Lúcas 22 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus do ḃí féile an aráin gan laiḃín, d’á ngoirṫear an Ċáisc, ag teaċt i n‐aiṫġiorraċt.

² Agus do ḃí uaċtaráin na sagart agus na scríoḃaiḋṫe ag iarraiḋ cionnas ċuirfidís ċum báis é; óir do ḃí eagla na ndaoine orṫa.

³ Agus do ċuaiḋ Sátan isteaċ i nIúdás Iscariót, duine de’n dáréag.

⁴ Agus d’imṫiġ sé, agus do ġlac sé cóṁairle le h‐uaċtaránaiḃ na sagart agus leis na ceann‐ṗortaiḃ, cionnas ḃéarfaḋ sé ar láiṁ dóiḃ é.

⁵ Agus do ḃí áṫas orṫa, agus do‐rinneadar margaḋ leis go dtiuḃraidís airgead dó.

⁶ Agus do réiḋtiġ sé leo, agus do ḃí sé ag iarraiḋ faille ar a ṫaḃairt suas dóiḃ nuair naċ mbéaḋ na daoine ann.

⁷ Agus ṫáinig lá an aráin gan laiḃín, nuair ba ċeart uan na Cásca do ṁarḃaḋ.

⁸ Agus do ċuir sé uaiḋ Peadar agus Eoin, g‐á ráḋ, Téiġiḋ agus ullṁuiġiḋ an Ċáisc dúinn, go n‐iṫimíd é.

⁹ Agus aduḃradar leis, Cia an áit i n‐ar toil leat go n‐ullṁóċaimís é?

¹⁰ Agus aduḃairt sé leo, Féaċ, ar ḋul isteaċ sa gcaṫair ḋaoiḃ, casfar oraiḃ fear agus soiṫeaċ uisce ar iomċar aige; leanaiḋ eisean isteaċ sa tiġ i n‐a ḃfuil sé ag dul.

¹¹ Agus adéarfaiḋ siḃ le fear an tiġe, Adeir an Máiġistir leat, Cá ḃfuil an seomra aoiġeaċta, i n‐a n‐íosfad an Ċáisc i gcuiḃreann mo ḋeisceabal?

¹² Agus taisbeánfaiḋ sé ḋaoiḃ seomra mór uaċtaraċ agus é i gcóir; ullṁuiġiḋ annsin.

¹³ Agus do ċuadar, agus fuaradar mar aduḃairt sé leo: agus d’ullṁuiġeadar an ċáisc.

¹⁴ Agus nuair ṫáinig an t‐am, do ṡuiḋ sé síos, agus na h‐abstail ’n‐a ḟoċair.

¹⁵ Agus aduḃairt sé leo, Ba ṁór an fonn do ḃí orm an ċáisc seo d’iṫe i n‐ḃúr ḃfoċair sara ḃfulaingeoċad:

¹⁶ óir adeirim liḃ, Ní íosfad é, nó go gcóiṁlíontar é i ríoġaċt Dé.

¹⁷ Agus do ṫóg sé cupán, agus ṫug sé buiḋeaċas, agus aduḃairt sé, Glacaiḋ, agus roinniḋ é seo eadraiḃ:

¹⁸ óir adeirim liḃ, Ní ólfad feasta de ṫoraḋ na fíneaṁna, nó go dtigiḋ ríoġaċt Dé.

¹⁹ Agus do ṫóg sé arán, agus nuair ṫug sé buiḋeaċas, do ḃris sé é, agus ṫug sé ḋóiḃ é, g‐á ráḋ, Is é seo mo ċorp do‐ḃeirṫear ar ḃúr son‐sa: déanaiḋ so mar ċuiṁneaṁ orm‐sa.

²⁰ Agus an cupán, mar an gcéadna, tar éis suipéir, g‐á ráḋ, Is é an cupán so an tiomna nua im’ ḟuil‐se doirtear amaċ ar ḃúr son‐sa.

²¹ Aċt féaċ, atá láṁ an té atá ’gam’ ḃraiṫ ar an mbórd im’ ḟoċair.

²² Óir atá Mac an Duine ag imṫeaċt go cinnte, fá mar atá órduiġṫe: aċt is mairg do’n duine sin tré n‐a mbraiṫtear é!

²³ Agus do ṫosnuiġeadar ar a ḟiafraiġe eatorṫa féin cia aca ḋíoḃ do ḃéaḋ ar tí an niḋ sin do ḃéanaṁ.

²⁴ Agus d’éiriġ diospóireaċt eadorṫa, cia aca ḋíoḃ do measfaiḋe ba ṁó.

²⁵ Agus aduḃairt sé leo, Gaḃann riġṫe na gCineaḋaċ forláṁas orṫa; agus goirṫear daoine flaiṫeaṁla ḋíoḃ‐san go ḃfuil cuṁaċt aca orṫa.

²⁶ Aċt ní mar sin daoiḃ‐se: aċt an té is mó eadraiḃ, bíoḋ sé mar an té is óige; agus an té is áirde oraiḃ mar an té do‐ġní frioṫáileaṁ.

