Maitiú 11 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus ṫarla, nuair do ċríoċnuiġ Íosa múineaḋ a ḋáréag deisceabal, gur imṫiġ sé as an áit sin ċum teagasc agus craoḃscaoileaḋ do ḋéanaṁ ’n‐a gcaṫraċaiḃ‐sean.

² Agus nuair do‐ċuala Eoin, agus é sa bpríosún, i dtaoḃ a ndearna an Críost, do ċuir sé uaiḋ beirt d’á ḋeisceablaiḃ,

³ g‐á ḟiafraiġe ḋe, An tusa an té atá le teaċt, nó an gcaiṫfimíd feiṫeaṁ le duine éigin eile?

⁴ Agus aduḃairt Íosa leo g‐á ḃfreagairt, Imṫiġiḋ, agus innsiḋ d’Eoin na neiṫe do‐ċluin, agus do‐ċí siḃ:

⁵ atá raḋarc ag dallaiḃ, agus siuḃlann bacaiġ, glantar na loḃair, agus atá éisteaċt ag boḋránaiḃ, aiṫḃeoḋtar na mairḃ, agus atá an soiscéal d’á innsint do na boċtaiḃ.

⁶ Agus is beannuiġṫe an té naċ ḃfaiġiḋ aḋḃar scannail ionnam‐sa.

⁷ Agus nuair do ḃí siad‐san imṫiġṫe, do ṫosnuiġ Íosa ar a ráḋ leis na sluaiġtiḃ i dtaoḃ Eoin, Cad é go ndeaċaiḋ siḃ amaċ sa ḃfásaċ le n‐a ḟeicsin? giolcaċ d’á luascaḋ le gaoiṫ?

⁸ Aċt cad é go ndeaċaiḋ siḃ amaċ le n‐a ḟeicsin? Fear agus éadaiġe míne air? Féaċ, luċt an éadaiġ ṁín is i dtiġṫiḃ na ríoġ ḃíd‐sean.

⁹ Aċt cad ċuige a ndeaċaiḋ siḃ amaċ? Ċum fáiḋ d’ḟeicsin? Go fírinneaċ adeirim liḃ, gur mó é ’ná fáiḋ?

¹⁰ Is é seo an té go ḃfuil scríoḃṫa ’n‐a ṫaoḃ, Féaċ, atáim ag cur mo ṫeaċtaire ar m’aġaiḋ róṁam, Agus ullṁóċaiḋ seisean do ḃealaċ róṁat.

¹¹ Adeirim liḃ go fírinneaċ, Ó n‐a rugaḋ ó ṁnáiḃ, níor éiriġ aon duine ba ṁó ’ná Eoin Baiste: aċt ċeana, an té is luġa le ráḋ i ríoġaċt na ḃflaiṫeas, is mó é ’ná eisean.

¹² Agus ó laeṫiḃ Eoin Ḃaiste go dtí anois atá ríoġaċt na ḃflaiṫeas d’á h‐éigniú, agus is iad luċt foiréiġin ḃíos g‐á fuadaċ.

¹³ Óir do‐rinne na fáiḋe go léir agus an dliġe fáiḋeadóireaċt go dtí Eoin.

¹⁴ Agus, má’s maiṫ liḃ a ġlacaḋ, is é seo Élias atá le teaċt.

¹⁵ An té ag a ḃfuil cluasa ċum éisteaċta, éisteaḋ sé.

¹⁶ Aċt cia le n‐a saṁlóċad an díne seo? Is cosṁail í le leanḃaiḃ ’n‐a suiḋe ar áiteannaiḃ margaiḋ, ag glaoḋaċ ar a ċéile,

¹⁷ agus g‐á ráḋ, Do ṡeinneamar ar an ḃfeadán daoiḃ, agus ní ḋearnaḃar rinnce; do ċaoineamar daoiḃ, agus ní ḋearnaḃar gol.

¹⁸ Óir ṫáinig Eoin gan ḃeiṫ ag iṫe ná ag ól, agus adeirid, Atá deaṁan ann.

¹⁹ Ṫáinig Mac an Duine ag iṫe agus ag ól, agus is é adeirid, Féaċ an duine craosaċ, agus póitire an ḟíona, cara na bpoibleacán agus na bpeacaċ! Aċt ċeana is le n‐a gníoṁarṫaiḃ fíorṫar an eagna.

²⁰ Annsin do ṫosnuiġ sé ar ṁilleán do ṫaḃairt do na caṫraċaiḃ i n‐a ndearnaḋ furṁór a ġníoṁarṫa éaċtaċ, toisc naċ ndearnadar aiṫriġe.

²¹ Mairg duit, a Ċorásín! mairg duit, a Ḃétsáida! óir dá ndéantaiḋe i dTuire agus i Sídóin na gníoṁarṫa éaċtaċa do‐rinneaḋ ionnaiḃ‐se, is fad ó do‐ġéanaidís aiṫriġe fá éadaċ róin agus fá luaiṫ.

²² Aċt adeirim liḃ, gur sócaṁlaiġe do Ṫuire agus do Ṡídóin é, lá an ḃreiṫeaṁnais, ’ná ḋaoiḃ‐se.

²³ Agus tusa, a Ċafarnaúim, an suas go neaṁ árdóċar ṫú? síos go h‐ifreann ísleoċar ṫú: óir dá ndéantaiḋe i Sodom na gníoṁarṫa éaċtaċa do‐rinneaḋ ionnat‐sa, d’ḟanfaḋ sé ann go dtí an lá so.

²⁴ Aċt adeirim liḃ, gur saoráidiġe do ḋúṫaiġ Ṡodoim, lá an ḃreiṫeaṁnais, ’ná ḋuit‐se.

²⁵ Ins an am sin d’ḟreagair Íosa agus aduḃairt, Molaim ṫú, a Aṫair, a Ṫiġearna neiṁe agus talṁan, gur ċeilis na neiṫe seo ar luċt eagna agus tuigseana, agus gur noċtais do naoiḋeanaiḃ iad:

²⁶ is eaḋ, a Aṫair, mar ba é sin do ḋeaġ‐ṫoilse.

²⁷ Atá gaċ uile niḋ taḃarṫa ḋaṁ‐sa ag m’Aṫair: agus ní ḟuil aiṫne ag aoinneaċ ar an Mac, aċt ag an Aṫair; agus ní ḟuil aiṫne ag aoinneaċ ar an Aṫair aċt ag an Mac, agus ag an té gur toil leis an Mac a ḟoillsiú ḋó.

²⁸ Tigiḋ ċugam‐sa, siḃ uile ar a ḃfuil duaḋ agus trom‐ualaċ, agus do‐ḃéarfad fionnḟuaraḋ ḋaoiḃ.

²⁹ Tógaiḋ mo ċuing‐se oraiḃ, agus foġlaimiḋ uaim, óir atáim ceannsa agus uṁal im’ ċroiḋe: agus do‐ġeoḃaiḋ siḃ faoiseaṁ d’ḃúr n‐anmannaiḃ.

³⁰ Óir is mín mo ċuing‐se, agus is éadtrom m’ualaċ.