Marcus 1 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Tosaċ soiscéil Íosa Críost, Mic Dé.

² Mar atá scríoḃṫa ag Ésáias fáiḋ, Féaċ, cuirim róṁat mo ṫeaċtaire Ullṁóċas do ṡliġe róṁat.

³ Guṫ an té ġlaoḋas ins an ḃfásaċ, Réiḋtiġiḋ sliġe an Tiġearna, Déanaiḋ a ċosáin díreaċ;

⁴ Do ḃí Eoin ag baisteaḋ ins an ḃfásaċ agus ag seanmórú baiste na h‐aiṫriġe ċum maiṫeaṁnais na bpeacaḋ.

⁵ Agus do ċuaiḋ tír Iúdaea uile agus muinntear Iarúsalem amaċ ċuige agus do ḃaist sé iad uile i sruṫ Iórnán agus iad ag adṁáil a bpeacaḋ.

⁶ Agus is é éadaċ do ḃí ar Eoin ruainneaċ camaill, agus do ḃí crios leaṫair i dtimċeall a ċuim, agus is é biaḋ d’iṫeaḋ sé lócaistí agus mil ḟiaḋain.

⁷ Agus do rinne sé seanmóir ’g‐a ráḋ, Atá ag teaċt im’ ḋiaiḋ‐se duine is mó cuṁaċt ná mise, agus ní fiú mé go gcromfainn agus go scaoilfinn iall a ḃróg.

⁸ Do ḃaist mise siḃ le h‐uisce; aċt baistfiḋ seisean siḃ leis an Spiorad Naoṁ.

⁹ Agus tarla ins na laeṫiḃ sin go dtáinig Íosa ó Nasair na Galilé agus gur ḃaist Eoin é i nIórnán.

¹⁰ Agus ar an láṫair, ar dteaċt aníos dó as an uisce, do ċonnaic sé na flaiṫis ar ḟoscailt agus an Spiorad Naoṁ ag tuirling anuas air i rioċt cuilm;

¹¹ agus ṫáinig an guṫ as na flaiṫeasaiḃ, Is tusa mo Ṁac ionṁain in a ḃfuil mo ṁór‐aoiḃneas.

¹² Agus ar an láṫair do ṡeol an Spiorad amaċ ins an ḃfásaċ é.

¹³ Agus do ḃí sé ins an ḃfásaċ dá ḟiċid lá ag fulang caṫuiġṫe ó Ṡátan; agus do ḃí sé i ḃfoċair na mbeiṫiḋeaċ n‐allta; agus do ḃí na h‐aingil ag frioṫáileaṁ air.

¹⁴ Agus tar éis Eoin do ċur i bpríosún, ṫáinig Íosa isteaċ ’sa nGalilé ag craoḃscaoileaḋ soiscéil Dé,

¹⁵ agus é ’g‐a ráḋ, Atá an t‐am cóiṁlíonta, agus atá ríoġaċt Dé druidṫe linn: déanaiḋ aiṫriġe, agus creidiḋ do’n tsoiscéal.

¹⁶ Agus ag siuḃal dó le bruaċ mara Galilé, do ċonnaic se Síomón agus Aindrias dearḃráṫair Ṡíomóin ag teilgean lín isteaċ ins an ḃfairrge: óir do b’iascairí iad.

¹⁷ Agus aduḃairt Íosa leo, Leanaiḋ mise agus do‐ġéanad iascairí ar ḋaoiniḃ ḋíḃ.

¹⁸ Agus ar an láṫair d’ḟágadar na líonta, agus do leanadar é.

¹⁹ Agus, ag imṫeaċt dó aċar beag ó’n áit sin, do ċonnaic sé Séamas mac Ṡebedé agus Eoin a ḃearḃráṫair, do ḃí ins an mbád ag cóiriú a líonta.

²⁰ Agus ar an láṫair do ġlaoḋ sé orṫa; agus d’ḟágadar a n‐aṫair Sebedé ins an mbád i n‐éinḟeaċt leis an luċt tuarastail, agus do leanadar é.

²¹ Agus do ċuadar isteaċ i gCafarnaúm, agus do ċuaiḋ sé isteaċ ins an tsionagóig, lá na sabóide, agus do rinne sé teagasc ann.

²² Agus do ċuir a ṫeagasc iongnaḋ orṫa: óir do ṫeagaisc sé iad mar ḋuine ag a raiḃ uġdarás, níorḃ ionann agus na scríoḃaiḋṫe é.

