Lúcas 23 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus d’éiriġ a raiḃ sa gcruinniú, agus rugadar ċum Píoláid é.

² Agus do ṫosnuiġeadar ar neiṫiḃ do ċur ’n‐a leiṫ, g‐á ráḋ, Fuaramar an fear so ag déanaṁ toirmisc i measc ár gciniḋ, agus ag cosc cánaċ do ṫaḃairt do Ċéasar, agus é g‐á ráḋ gur ab é féin Críost rí.

³ Agus d’ḟiafruiġ Píoláid de, g‐á ráḋ, An tusa Rí na nIúdaċ? Agus d’ḟreagair sé agus aduḃairt, Adeirir é.

⁴ Agus aduḃairt Píoláid le h‐uaċtaránaiḃ na sagart, Ní ḟaiġim aon loċt sa duine seo.

⁵ Aċt ba ḋéine d’áitiġeadar air, g‐á ráḋ, Atá sé ag buaiḋreaḋ na ndaoine, ag tosnú ḋó ó’n nGalilé go dtí an áit seo.

⁶ Aċt nuair do‐ċuala Píoláid sin, d’ḟiafruiġ sé ar Ġaliléaċ an fear.

⁷ Agus nuair do ṫuig sé gur le líomatáiste Ioruaiṫ do ḃain sé, do ċuir sé ċum Ioruaiṫ é, mar ḃí sé féin i nIarúsalem le n‐a linn sin.

⁸ Agus nuair do ċonnaic Ioruaṫ Íosa, do ḃí an‐áṫas air: óir do b’ḟada do ḃí sé ag súil le n‐a ḟeicsin, de ḃriġ go gcuala sé tráċt air; agus do ḃí súil aige go ḃfeicfeaḋ sé míorḃail éigin d’á déanaṁ aige.

⁹ Agus do ċuir sé a lán ceisteann air; aċt ní ṫug seisean freagra ar biṫ air.

¹⁰ Agus do ḃí uaċtaráin na sagart agus na scríoḃaiḋṫe ’n‐a seasaṁ, agus iad g‐á ċionntú go dian.

¹¹ Agus do‐rinne Ioruaṫ agus a ċuid saiġdiúir fonoṁaid faoi, agus ṫugadar tarcuisne ḋó, agus do ċuireadar éadaċ geal air, agus do ċuireadar ar ais ċum Píoláid é.

¹² Agus do‐rinneaḋ caradas an lá sin idir Ioruaṫ agus Píoláid: óir do ḃíodar ’n‐a náiṁdiḃ d’á ċéile roiṁe sin.

¹³ Agus do ċruinniġ Píoláid uaċtaráin na sagart, agus na ceann‐ṗuirt, agus na daoine le ċéile, agus aduḃairt sé leo,

¹⁴ Ṫugaḃar ċugam an fear so mar ḋuine atá ag buaiḋreaḋ na ndaoine agus féaċ, tar a éis dom a ċeistiú ’n‐ḃúr ḃfiad naise, ní ḟuaras cionntaċ é ins na neiṫiḃ atá agaiḃ‐se d’á gcur ’n‐a leiṫ:

¹⁵ agus ní luġa naċ ḃfuair Ioruaṫ: óir do ċuir seisean ar ais ċugainn é; agus féaċ, ní ḟuil éinniḋ déanta aige ṫuilleas bás.

¹⁶ Ar an áḋḃar sin smaċtóċad é agus scaoilfead saor é.

¹⁸ Aċt do ġlaoḋadar go léir amaċ d’aon ġuṫ, g‐á ráḋ, Glan as an tsliġe é so, agus scaoil ċugainn Barabbas:

¹⁹ duine do ḃí curṫa i bpríosún mar ġeall ar ċeannairc do‐rinneaḋ sa gcaṫair, agus mar ġeall ar ḋúnṁarḃaḋ.

²⁰ Agus do laḃair Píoláid leo arís, agus é ag iarraiḋ Íosa do leigean saor;

²¹ aċt do ġlaoḋadar amaċ, g‐á ráḋ, Céas, céas é.

²² Agus aduḃairt sé leo an treas uair, Cad ċuige, cad é an t‐olc atá déanta aige? Ní ḟuaras‐sa aon ċúis báis ann: smaċtóċad é, d’á ḃriġ sin, agus scaoilfead saor é.

²³ Aċt do ṡeasadar go dána, ag glaoḋaċ i n‐árd a ngoṫa, ag iarraiḋ é do ċéasaḋ. Agus do ḃuaiḋ a nglór.

²⁴ Agus ṫug Píoláid mar ḃreiṫ go ndéanfaiḋe an niḋ d’iarradar air.

²⁵ Agus do scaoil sé saor an duine do cuireaḋ i bpríosún mar ġeall ar ċeannairc agus ar ḋúnṁarḃaḋ, an duine d’iarradar; aċt ṫug sé Íosa ḋóiḃ ċun a dtoil d’imirt air.

²⁶ Agus nuair do ṡeoladar leo é, rugadar ar ḋuine ó Ċuréne darḃ ainm Síomón, do ḃí ag teaċt isteaċ ó’n tuaiṫ, agus do ċuireadar an ċroċ airsean ċum í d’iomċar i ndiaiḋ Íosa.

²⁷ Agus do ḃí sluaġ mór daoine g‐á leanaṁain, agus mná, agus iad ag caoin‐ġol agus ag déanaṁ truaiġe ḋó.

²⁸ Aċt d’iompuiġ Íosa ċuca, agus aduḃairt sé, A inġeana Iarúsalem, ná biḋiḋ ag gol ar mo ṡon‐sa, aċt ar ḃúr son féin, agus ar son ḃúr gclainne.

