Maitiú 28 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus tar éis na sabóide, agus an ċéad lá de’n tseaċtṁain ag soillsiú, ṫáinig Máire Ṁagdaléne agus an Ṁáire eile leis an tuama d’ḟeicsin.

² Agus féaċ, ṫáinig crioṫ mór talṁan; óir ṫáinig aingeal an Tiġearna anuas ó neaṁ, agus d’iontuiġ sé an ċloċ, agus do ṡuiḋ sé uirṫi.

³ Agus do ḃí a ġnúis mar an teintreaċ, agus do ḃí a éadaiġe ċoṁ geal leis an sneaċta:

⁴ agus le h‐eagla roiṁe ḃí an luċt coiṁéadṫa ar crioṫ, agus ḃíodar i rioċt daoine marḃ.

⁵ Agus d’ḟreagair an t‐aingeal agus aduḃairt sé leis na mnáiḃ, Ná bíoḋ aon eagla oraiḃ: tá a ḟios agam go ḃfuil siḃ ar lorg Íosa, an té do céasaḋ.

⁶ Ní annso atá sé; óir d’aiséiriġ sé, fá mar aduḃairt sé roiṁ ré. Tagaiḋ, féaċaiḋ an áit ’n‐a raiḃ an Tiġearna ’n‐a luiġe.

⁷ Agus imṫiġiḋ anois go luaṫ, agus innisiḋ d’á ḋeisceablaiḃ, D’éiriġ sé ó na marḃaiḃ; agus féaċ, atá sé ag dul róṁaiḃ do’n Ġalilé; ċífiḋ siḃ annsin é: féaċ, aduḃras‐sa liḃ é.

⁸ Agus d’imṫiġeadar‐san go luaṫ ó’n tuama agus eagla agus an‐áṫas orṫa, agus do riṫeadar ċum an scéal d’innsin d’á ḋeisceablaiḃ.

⁹ Agus féaċ, do casaḋ Íosa orṫa, agus aduḃairt sé, Go mbeannuiġiḋ Dia ḋaoiḃ. Agus ṫángadar agus rugadar ar ċosaiḃ air, agus d’aḋradar é.

¹⁰ Annsin aduḃairt Íosa leo, Ná bíoḋ eagla oraiḃ: imṫiġiḋ agus abraiḋ lem’ ḃráiṫriḃ imṫeaċt do’n Ġalilé, agus do‐ċífiḋ siad annsin mé.

¹¹ Agus ag imṫeaċt dóiḃ, féaċ, ṫáinig cuid de na gárdaiḃ isteaċ sa gcaṫair, agus d’inniseadar d’uaċtaránaiḃ na sagart gaċ a dtarla.

¹² Agus nuair do ċruinniġ siad le ċéile i ḃfoċair na seanóir, agus do ġlacadar cóṁairle le ċéile, ṫugadar mórán airgid do na saiġdiúiriḃ,

¹³ g‐á ráḋ, Abraiḋ‐se, Ṫáinig a ḋeisceabail fá scáṫ na h‐oiḋċe, agus do ġoideadar é, nuair do ḃío mairne ’n‐ár gcodlaḋ.

¹⁴ Agus má ċluineann an riaġaltóir ’n‐a ṫaoḃ, laḃarfaimíd‐ne leis, agus cuirfimíd slán ó ḃaoġal siḃ‐se.

¹⁵ Agus do ġlacadar‐san an t‐airgead, agus do‐rinneadar fá mar aduḃraḋ leo: agus do leaṫ an scéal sin i measc na nIúdaċ go dtí an lá indiu.

¹⁶ Aċt do ċuaiḋ an t‐aon deisceabal déag do’n Ġalilé, go dtí an cnoc mar a ndearna Íosa coinne leo.

¹⁷ Agus nuair do‐ċonnacadar é, d’aḋradar é: aċt do ḃí aṁras ar ċuid aca.

¹⁸ Agus ṫáinig Íosa ċuca agus do laḃair sé leo, g‐á ráḋ, Tugaḋ ḋaṁ‐sa gaċ cuṁaċt ar neaṁ agus ar talaṁ.

¹⁹ Imṫiġiḋ‐se, d’á ḃriġ sin, agus déanaiḋ deisceabail as na náisiúnaiḃ go léir, g‐á mbaisteaḋ i n‐ainm an Aṫar, agus an Ṁic, agus an Spioraid Naoiṁ:

²⁰ g‐á ṫeagasc dóiḃ gaċ ar órduiġeas daoiḃ do ċóiṁlíonaḋ, agus féaċ, atáim‐se ’n‐ḃúr ḃfoċair i gcóṁnaiḋe, go deireaḋ an tsaoġail.