Maitiú 17 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus sé lá ’n‐a ḋiaiḋ sin, ṫug Íosa leis Peadar, agus Séamas, agus Eoin a ḋearḃráṫair‐sean, agus do rug sé suas iad ar ṡléiḃ árd fá leiṫ: agus do h‐aṫruiġeaḋ a ġné os a gcóṁair:

² agus do ṡoillsiġ a ġnúis ar nós na gréine, agus d’éiriġ a éadaiġe ċóṁ geal leis an solas.

³ Agus féaċ, do taiḋḃriġeaḋ ḋóiḃ Maois agus Élias, agus iad ag cainnt leis.

⁴ Agus d’ḟreagair Peadar, agus aduḃairt sé le h‐Íosa, A Ṫiġearna, is maiṫ ḋúinn ḃeiṫ annso: má’s áil leat‐sa é, déanaimís annso trí boṫa, boṫ ḋuit‐se, boṫ do Ṁaois, agus boṫ d’Élias.

⁵ Le linn a ċainnte, féaċ, do leaṫ scamall lonnraċ orṫa: agus féaċ, an guṫ as lár an scamaill, aduḃairt, Is é seo mo Ṁac ionṁain, ’n‐a ḃfuil mo mór‐aoiḃneas; éistiḋ leis.

⁶ Agus nuair do‐ċuala na deisceabail é, do ṫuiteadar ar a n‐aġaiḋ, agus do ḃí eagla ṁór orṫa.

⁷ Agus ṫáinig Íosa, agus do ċuir sé a láṁ orṫa, agus aduḃairt sé, Éiriġiḋ, agus ná bíoḋ eagla oraiḃ.

⁸ Agus ag féaċain suas dóiḃ, ní ḟacadar aoinneaċ aċt Íosa aṁáin.

⁹ Agus ag teaċt anuas ó’n sléiḃ dóiḃ, ṫug Íosa raḃaḋ ḋóiḃ, g‐á ráḋ, Ná h‐innsiġiḋ an raḋarc do ḋuine ar biṫ, nó go n‐aiséiriġiḋ Mac an Duine ó na marḃaiḃ.

¹⁰ Agus d’ḟiafruiġ a ḋeisceabail de, g‐á ráḋ, Cad ċuige a n‐abrann na scríoḃaiḋṫe go gcaiṫfiḋ Élias teaċt ar dtús?

¹¹ Agus d’ḟreagair seisean agus aduḃairt, Tiocfaiḋ Élias go fírinneaċ, agus aṫnuaḋfaiḋ sé gaċ aon niḋ:

¹² aċt adeirimse liḃ go dtáinig Élias ċeana, agus nior aiṫniġeadar é, aċt d’imreadar a dtoil féin air. Is mas sin ḟulaingeoċas Mac an Duine uaṫa, leis.

¹³ Annsin do ṫuig na deisceabail gur i dtaoḃ Eoin Ḃaiste do ḃí sé ag laḃairt leo.

¹⁴ Agus nuair ṫángadar go dtí an sluaġ, ṫáinig ċuige fear, ag sléaċtaḋ ar a ġlúnaiḃ ḋó, agus g‐á ráḋ,

¹⁵ A Ṫiġearna, déan trócaire ar mo ṁaċ: óir atá an galar tuitimeaċ air, agus atá sé go h‐an‐dona: óir tuiteann sé isteaċ sa teiniḋ go minic, agus san uisce go minic.

¹⁶ Agus ṫugas ċum do ḋeisceabal é, agus níor ḟéadadar a leiġeas.

¹⁷ Agus d’ḟreagair Íosa, agus aduḃairt, A ṡlioċt ḋíṫċreidiṁ ḋo‐ṫeagascṫa, cá ḟad ḃéas mé eadraiḃ? cá ḟad ḟúlaingeoċas mé siḃ? taḃraiḋ ċugam‐sa annso é.

¹⁸ Agus do smaċtuiġ Íosa an deaṁan; agus d’imṫiġ sé as: agus do ḃí an buaċaill slán ó’n uair sin amaċ.

¹⁹ Annsin ṫáinig na deisceabail ċum Íosa ar leiṫliġ, agus aduḃradar, Cad ċuige nár ḟéadamair‐ne a ċaiṫeaṁ amaċ?

²⁰ Agus aduḃairt seisean leo, Mar ġeall ar ḃúr n‐easbaiḋ creidiṁ: óir adeirim liḃ go fírinneaċ, Dá mbéaḋ oiread le gráinne síl mustáird de ċreideaṁ agaiḃ, adéarfaḋ siḃ leis an sliaḃ so, Aistriġ as so annsúd anonn; agus aistreoċaiḋ sé; agus ní ḃéiḋ éinniḋ ann naċ mbéiḋ ar ċumas daoiḃ a ḋéanaṁ.

²¹ Aċt ní féidir deaṁan de’n tsórt so do ċaiṫeaṁ amaċ aċt le h‐urnaiġe agus le troscaḋ.

²² Agus nuair do ḃíodar ’n‐a gcóṁnaiḋe sa nGaililé, aduḃairt Íosa leo, Do‐ḃéarfar Mac an Duine i láṁaiḃ daoine;

²³ agus cuirfid ċum báis é, agus éireoċaiḋ sé an treas lá. Agus do ḃí cuṁa an‐ṁór orṫa.

²⁴ Agus nuair ṫángadar go Cafarnaúm, ṫáinig luċt na cíos‐ċánaċ do ġlacaḋ ċum Peadair, agus aduḃradar, Naċ n‐íocann do ṁáiġistir‐se an ċíos‐ċáin?

²⁵ Aduḃairt seisean, Íocann. Agus nuair ṫáinig sé isteaċ sa tiġ do laḃair Íosa leisean ar dtús, g‐á ráḋ, Cad é do ḃaraṁail‐se ḋe, a Ṡíomóin? riġṫe na talṁan, cé uaṫa an nglacann siad cíos nó cáin? ó n‐a gclainn féin, nó ó ċoiṁiġṫeaċaiḃ?

²⁶ Agus aduḃairt seisean, ó ċoiṁiġṫeaċaiḃ. Aduḃairt Íosa leis, D’á ḃriġ sin, atá an ċlann saor.

²⁷ Aċt, an eagla go dtiuḃraimís scannal dóiḃ, imṫiġ‐se ċum na fairrge, agus caiṫ duḃán, agus tóg an ċéad iasc ṫiocfas aníos; agus nuair ḟosclóċas tú a ḃéal, do‐ġeoḃair píosa airgid ann: glac é sin, agus taḃair ḋóiḃ‐sean é ar mo ṡon‐sa agus ar do ṡon féin.