Maitiú 8 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus nuair ṫáinig sé anuas ó’n gcnoc, do lean sluaiġte móra é.

² Agus féaċ, ṫáinig loḃar ċuige, agus do ṡléaċt sé ḋó, g‐á ráḋ, A Ṫiġearna, má’s áil leat é, is féidir leat mise do ġlanaḋ.

³ Agus do ṡín sé amaċ a láṁ, agus do ċuir sé air í, g‐á ráḋ, Is áil liom é; glantar ṫú. Agus ar an láṫair do glanaḋ é ó’n loḃra.

⁴ Agus aduḃairt Íosa leis, Taḃair aire gan innsint d’aoinneaċ faoi; aċt imṫiġ, taisbeán ṫú féin do’n tsagart, agus déan an íoḋbairt d’órduiġ Maois, mar ḟiaḋnaise ḋóiḃ.

⁵ Agus tar a éis dó dul isteaċ i gCafarnaúm, ṫáinig ceanntúir ċuige,

⁶ ag cur aṫċuinġe air, g‐á ráḋ, A Ṫiġearna, atá mo ġiolla ’n‐a luiġe sa tiġ agus pairilis air, agus atá sé fá ṗian‐ṗáis ṁóir.

⁷ Agus aduḃairt Íosa leis, Tiocfad‐sa agus leiġeasfad é.

⁸ Agus d’ḟreagair an ceanntúir, agus aduḃairt, A Ṫiġearna, ní fiú mise go dtiocfá fám’ ḋíon: aċt abair an focal aṁáin, agus béiḋ mo ġiolla slán.

⁹ Óir is fear mise atá fá ċeannas, agus atá saiġdiúirí fúm féin: agus adeirim leis an ḃfear so, Imṫiġ, agus imṫiġeann sé; agus le fear eile, Tar, agus tig sé, agus lem’ ṡeirḃíseaċ, Déan so, agus do‐ġní sé é.

¹⁰ Agus nuair doċuala Íosa sin, do ḃí iongnaḋ air, agus aduḃairt sé leo‐san do ḃí g‐á leanaṁain, Go fírinneaċ adeirim liḃ, A leiṫéid sin de ċreideaṁ ní ḃfuaras i nIsrael féin.

¹¹ Agus adeirim liḃ go dtiocfaiḋ a lán daoine ó’n doṁan ṫoir agus ó’n doṁan ṫiar, agus go suiḋfiḋ siad i ḃfoċair Abraċaim, agus Íosóig,

¹² agus Iácóib i ríoġaċt neiṁe: aċt go dteilgfear clann na ríoġaċta amaċ sa dorċadas atá amuiġ: annsin béiḋ gol agus gíoscán fiacal.

¹³ Agus aduḃairt Íosa leis an gceanntúir, Imṫiġ ort; de réir mar do ċreidis go ndéantar duit. Agus do leiġeasaḋ an giolla an uair ċéadna sin.

¹⁴ Agus nuair ṫáinig Íosa isteaċ i dtiġ Ṗeadair, do ċonnaic sé máṫair a ċéile ’n‐a luiġe, agus fiaḃras uirṫi.

¹⁵ Agus do ċuir sé a láṁ uirṫi, agus d’imṫiġ an fiaḃras dí: agus d’éiriġ sí, agus do‐rinne sí frioṫáileaṁ orṫa.

¹⁶ Agus nuair do ḃí an tráṫnóna ann, tugaḋ ċuige a lán daoine i n‐a raiḃ deaṁain: agus do ċaiṫ sé amaċ na spioraide le n‐a ḟocal, agus do leiġeas sé na daoine do ḃí breoite:

¹⁷ ċum go gcóiṁlíonfaiḋe an briaṫar aduḃairt Ésáias fáiḋ, Do ġaḃ sé ċuige féin ár n‐aicídeaċa, agus d’ḟulaing sé ár ngalair.

