Maitiú 7 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Ná beiriḋ breiṫ ionnas naċ mbéarfaiḋe breiṫ oraiḃ féin.

² Óir, de réir na breiṫe do‐ḃeir siḃ is eaḋ do‐ḃéarfar breiṫ oraiḃ: agus an tóṁas le n‐a dtóṁaiseann siḃ, is leis tóṁaisfear ċugaiḃ?

³ Agus cad ċuige ḋuit an duḃradán atá i súil do ḃráṫar d’ḟeicsin, agus naċ mbreaṫnuiġeann tú an tsail atá id’ ṡúil fein?

⁴ Nó cad ċuige ḋuit a ráḋ led’ ḃráṫair, leig dom an duḃradán do ḃaint as do ṡúil‐se; agus féaċ, atá an tsail id’ ṡúil féin?

⁵ A ḃréig‐ḟíréin, bain an tsail as do ṡúil féin ar dtús; agus annsin ċífir go soiléir cionnas an duḃradán do ḃaint as súil do ḃráṫar.

⁶ Ná taḃraiḋ an niḋ naoṁṫa do na madraiḃ, agus ná caiṫiḋ ḃúr bpéarlaí i láṫair na muc, ar eagla go ngaḃfaidís de ċosaiḃ orṫa, agus go n‐iompóċaidís agus go réabfaidís as a ċéile siḃ.

⁷ Iarraiḋ, agus do‐ḃéarfar daoiḃ: loirgiḋ, agus do‐ġeoḃaiḋ siḃ; cnagaiḋ, agus fosclóċar daoiḃ.

⁸ Óir gaċ aoinneaċ iarras glacann sé; agus gaċ aoinneaċ loirgeas do‐ġeiḃ sé; agus an té ċnagas foscaltar dó.

⁹ Nó cia h‐é an duine agaiḃ, má iarrann a ṁac arán air gur cloċ ṫiuḃras sé ḋó?

¹⁰ Nó má iarrann sé iasc air gur naṫair niṁe ṫiuḃras sé ḋó?

¹¹ D’á ḃriġ sin, má’s eol daoiḃ‐se, atá go h‐olc, cionnas deaġ‐ḃronntanais do ṫaḃairt d’ḃúr gclainn, naċ dóċaiġe go mór go dtiuḃraiḋ ḃúr nAṫair atá ar neaṁ deaġ‐ḃronntanais dóiḃ‐sean iarrfas air iad?

¹² D’á ḃriġ sin, gaċ niḋ ba ṁaiṫ liḃ go ndéanfaḋ daoine ḋaoiḃ‐se, déanaiḋ‐se mar an gcéadna ḋóiḃ‐sean: mar is é sin an dliġe agus na fáiḋe.

¹³ Téiġiḋ isteaċ an doras cuṁang: óir is fairsing an doras, agus is leaṫan an bealaċ ṡeolas fá ḋéin an léirscriosta, agus is iomḋa duine ġaḃas é.

¹⁴ Óir is cuṁang an doras, agus is caol an bealaċ ṡeolas ċum na beaṫaḋ, agus is beag duine do‐ġeiḃ eolas air.

¹⁵ Seaċnuiġiḋ na fáiḋe fallsa, ṫig ċugaiḃ i rioċt caoraċ, aċt atáid ’n‐a madraiḃ allta leaṫ istiġ.

¹⁶ Ar a dtorṫaiḃ is eaḋ aiṫneoċas siḃ iad. An mbailiġtear caora fíneaṁna de’n driseaċ, nó figí de na feoċadánaiḃ?

¹⁷ Mar sin do‐ḃeir gaċ deaġ‐ċrann toraḋ maiṫ; aċt do‐ḃeir an droċ‐ċrann droċ‐ṫoraḋ.

¹⁸ Ní féidir do’n deaġ‐ċrann droċ‐ṫoraḋ do ṫaḃairt, ’ná do’n droċ‐ċrann toraḋ maiṫ do ṫaḃairt.

¹⁹ Gaċ crann naċ dtugann toraḋ maiṫ gearrtar é, agus caiṫtear sa teiniḋ é.

²⁰ D’á ḃriġ sin, ar a dtorṫaiḃ is eaḋ aiṫneoċas siḃ iad.

²¹ Ní h‐é gaċ aoinneaċ adéarfas liom, A Ṫiġearna, a Ṫiġearna, raċas isteaċ i ríoġaċt na ḃflaiṫeas; aċt an té do‐ġní toil m’Atar atá ar neaṁ.

²² Is iomḋa duine adéarfas liom an lá sin, A Ṫiġearna, a Ṫiġearna, naċ id’ ainm‐se dorinneamar fáiḋeadóireaċt, agus naċ id’ ainm‐se do ċaiṫeamar amaċ na deaṁain, agus naċ id’ ainm‐se do‐rinneamar mórán míorḃail?

²³ Agus annsin dearḃóċad‐sa ḋóiḃ, Ní raiḃ aon aiṫne agam oraiḃ riaṁ: imṫiġiḋ uaim, a luċt déanta an uilc.

²⁴ D’á ḃriġ sin, gaċ aoinneaċ do‐ċluin na briaṫra so agam‐sa agus ċuireas i ngníoṁ iad, saṁlóċar é le duine ciallṁar do ṫóg a ṫeaċ ar an gcarraig:

²⁵ agus do ṫuit an ḟearṫainn, agus ṫáinig na tuilte, agus do ṡéid na gaoṫa; agus do ḃuaileadar i gcoinniḃ an tiġe sin; agus níor ṫuit sé; mar do ḃí sé tógṫa ar an gcarraig.

²⁶ Agus gaċ aoinneaċ do‐ċluin na briaṫra so agam‐sa, agus naċ gcuireann i ngníoṁ iad, saṁlóċar eisean le duine gan ċéill do ṫóg a ṫeaċ ar an ngainiṁ:

²⁷ agus do ṫuit an ḟearṫainn, agus ṫáinig na tuilte, agus do ṡéid na gaoṫa, agus do ḃuaileadar i gcoinniḃ an tiġe sin; agus do ṫuit sé: agus ba éaċtaċ é a ṫuitim.

²⁸ Agus ṫarla, nuair do ḃí na briaṫra sin críoċnuiġṫe ag Íosa, go ndearna an sluaġ iongnaḋ d’á ṫeagasc:

²⁹ óir do ṫeagaisc sé iad aṁail duine ag a raiḃ uġdarás, munarḃ ionann agus na scríoḃaiḋṫe.