Marcus 16 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus nuair do ḃí an tsabóid ṫart, do ċeannuiġ Máire Ṁagdaléné, agus Máire máṫair Ṡéamais, agus Salómé spíosraiḋe, ċum go dtiocfaidís agus go n‐ongfaidís é.

² Agus ṫángadar go moċ ar maidin, an ċéad lá de’n tseaċtṁain, go dtí an tuama, le h‐éiriġe gréine.

³ Agus do ḃíodar ’g‐a ráḋ le n‐a ċéile, Cia iontóċas an leac dúinn ó ḃéal an tuama?

⁴ Agus ag féaċain suas dóiḃ, ṫugadar fá deara go raiḃ an leac iontuiġṫe: óir do ḃí sí an‐ṁór.

⁵ Agus ag dul isteaċ sa tuama ḋóiḃ, do ċonnacadar an t‐ógánaċ ’n‐a ṡuiḋe ar ṫaoḃ na láiṁe deise, agus brat geal air; agus ṫáinig uaṫḃás orṫa.

⁶ Agus aduḃairt seisean leo, Ná bíoḋ eagla oraiḃ: atá siḃ ar lorg Íosa Nasarḋa, an té do céasaḋ: d’éiriġ sé; ní ḟuil sé annso; féaċaiḋ an áit ’n‐ar ċuireadar é!

⁷ Aċt imṫiġiḋ, innisiḋ d’á ḋeisceablaiḃ agus do Ṗeadar, go ḃfuil sé ag dul róṁaiḃ go dtí an Ġalilé: do‐ċífiḋ siḃ annsin é, mar aduḃairt sé féin liḃ.

⁸ Agus d’imṫiġeadar amaċ, agus do ṫeiċeadar ó’n tuama; óir do ḃi criṫ‐eagla agus uaṫḃás orṫa: agus níor laḃradar focal le h‐aon duine; óir do ḃí scannraḋ orṫa.

⁹ Agus nuair d’aiséiriġ sé go moċ ar maidin, an ċéad lá de’n tseaċtṁain, do ṫaisbeán sé é féin ar dtús do Ṁáire Ṁagdaléné, as ar ċuir sé amaċ seaċt ndeaṁain.

¹⁰ D’imṫiġ sise, agus d’innis sí é ḋóiḃ‐sean do ḃíoḋ ’n‐a ḟoċair, agus do ḃí ag caoi agus ag gol.

¹¹ Agus nuair do‐ċualadar go raiḃ sé beo, agus go ḃfaca sise é, níor ċreideadar é.

¹² Agus tar a éis sin, do ṫaisbeán sé é féin i gcruṫ eile do ḃeirt aca agus iad ag siuḃal, ag dul fá’n tuaiṫ ḋóiḃ.

¹³ Agus d’imṫiġeadar‐san agus d’inniseadar do’n ċuid eile é: aċt mar sin féin, níor ċreideadar iad.

¹⁴ Fá ḋeireaḋ, do ṫaisbeán sé é féin do’n ao n ḟear déag ar fad, agus iad ’n‐a suiḋe ag caiṫeaṁ biḋ; agus do ċas sé leo a míċreideaṁ agus a ndúire croiḋe, de ḃriġ nár ċreideadar na daoine do ċonnaic é iar h‐éirġe ḋó.

¹⁵ Agus aduḃairt sé leo, Imṫiġiḋ ar fud an doṁain uile, agus déanaiḋ an soiscéal do ċraoḃscaoileaḋ do’n ċineaḋ daonna ar fad.

¹⁶ An té ċreidfeas agus baistfear, saorfar é; aċt an té naċ gcreidfiḋ, daorfar é.

¹⁷ Agus is iad so na cóṁarṫaí leanfas iad‐san ċreidfeas: caiṫfid deaṁain amaċ im’ ainm‐se; laḃarfaid as teangṫaċaiḃ nua;

¹⁸ tógfaid naṫraċa niṁe: agus má ólaid aon niḋ marḃṫaċ, ní ḋéanfaiḋ sé doċar ar biṫ ḋóiḃ; cuirfid a láṁa ar na daoiniḃ breoite agus leiġeasfar iad.

¹⁹ Agus, tar a éis do’n Tiġearna Íosa laḃairt leo, do gaḃaḋ suas ar neaṁ é, agus do ṡuiḋ sé síos ar ḋeas‐láiṁ Dé.

²⁰ Agus d’imṫiġeadar‐san, agus do ċraoḃscaoileadar ins gaċ uile áit, an Tiġearna ag cóṁoibriú leo, agus ag neartú an ḃriaṫair leis na cóṁarṫaiḃ do lean é.