²⁹ Óir, féaċ, atá na laeṫe ag teaċt ’n‐a ndéarfar, Is aoiḃinn dóiḃ‐sean atá aimrid, agus do na bronnaiḃ naċ rug clann, agus do na cíoċaiḃ nár ṫál.

³⁰ Tosnóċaid annsin ar a ráḋ leis na sléiḃtiḃ, Tuitiḋ anuas orainn; agus leis na cnocaiḃ, Clúduiġiḋ sinn.

³¹ Óir má ġníd na neiṫe seo san aḋmad úr, créad do‐ġéantar san aḋmad críon?

³² Agus do ḃí beirt eile, cuirpṫiġ, do seolaḋ i n‐éinḟeaċt leis ċum go gcuirfiḋe ċum báis iad.

³³ Agus nuair do ṡroiċeadar an áit ar a dtugtar An Cloigeann, do ċéasadar annsin é, agus na cuirpṫiġ, duine aca ar a láiṁ ḋeis, agus an duine eile ar a láiṁ ċlé.

³⁴ Agus aduḃairt Íosa, A Aṫair, maiṫ ḋóiḃ, óir ní ḟuil a ḟios aca créad atá aca d’á ḋéanaṁ. Agus do roinneadar a ċuid éadaiġe eadorṫa féin, g‐á gcur ar ċrannaiḃ.

³⁵ Agus do ḃí na daoine ’n‐a seasaṁ ag féaċain. Agus do ḃí na h‐uaċtaráin, leis, ag taḃairt tarcuisne ḋó, g‐á ráḋ, D’ḟuascail an té seo daoine eile; fuasclaḋ sé é féin, má’s é an Críost é, do ṫoġ Dia.

³⁶ Agus do ḃí na saiġdiúirí, mar an gcéadna, ag magaḋ faoi, ag teaċt ċuige, ag tairgsin ḃínéagra ḋó,

³⁷ agus iad g‐á ráḋ, Má’s tú Rí na nIúdaċ, saor ṫú féin.

³⁸ Agus do ḃí scríḃinn os a ċionn, IS É SEO RÍ NA n‐IÚDAĊ.

³⁹ Agus duine de na cuirpṫeaċaiḃ do croċaḋ ṫug sé masla ḋó, g‐á ráḋ, Naċ tusa an Críost? saor ṫú féin agus sinne.

⁴⁰ Aċt d’ḟreagair an duine eile, agus do ċeartuiġ sé é, g‐á ráḋ, An aṁlaiḋ naċ ḃfuil eagla Dé ort, agus tú fá’n daoir‐ḃreiṫ ċéadna?

⁴¹ Sinne, go deiṁin, san gceart; óir is ag díol as a ḃfuil déanta againn atáimíd: aċt ní ḋearna an fear so mí‐ġníoṁ ar biṫ.

⁴² Agus aduḃairt sé, A Íosa, cuiṁniġ orm‐sa nuair ṫiocfas tú id’ ríoġaċt.

⁴³ Agus aduḃairt seisean leis, Go fírinneaċ adeirim leat, Béiḋ tú im’ ḟoċair‐se indiu i bPárrṫas.

⁴⁴ Agus do ḃí sé timċeall na séṁaḋ h‐uaire, agus do leaṫ dorċadas ar an talaṁ uile go dtí an naoṁaḋ h‐uair,

⁴⁵ solas na gréine ag dul i laiġead: agus do réabaḋ brat an teampaill tré n‐a lár.

⁴⁶ Agus do ġlaoḋ Íosa de ġuṫ árd, agus aduḃairt, A Aṫair, do‐ḃeirim m’anam i leiṫ do láṁ‐sa; agus ag ráḋ na ḃfocal sin dó, do scar a anam leis.

⁴⁷ Agus nuair do ċonnaic an ceanntúir créad ṫarla, ṫug sé glóir do Ḋia, g‐á ráḋ, Go deiṁin ba fíréan an fear so.

⁴⁸ Agus na sluaiġte ṫáinig le ċéile ag féaċain ar an raḋarc sin, nuair do ċonnacadar gaċ a dtarla, d’ḟilleadar agus iad ag bualaḋ a n‐uċt.

⁴⁹ Agus a luċt aiṫeantais, agus na mná do lean é ó’n nGalilé, do ṡeasadar i ḃfad uaiḋ, ag féaċain ar na neiṫiḃ sin.

⁵⁰ Agus féaċ, fear darḃ ainm Seosaṁ, do ḃí ’n‐a ċóṁairleoir,

⁵¹ fear cóir fíréanta (níor aontuiġ sé le ’n‐a gcóṁairle ná le n‐a ngníoṁ), fear as Arimatéa, caṫair de ċaṫraċaiḃ na nIúdaċ, do ḃí ag súil le ríoġaċt Dé:

⁵² do‐ċuaiḋ an fear so ċum Píoláid, agus d’iarr sé corp Íosa air.

⁵³ Agus do ṫóg sé anuas é, agus d’ḟill sé i línéadaċ é, agus do ċuir sé é i dtuama do ḃí gearrṫa i gcarraig, tuama nár cuireaḋ aon duine riaṁ roiṁe sin ann.

⁵⁴ Agus ba é lá an Ullṁuiġṫe do ḃí ann, agus do ḃí an tsabóid ag teaċt.

⁵⁵ Agus na mná ṫáinig i n‐éinḟeaċt leis ó’n nGalilé, do leanadar ’n‐a ḋiaiḋ, agus do ċonnacadar an tuama, agus cionnas ḃí a ċorp curṫa ann.

⁵⁶ Agus d’ḟilleadar ar ais, agus d’ullṁuiġeadar spíosraḋ agus uinnimeintí.