Maitiú 19 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus ṫarla, nuair do ḃí na cóṁráiḋte sin críoċnuiġṫe ag Íosa, gur imṫiġ sé ó’n nGaililé, agus go dtáinig sé isteaċ i gcríoċaiḃ lúdaea ar an taoḃ ṫall de Iórnán;

² agus do lean sluaiġte móra é; agus do leiġeas sé annsin iad.

³ Agus ṫáinig Fairisíniġ ċuige g‐á ṫriail, agus iad g‐á ráḋ, An dleaġṫaċ do ḋuine a ḃean do ċur uaiḋ ar aḋḃar ar biṫ?

⁴ Agus d’ḟreagair seisean, agus aduḃairt, An é nár léiġeaḃar, an té do ċruṫuiġ na daoine ó ṫús, gur ċruṫuiġ sé fireann agus baineann iad, agus go nduḃairt sé,

⁵ Ar an aḋḃar sin, fágfaiḋ fear a aṫair agus a ṁáṫair, agus claoiḋfiḋ sé le n‐a ṁnaoi; agus béiḋ an ḃeirt ’n‐a n‐aon ḟeoil aṁáin?

⁶ Uime sin, ní beirt iad feasta, aċt aon ḟeoil aṁáin. D’á ḃriġ sin, an niḋ do ċeangail Dia, ná scaoileaḋ duine é.

⁷ Aduḃradar‐san leis, Cad ċuige, má’s eaḋ, ar órduiġ Maois billéad scaraṁna do ṫaḃairt dí, agus a cur ċum bealaiġ?

⁸ Aduḃairt seisean leo, Do ċeaduiġ Maois daoiḃ, mar ġeall ar ḋúire ḃúr gcroiḋe, ḃúr mná do ċur uaiḃ: aċt ní mar sin do ḃí an scéal ó ṫús.

⁹ Agus adeirim‐se liḃ, An té ċuirfeas uaiḋ a ḃean, aċt aṁáin mar ġeall ar striapaċas, agus ṗósfas bean eile, go ndéanann sé aḋaltranas: agus an té ṗósas an ḃean do díbriġeaḋ, go ndéanann seisean aḋaltranas.

¹⁰ Aduḃairt na deisceabail leis, Má’s é sin an cás ag fear i dtaoḃ ṁná, do b’ḟearr gan póṡaḋ.

¹¹ Aċt aduḃairt seisean leo, Ní h‐é gaċ aon duine gur féidir leis na briaṫra so do ġlacaḋ, aċ iad‐san aṁáin dár tugaḋ é.

¹² Óir atá coillteáin ann do rugaḋ mar sin ó ḃroinn a máṫar: agus atá coillteáin ann gur ċoill daoine iad: agus atá coillteáin ann do ċoill iad féin ar son ríoġaċta na ḃflaiṫeas. An té gur féidir leis a ġlacaḋ, glacaḋ.

¹³ Annsin tugaḋ ċuige leanḃaí beaga, ċum go gcuirfeaḋ sé a láṁa orṫa, agus go nguiḋfeaḋ sé orṫa: agus do ċuir na deisceabail cosc leo.

¹⁴ Aċt aduḃairt Íosa, Leigiḋ do na leanḃaiḃ beaga teaċt ċugam‐sa, agus ná cuiriḋ cosc leo: óir is le n‐a leiṫéidiḃ sin ríoġaċt na ḃflaiṫeas.

¹⁵ Agus do ċuir sé a láṁa orṫa, agus d’imṫiġ sé ó’n áit sin.

¹⁶ Agus féaċ, ṫáinig duine ċuige, agus aduḃairt sé, A Ṁáiġistir, créad é an gníoṁ maiṫ do‐ġéanadsa, ċum go saoṫróċad an ḃeaṫa ṡíorraiḋe?

¹⁷ Agus aduḃairt seisean leis, Cad ċuige ḋuit ceist do ċur orm‐sa i dtaoḃ maiṫeasa? Ní maiṫ aoinneaċ aċt Aon aṁáin: aċt má’s mian leat dul isteaċ sa mbeaṫaiḋ, coiṁéad na h‐aiṫeanta.

¹⁸ Aduḃairt seisean leis, Ciaca? Agus aduḃairt Íosa leis, Na déan marḃaḋ, Ná déan aḋaltrannas, Ná déan goid,

¹⁹ Ná taḃair fiaḋnaise ḃréige, Taḃair onóir dot’ aṫair agus dod’ ṁáṫair, agus, Gráḋuiġ do ċóṁarsa mar ṫú féin.

²⁰ Aduḃairt an t‐ógánaċ leis, Do ċóiṁlíonas iad sin go léir: créad eile atá d’uireasḃaiḋ orm?

²¹ Aduḃairt Íosa leis, Má’s maiṫ leat ḃeiṫ gan loċt, imṫiġ, díol a ḃfuil agat, agus taḃair a luaċ do na boċtaiḃ, agus béiḋ maoin ar neaṁ agat: agus tar, lean mise.

²² Aċt nuair do‐ċuala an t‐ógánaċ na briaṫra sin, d’imṫiġ sé agus cuṁa air, óir ba ḋuine é ag a raiḃ raċmas mór.

²³ Agus aduḃairt Íosa le n‐a ḋeisceablaiḃ, Go fírinneaċ adeirim liḃ, Is ar éigean a raċas duine saiḋḃir isteaċ i ríoġaċt na ḃflaiṫeas.

²⁴ Agus adeirim arís liḃ, Is fusa do ċamall gaḃáil tré ċró snáṫaide, ná do ḋuine saiḋḃir dul isteaċ i ríoġaċt na ḃflaiṫeas.

²⁵ Agus nuair do‐ċuala na deisceabail sin, do ġaḃ iongnaḋ mór iad, agus aduḃradar, Má’s eaḋ, Cia h‐é gur féidir a ṡlánú?

²⁶ Agus ag féaċaint d’Íosa orṫa, aduḃairt sé leo, Ní féidir do ḋaoiniḃ é, aċt is féidir le Dia an uile niḋ.

²⁷ D’ḟreagair Peadar annsin, agus aduḃairt sé, Féaċ, do ṫréigeamair‐ne gaċ uile niḋ, agus do leanamar ṫusa; créad ḃéas againn d’á ḃárr?

²⁸ Agus duḃairt Íosa leo, Go fírinneaċ adeirim liḃ, nuair ṡuiḋfeas Mac an Duine i gcaṫaoir a ġlóire, san aiṫ‐ġeineaṁain, siḃ‐se do lean mé, suiḋfiḋ siḃ ar ḋá ċaṫaoir déag, ag breiṫ breiṫe ar ḋá ṫreiḃ déag Israel.

²⁹ Agus gaċ duine do ṫréig tiġṫe, nó dearḃráiṫre, nó deirḃṡeaṫraċa, nó clann, nó taltaí, ar son m’anma‐sa, ġeoḃaiḋ sé a gcéad oiread, agus béiḋ an ḃeaṫa ṡíorraiḋe mar oiġreaċt aige.

³⁰ Aċt is iomḋa duine d’á ḃfuil ar tosaċ ḃéas ar deireaḋ; agus d’á ḃfuil ar deireaḋ ḃéas ar tosaċ.