¹⁸ Agus nuair do ċonnaic Íosa na sluaiġte móra ’n‐a ṫimċeall, ṫug sé órdú dul do’n taoḃ eile.

¹⁹ Agus ṫáinig scríoḃaiḋe ċuige, agus aduḃairt sé leis, A Ṁáiġistir, leanfad‐sa ṫú cibé áit ’n‐a raċaiḋ tú.

²⁰ Agus aduḃairt Íosa leis, Atá uaċaise ag na sionnaċaiḃ, agus atá neada ag éanlaiṫiḃ na spéire; aċt ní ḟuil ag Mac an Duine áit ar a leagfaḋ sé a ċeann.

²¹ Agus aduḃairt duine eile d’á ḋeisceablaiḃ leis, A Ṫiġearna, leig dom imṫeaċt ar dtús agus m’aṫair d’aḋlacaḋ.

²² Aċt aduḃairt Íosa leis, Lean mise; agus leig do na marḃaiḃ a mairḃ féin d’aḋlacaḋ.

²³ Agus nuair do ċuaiḋ sé isteaċ i mbád, do lean a ḋeisceabail é.

²⁴ Agus féaċ, d’éiriġ stoirm ṁór ar an ḃfairrge, i dtreo go raiḃ an bád d’á ṁúċaḋ fá na tonnaiḃ: aċt do ḃí seisean ’n‐a ċodlaḋ.

²⁵ Agus ṫáinig siad ċuige, agus do ḋúisiġeadar é, g‐á ráḋ, Fóir orainn, a Ṫiġearna; tá baoġal báis orainn!

²⁶ Agus aduḃairt seisean leo, cad ċuige a ḃfuil eagla oraiḃ, a luċt an ċreidiṁ ḃig? Annsin d’éiriġ sé, agus do ḃagair sé ar na gaoṫaiḃ agus ar an ḃfairrge; agus do ḃí ciúnas mór ann.

²⁷ Agus do ġaḃ iongnaḋ an‐ṁór na daoine, agus aduḃradar, cia h‐é an fear so go n‐uṁluiġeann na gaoṫa agus an ḟairrge féin dó?

²⁸ Agus nuair ṫáinig sé do’n taoḃ eile, isteaċ i dtír na nGadarénaċ, do casaḋ air beirt i n‐a raiḃ deaṁain, agus iad ag teaċt as na tuamaiḃ, agus iad an‐ḟíoċṁar, i dtreo nárḃ ḟéidir le duine ar biṫ gaḃáil an tsliġe sin.

²⁹ Agus, féaċ, do ġlaoḋadar amaċ agus aduḃradar, Cad é an ḃaint atá againn leat‐sa, a Ṁic Dé? an ċum sinn do ċiapaḋ roiṁ an aimsir ṫáinig tú?

³⁰ Is aṁlaiḋ do ḃí tréad mór muc ag fosaiḋeaċt i ḃfad uaṫa.

³¹ Agus d’iarr na deaṁain d’aṫċuinġe air, Má ċaiṫeann tú amaċ sinn, cuir isteaċ i dtréad na muc sinn.

³² Agus aduḃairt seisean leo, Imṫiġiḋ. Agus ṫáinig siad amaċ, agus do ċuaiḋ siad isteaċ ins na mucaiḃ: agus féaċ, do riṫ an tréad uile le fánaiḋ síos isteaċ sa ḃfairrge, agus do báḋaḋ iad san uisce.

³³ Agus do ṫeiċ na buaċaillí, agus do ċuadar isteaċ sa gcaṫair, agus d’inniseadar gaċ aon niḋ, agus i dtaoḃ ar éiriġ ḋoiḃ‐sean ’n‐a raiḃ na deaṁain.

³⁴ Agus féaċ, ṫáinig muinntear na caṫraċ go léir amaċ ċum Íosa, agus nuair do ċonnacadar é, d’iarradar air imṫeaċt as a ndúṫaiġ.