus a ṁáṫair i ḃfolaċ é ar feaḋ ráiṫe, toisc go ḃfacadar gur leanḃ breaġ é; agus ní raiḃ eagla orṫa roiṁ órdú an ríoġ.

²⁴ Tré ċreideaṁ Maois, nuair d’éiriġ sé mór, do ḋiúltuiġ sé a ainmniú mar ṁac inġine Farao;

²⁵ g‐á ṫaḃairt de roġa anró d’ḟulang i n‐éinḟeaċt le pobal Dé, ’ná pléisiúr do ḃaint as an bpeacaḋ ar feaḋ tamaill;

²⁶ g‐á ṁeas gur mó dob’ ḟearr masla Ċríost mar ṡaiḋḃreas ’ná seoda na hÉigipte: óir do ḃí sé ag súil leis an luaċ saoṫair.

²⁷ Tré ċreideaṁ d’ḟág sé an Éigipt ’n‐a ḋiaiḋ, gan eagla air roiṁ ḋíḃeirg an ríoġ: óir do ṡeasuiġ sé go tréan, mar ḃéaḋ a ṡúil ar an té naċ ḃfeicṫear.

²⁸ Tré ċreideaṁ do ḃunuiġ sé an Ċáisc, agus croiṫeaḋ na fola, ċum naċ leagfaḋ scriosaire na gcéid‐ġein láṁ orṫa.

²⁹ Tré ċreideaṁ do ċuadar treasna na Mara Ruaiḋe, mar ḃéaḋ ar ṫalaṁ tirim: aċt gur báḋaḋ na hÉigiptiġ innti, agus iad ag taḃairt iarraċta faoi.

³⁰ Tré ċreideaṁ do ṫuit ballaí Ieriċó ar lár, tar a éis dóiḃ ḃeiṫ d’á dtimċeallaḋ ar feaḋ seaċt lá.

³¹ Tré ċreideaṁ níor scriosaḋ Raċab méirdreaċ i n‐éinḟeaċt leis na daoiniḃ do ḃí easuṁal, ó d’ḟáiltiġ sí go síoṫċánta roiṁ na spíodóiriḃ.

³² Agus créad eile adéarfainn? Óir ní ḃéaḋ sé d’uain agam laḃairt fá Ġedeon, fá Ṡampson, fá Iefté, fá Ḋáiḃí, fá Ṡamuel agus fá na fáiḋiḃ:

³³ daoine do ċlaoiḋ ríoġaċta tré ċreideaṁ, do rinne an ceart, fuair na geallaṁnaċa, do ḋún béal na leoṁan,

³⁴ do ṁúċ neart teineaḋ, d’éaluiġ slán ó ḃéal claiḋiṁ, d’éiriġ bríoġṁar as lár a laige, d’éiriġ croḋa i gcaṫ, do ċuir an ruaig ar ṡluaiġtiḃ na n‐eaċtrann.

³⁵ Fuair mná a mairḃ ar ais tré aiséirġe: agus do ḃí cuid eile do ciapaḋ, ag diúltú do’n tsliġe éalóiḋ; ċum go ḃfaiġdís aiséirġe dob’ ḟearr:

³⁶ do fróṁaḋ cuid eile aca le magaḋ agus le sciúrseaḋ, le cuiḃreaċaiḃ agus le príosún:

³⁷ do gaḃaḋ de ċloċaiḃ orṫa, do gearraḋ ó ċéile iad le tuireasc, do cuireaḋ caṫuiġṫe orṫa, do marḃaḋ iad le faoḃar claiḋiṁ: d’imṫiġeadar le fán an tsaoġail, agus croicne caoraċ agus croicne gaḃar umpa: ḃíodar beo‐ḃoċt, fá anró agus fá ċráḋ (daoine nárḃ fiú an saoġal iad),

³⁸ ag dul ar seaċrán i ḃfásaiġiḃ, agus ar ṡléiḃtiḃ, i bpluaisiḃ, agus i bpolltaiḃ fá’n talaṁ.

³⁹ Agus fuaradar‐san uile deaġ‐ṫeist de ḃárr a gcreidiṁ, aċt ní ḟuaradar an ġeallaṁain:

⁴⁰ óir do ḃí niḋ dob’ ḟearr curṫa i n‐áiriṫe ag Dia ḋúinne, ċum naċ ḃfoirḃfiḋe iad gan sinne ḃeiṫ leo.