Maitiú 22 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus d’ḟreagair Íosa, agus do laḃair sé aris i saṁlaoidiḃ leo,

² g‐á ráḋ, Is cosṁail ríoġaċt na ḃflaiṫeas le riġ áiriṫe do‐rinne bainis d’á ṁac,

³ agus do ċuir a ṡearḃóntaí uaiḋ amaċ ag glaoḋaċ orṫa‐san do fuair cuireaḋ ċum na bainse: agus níorḃ áil leo teaċt.

⁴ Arís do ċuir sé uaiḋ searḃóntaí eile, g‐á ráḋ, Innisiḋ ḋóiḃ‐sean a fuair cuireaḋ, Féaċ, atá m’ḟéasta ullaṁ agam: atá mo ṁairt agus m’ainṁiḋṫe biaḋta marḃṫa agam, agus atá gaċ aon niḋ i gcóir: tigiḋ ċum na bainse.

⁵ Aċt ní ṫugadar‐san aon áird air, agus d’imṫiġeadar, duine aca ċum a ḟeirme féin, duine eile ċum a ċeannaiḋeaċta:

⁶ agus do rug an ċuid eile aca ar a ṡeirḃíseaċaiḃ, agus ṫugadar droċ‐íde orṫa, agus do ṁarḃadar iad.

⁷ Aċt ṫáinig fearg ṁór ar an riġ; agus do ċuir sé a ṡluaiġte armṫa uaiḋ, agus do scrios sé na dúnṁarḃṫóirí sin, agus do loisc sé a gcaṫair.

⁸ Annsin aduḃairt sé le n‐a ṡeirḃíseaċaiḃ, Atá an ḃainis ullaṁ, aċt na daoine a fuair cuireaḋ níorḃ fiú iad é.

⁹ Imṫiġiḋ‐se amaċ, d’á ḃriġ sin, ar ċeann na mbóṫar, agus cibé daoine ġeoḃas siḃ, glaoḋaiḋ orṫa ċum na bainse.

¹⁰ Agus do‐ċuaiḋ na seirḃísiġ sin amaċ ar na bóiṫriḃ, agus do ḃailiġeadar a ḃfuaradar, idir olc agus maiṫ: agus do líonaḋ árus na bainse de ḋaoiniḃ ’n‐a suíḋe ċum biḋ.

¹¹ Aċt nuair ṫáinig an rí isteaċ leis an gcuideaċta d’ḟeicsin, do ċonnaic sé fear ann naċ raiḃ culaiṫ bainse air:

¹² agus aduḃairt sé leis, A ċara, cionnas ṫáinig tusa isteaċ annso gan culaiṫ bainse ort?

¹³ Aċt níor ḟan focal ’n‐a ḃéal aige. Annsin aduḃairt an rí leis an luċt freastail, Ceanglaiḋ a láṁa agus a ċosa, agus teilgiḋ amaċ é sa dorċaċt amuiġ; an áit ’n‐a mbéiḋ gol agus gíoscán fiacal.

¹⁴ Óir atá glaoiḋte ar ṁórán, aċt ní ḟuil toġṫa aċt beagán.

¹⁵ Annsin d’imṫiġ na Fairisíniġ, agus do ċuadar i gcóṁairle g‐á ṁeaḃrú cionnas do ċuirfidís i dteannta é sa gcainnt.

¹⁶ Agus do ċuireadar ċuige a ndeisceabail i n‐éinḟeaċt le muinntir Ioruaiṫ, g‐á ráḋ, A ṁáigistir, atá a ḟios againn gur duine fírinneaċ ṫú, agus go múineann tú sliġe Dé i ḃfírinne, agus naċ ḃfuil beann agat ar aon duine: óir is cuma leat pearsa an duine.

¹⁷ Innis dúinn, mar sin, créad é do ṁeas? An dleaġṫaċ cáin do ṫaḃairt do Ċéasar, nó gan a taḃairt?

¹⁸ Aċt d’aiṫin Íosa a mailís, agus aduḃairt sé, Cad ċuige ḋaoiḃ ḃeiṫ ag cur caṫuiġṫe orm, a luċt an ḟuar‐ċráḃaiḋ?

¹⁹ Taisbeán dom airgead na cánaċ. Agus ṫugadar pinginn dó.

²⁰ Agus aduḃairt sé leo, Cia leis an íoṁáiġ agus an scríḃinn seo?

²¹ Adeirid‐sean leis, Le Céasar. Annsin aduḃairt sé leo, D’á ḃriġ sin, taḃraiḋ do Ċéasar na neiṫe is le Céasar; agus do Ḋia na neiṫe is le Dia.

