Maitiú 4 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Annsin do ṫreoruiġ an Spiorad Íosa isteaċ sa ḃfásaċ ċum go gcuirfeaḋ an diaḃal caṫú air.

² Agus nuair do ḃí troscaḋ dá ḟiċid lá agus dá ḟiċid oiḋċe déanta aige, ṫáinig ocras air ’n‐a ḋiaiḋ sin.

³ Agus ṫáinig an t‐aiḋḃeirseoir, agus aduḃairt sé leis, Má’s tusa Mac Dé, órduiġ arán do ḋéanaṁ de na cloċaiḃ seo.

⁴ Aċt d’ḟreagair seisean, agus aduḃairt, Atá scríoḃṫa, Ní h‐ar arán aṁáin ṁairfeas an duine, aċt ar an uile ḃriaṫar ṫig ó ḃéal Dé.

⁵ Annsin do rug an diaḃal leis é isteaċ sa gcaṫair naoṁṫa, agus do ċuir sé ’n‐a ṡeasaṁ ar spuaic an teampaill é,

⁶ agus aduḃairt sé leis, Má’s tú Mac Dé teilg ṫú féin le fánaiḋe síos: óir atá scríoḃṫa, Do‐ḃéaraiḋ sé órdú d’á aingliḃ id’ ṫaoḃ: Agus tógfaid‐sean ’n‐a láṁaiḃ ṫú, Ar eagla go mbuailfeá do ċos i gcoinniḃ cloiċe.

⁷ Aduḃairt Íosa leis, Atá scríoḃṫa fós, Ní ċuirfiḋ tú caṫú ar do Ṫiġearna Dia.

⁸ Annsin do rug an diaḃal leis é go mullaċ sléiḃe an‐áird, agus do ṫaisbeán sé ḋó ríoġaċta uile an doṁain, agus a ngradam;

⁹ agus aduḃairt sé leis, Do‐ḃéarad‐sa iad sin go h‐iomlán duit, má’s toil leat sléaċtaḋ ḋom,

¹⁰ agus mé d’aḋraḋ. Annsin aduḃairt Íosa leis, Imṫiġ, a Ṡátain: óir atá scríoḃṫa, Aḋarfaiḋ tú do Ṫiġearna Dia, agus is dó‐san aṁáin do, ġéanaiḋ tú seirḃís.

¹¹ Annsin d’imṫiġ an diaḃal uaiḋ, agus féaċ, ṫáinig aingil agus do‐rinneadar frioṫáileaṁ air.

¹² Agus nuair do‐ċuala Íosa gur cuireaḋ Eoin i bpríosún, do ċuaiḋ sé do’n Ġalilé;

¹³ agus ag imṫeaċt ó Nasair ḋó ṫáinig sé ċum ḃeiṫ ’n‐a ċóṁnaiḋe i gCafarnaúm, cois na fairrge ar ṫeorainn Ṡabulón agus Neftalim,

¹⁴ ċum go gcóiṁlíonfaiḋe an briaṫar aduḃairt Ésáias fáiḋ,

¹⁵ Talaṁ Ṡabulón, agus talaṁ Neftalim, Sliġe na fairrge, taoḃ ṫall de Iórnán, Galilé na nGeinte:

¹⁶ An pobal do ḃí suiḋte i ndorċadas, do ċonnaic sé solas mór; Agus orṫa‐san do ḃí suiḋte i gcríċ scáile an ḃáis D’éiriġ an solas.

¹⁷ As sin amaċ do ṫosnuiġ Íosa ar ṡeanmóir, g‐á ráḋ, Déanaiḋ aiṫriġe: óir atá ríoġaċt na ḃflaiṫeas druidṫe liḃ.

¹⁸ Agus ag siuḃal d’Íosa le h‐ais mara Ġalilé, do ċonnaic sé beirt dearḃrátar, Síomón ar a dtugtar Peadar, agus Aindrias, a ḋearḃráṫair, do ḃí ag cur lín sa ḃfairrge: óir do b’iascairí iad.

¹⁹ Agus aduḃairt sé leo, Leanaiḋ mise agus do‐ġéanad‐sa iascairí ar ḋaoiniḃ ḋíḃ,

²⁰ Agus ar an láṫair, ag fágáil a líonta ḋóiḃ, do leanadar é.

²¹ Agus ag imṫeaċt as sin dó, do ċonnaic sé beirt eile dearḃráṫar, Séamas mac Ṡebedé, agus Eoin a ḋearḃráṫair, agus iad i mbád i ḃfoċair a n‐aṫar, Sebedé, ag cóiriú a líonta; agus do ġlaoḋ sé ċuige iad.

²² Agus ar an láṫair d’ḟágadar an bád agus a n‐aṫair, agus do leanadar é.

²³ Agus do ġluais Íosa ar fud na Galilé ar fad, ag teagasc ins na sionagógaiḃ, agus ag craoḃscaoileaḋ soiscéil na ríoġaċta, agus ag leiġeas an uile ġalair agus breoiteaċta i measc na ndaoine.

²⁴ Agus do leaṫ a ċlú ar fud tíre na Siṫre ar fad, agus tugaḋ ċuige iad‐san go léir ar a raiḃ easláinte, iad do ḃí cráiḋte le galaraiḃ ilġnéiṫeaċa agus le piantaiḃ, agus go raiḃ deaṁain ionnta, daoine go raiḃ an galar tuitimeaċ agus pairilis orṫa; agus do leiġeas sé iad.

²⁵ Agus do lean na sluaiġte móra é ó’n nGaililé, agus ó’n Decapolis, agus ó Iarúsalem, agus ó Iúdaea, agus ó’n taoḃ ṫall de Iórnán.