²³ Agus do ḃí ’n‐a sionagóig‐sean fear ’n‐a raiḃ spioraid neaṁ‐ġlan; agus do ġlaoḋ seisean amaċ agus aduḃairt,

²⁴ Cad é an ḃaint atá againne leat, a Íosa Nasarḋa? An dtáinig tú ċum sinn do scrios? Atá a ḟios agam cia h‐é ṫusa, Aon Naoṁṫa Dé.

²⁵ Agus do ḃagair Íosa air agus aduḃairt, Bí id’ ṫost, agus tar amaċ as.

²⁶ Agus do réab an spioraid neaṁ‐ġlan é, agus, ag screadaiġ de ġuṫ árd dí, ṫáinig sí amaċ as.

²⁷ Agus ṫáinig uaṫḃás orṫa uile agus d’ḟiafruiġeadar díoḃ féin, Créad é seo? teagasc úr‐nua! cuireann sé smaċt go h‐uġdarásaċ ar na spioraidiḃ neaṁ‐ġlana féin, agus géilleann siad dó.

²⁸ Agus do leaṫ a ċlú láiṫreaċ ar fud críċe Galilé fá gcuairt.

²⁹ Ar n‐imṫeaċt as an tsionagóig dóiḃ, ṫángadar isteaċ i dtiġ Ṡíomóin agus Aindriais, i n‐éinḟeaċt le Séamas agus le h‐Eoin.

³⁰ Agus do ḃí máṫair mná Ṡíomóin ’n‐a luiġe agus fiaḃras uirṫi, agus ar an láṫair d’inniseadar dó ’n‐a taoḃ:

³¹ agus ṫáinig sé, agus do rug sé ar láiṁ uirṫi, agus do ṫóg sé aníos í: agus d’imṫiġ an fiaḃras aisti, agus do rinne sí frioṫáileaṁ orṫa.

³² Agus, tar éis dul faoi do’n ġréin, tráṫnóna, ṫugadar ċuige na daoine ar a raiḃ easláinte, agus iad‐san ’n‐a raiḃ deaṁain.

³³ Agus do ḃí muinntear na caṫraċ uile cruinniġṫe le ċéile ag an doras.

³⁴ Agus do leiġeas sé a lán daoine ar a raiḃ galair ilġnéiṫeaċa, agus do ċaiṫ sé amaċ a lán deaṁan; agus níor ċeaduiġ sé do na deaṁanaiḃ laḃairt, mar d’aiṫniġeadar é.

³⁵ Agus ar maidin, roiṁ ḟáinniú an lae go moċ, d’éiriġ sé agus do ċuaiḋ sé amaċ, agus d’imṫiġ sé go h‐áit ḟásaṁail, agus do rinne sé urnaiġe ann.

³⁶ Agus do lean Síomón agus siad‐san do ḃí i n‐éinḟeaċt leis é;

³⁷ agus do fuaradar é, agus aduḃradar leis, Atá gaċ aoinne ar do lorg.

³⁸ Agus aduḃairt sé leo, Téiġimís as so isteaċ ins na bailtiḃ beaga atá ’n‐ár n‐aice go ndéanad seanmóir annsin, leis; óir ċuige seo is eaḋ ṫánag.

³⁹ Agus do ċuaiḋ sé isteaċ i n‐a sionagógaiḃ ar fud na Galilé, ag seanmórú agus ag caiṫeaṁ deaṁan amaċ.

⁴⁰ Agus ṫáinig loḃar ċuige, ag cur aṫċuinġe air, agus ag uṁlú ar a ġlúnaiḃ ḋó, aduḃairt sé, Má’s toil leat é, is féidir leat mise do ġlanaḋ.

⁴¹ Agus ṫug Íosa truaġ ṁór dó, agus do ṡín sé amaċ a láṁ agus do ċuir sé air í, agus aduḃairt; Is toil liom é; bí glan.

⁴² Agus ar an láṫair d’imṫiġ an loḃra ḋe, agus do ḃí sé glan.

⁴³ Agus ṫug sé foráileaṁ ḋó, agus do ċuir sé uaiḋ é ar an láṫair,

⁴⁴ agus aduḃairt sé leis, Seaċain laḃairt le h‐aon duine; aċt imṫiġ agus taisbeán ṫú féin do’n tsagart, agus íoḋbair ar son do ġlanta na neiṫe d’órduiġ Maois, mar ḟiaḋnaise ḋóiḃ.

⁴⁵ Aċt d’imṫiġ seisean amaċ, agus do ṫosnuiġ sé ar an scéal d’innsint agus do ċraoḃscaoileaḋ go foirleaṫan, i dtreo nár ḟéad Íosa dul isteaċ go poibliḋe i gcaṫair, aċt gur ḟan sé amuiġ i n‐áiteannaiḃ fásaṁla: agus ṫáinig na daoine ċuige as gaċ áird.