²² Agus nuair do‐ċualadar é, ḃí iongnaḋ orṫa, agus d’ḟágadar é, agus d’iṁṫiġeadar.

²³ An lá céadna sin ṫáinig ċuige Saddúicíniġ, daoine adeir naċ ḃfuil aiséirġe ann:

²⁴ agus d’ḟiafruiġeadar de, g‐á ráḋ, A ṁáiġistir, aduḃairt Maois, Dá ḃfaġaḋ duine bás gan slioċt, go bpósfaḋ a ḋearḃráṫair a ḃean, agus go dtógfaḋ sé clann d’á ḋearḃráṫair.

²⁵ Is aṁlaiḋ do ḃí móir‐ṡeisear dearḃráṫar ’n‐ár measc: agus do ṗós an ċéad duine bean, agus fuair sé bás, agus ó’s aṁlaiḋ naċ raiḃ aon ċlann aige, d’ḟág sé a ḃean ag a ḋearḃráṫair;

²⁶ mar sin do’n dara duine, agus do’n treas duine, go dtí an seaċtṁaḋ duine.

²⁷ Agus ’n‐a ndiaiḋ‐sean uile fuair an ḃean bás.

²⁸ D’á ḃriġ sin, ins an aiséirġe, cia aca ḋíoḃ gur leis an ḃean? óir do ḃí sí aca go léir.

²⁹ Aċt d’ḟreagair Iosa, agus aduḃairt sé leo, Atá siḃ amuġa, de ċionn naċ ḃfuil eolas agaiḃ ar na scrioptúiriḃ, ’ná ar ċuṁaċt Dé.

³⁰ Óir san aiséirge ní póstar daoine, ná ní tugtar le pósaḋ iad, aċṫ bíonn siad cosṁail le h‐aingliḃ Dé ar neaṁ.

³¹ Aċt i dtaoḃ aiséiriġṫe na marḃ, nár léiġeaḃar a nduḃairt Dia liḃ,

³² mar adeir sé, Is mise Dia Abraċaim, agus Dia Íosóig, agus Dia Iácóib? Ní h‐é Dia na marḃ é, aċt Dia na mbeo.

³³ Agus nuair do‐ċuala na sluaiġte é, do‐rinneadar iongnaḋ d’á ṫeagasc.

³⁴ Aċt na Fairisíniġ, nuair do‐ċualadar gur ċuir sé na Saddúicíniġ ’n‐a dtost, do ċruinniġeadar i gceann a ċéile.

³⁵ Agus do ċuir duine aca, dliġṫeoir, ceist air, g‐á ṫriail.

³⁶ A ṁáiġistir, créad í an ṗríoṁ‐aiṫne de’n dliġe?

³⁷ Agus aduḃairt sé leis. Gráḋóċaiḋ tú an Tiġearna, do Ḋia ód’ ċroiḋe go h‐iomlán, agus ód’ anam go h‐iomlán, agus ód’ inntinn go h‐iomlán.

³⁸ Is í sin an aiṫne ṁór agus an ṗríoṁ‐aiṫne.

³⁹ Agus atá an dara h‐aiṫne cosṁail léi, Gráḋóċaiḋ tú do ċóṁarsa mar ṫú féin.

⁴⁰ Ar an dá aiṫne sin is eaḋ ṡeasas an dliġe uile, agus na fáiḋe.

⁴¹ Agus nuair do ḃí na Fairisíniġ cruinniġṫe i ḃfoċair a ċéile, do ċuir Íosa ceist orṫa, g‐á ráḋ.

⁴² Cad é ḃúr dtuairim de’n Ċríost? cia dar ab mac é?

⁴³ Aduḃradar‐san leis, Mac Ḋáiḃi. Aduḃairt seisean leo, Má’s eaḋ, cionnas ġoireas Dáiḃi, tríd an Spiorad, Tiġearna ḋe, mar a n‐abrann sé,

⁴⁴ Aduḃairt an Tiġearna lem’ Ṫiġearna‐sa, Suiḋ ar mo láiṁ ḋeis, Go gcuiread do náiṁde fá do ċosaiḃ?

⁴⁵ Má ġoireann Dáiḃi Tiġearna ḋe, cionnas atá sé ’n‐a ṁac aige?

⁴⁶ Agus níorḃ ḟéidir le h‐aon duine oiread agus focal do ráḋ g‐á ḟreagairt, ná níor láṁ aon duine ó’n lá sin amaċ ceist do ċur air.