²⁷ Óir cia aca is mó, an té atá ’n‐a ṡuiḋe ċum biḋ, nó an té do‐ġní frioṫáileaṁ? Naċ é an té atá ’n‐a ṡuiḋe? aċt atáim‐se i n‐ḃúr measc mar ḋuine do‐ġní frioṫáileaṁ.

²⁸ Aċt is siḃ‐se d’ḟan im’ ḟoċair im’ ċaṫuiġṫiḃ;

²⁹ agus cuirim ríoġaċt i n‐áiriṫe ḋaoiḃ, fá mar ċuir m’Aṫair i n‐áiriṫe ḋaṁ‐sa,

³⁰ ċum go n‐íosfaiḋ agus go n‐ólfaiḋ siḃ ar mo ḃórd‐sa im’ ríoġaċt; agus go mbéiḋ siḃ ’n‐ḃúr suiḋe ar riġ‐ċaṫaoireaċaiḃ ag breiṫ breiṫe ar ḋá ṫreiḃ déag Israel.

³¹ A Ṡíomóin, a Ṡíomóin, féaċ, fuair Sátan cead siḃ‐se do ċriaṫairt mar ċruiṫneaċt:

³² aċt do‐rinneas‐sa guiḋe ar do ṡon‐sa, ċum naċ gcaillfeaḋ ar do ċreideaṁ: agus nuair iompóċair neartuiġ do ḃráiṫre.

³³ Agus aduḃairt seisean leis, A Ṫiġearna, atáim ullaṁ ar ḋul leat‐sa ċum príosúin agus ċum báis.

³⁴ Agus aduḃairt seisean, Adeirim leat, a Ṗeadair, naċ nglaoḋfaiḋ an coileaċ indiu, go séanfair trí h‐uaire aon aiṫne do ḃeiṫ agat orm.

³⁵ Agus aduḃairt sé leo, Nuair do ċuireas uaim siḃ gan sparán, gan mála, gan bróga, an raiḃ éinniḋ i n‐easnaṁ oraiḃ? Agus aduḃradar, Ní raiḃ.

³⁶ Agus aduḃairt sé leo, Aċt anois, an té ag a ḃfuil sparán beireaḋ sé leis é, agus mála, leis: agus an té naċ ḃfuil claiḋeaṁ aige, díolaḋ sé a ḃrat, agus ceannuiġeaḋ sé ceann.

³⁷ Óir adeirim liḃ, go gcaiṫfear an niḋ seo atá scríoḃṫa do cóiṁlíonaḋ ionnam‐sa, Agus do h‐áirṁeaḋ é le cuirpṫeaċaiḃ: óir an méid ḃaineas liom atá sé d’á ċóiṁlíonaḋ.

³⁸ Agus aduḃradar, A Ṫiġearna, féaċ, atá ḋá ċlaiḋeaṁ annso. Agus aduḃairt sé leo, Is leor sin.

³⁹ Agus ṫáinig sé amaċ, agus do ċuaiḋ sé, mar ba ġnáṫ leis, go cnoc na nOla‐ċrann; agus do lean na deisceabail ’n‐a ḋiaiḋ.

⁴⁰ Agus nuair ṫáinig sé ċum na h‐áite, aduḃairt sé leo, Déanaiḋ urnaiġe ċum naċ raċaiḋ siḃ i gcaṫuiġṫiḃ.

⁴¹ Agus d’imṫiġ sé uaṫa timċeall faid urċair cloiċe; agus do‐ċuaiḋ sé ar a ġlúiniḃ agus do‐rinne sé guiḋe,

⁴² g‐á ráḋ, A Aṫair, má’s toil leat é, beir uaim an cupán so: aċt ċeana, nárab é mo ṫoil‐se aċt do ṫoil‐se do‐ġéantar.

⁴³ Agus do taiḋḃriġeaḋ ḋó aingeal ó neaṁ, ag neartú leis.

⁴⁴ Agus ar mbeiṫ ḋó i bpian‐ḃroid ċráiḋte, ba ḋéine do ġuiḋ sé: agus d’éiriġ a ċuid allais mar ḃéaḋ braoin fola ag tuitim ċum talṁan.

⁴⁵ Agus nuair d’éiriġ sé ó’n nguiḋe, ṫáinig sé ċum na ndeisceabal, agus fuair sé ’n‐a gcodlaḋ iad le brón, agus aduḃairt sé leo, Cad ċuige ḋaoiḃ ḃeiṫ ’n‐ḃúr gcodlaḋ?

⁴⁶ éiriġiḋ agus déanaiḋ urnaiġe ċum naċ raċaiḋ siḃ i gcaṫuiġṫiḃ.

⁴⁷ Le linn cainnte ḋó, féaċ, sluaġ, agus an té ar a dtugaḋ Iúdás, duine de’n dáréag, do ċuaiḋ seisean rómpa; agus do ḋruid sé i n‐aice le h‐Íosa ċum póg do ṫaḃairt dó.

⁴⁸ Aċt aduḃairt Íosa leis, A Iúdáis, an le póig atá tú ag braiṫ Ṁic an Duine?

⁴⁹ Agus nuair do ċonnaic siad‐san do ḃí ’n‐a ċuideaċtain créad do ḃí ag teaċt, aduḃradar, A Ṫiġearna, An mbuailfimíd leis an gclaiḋeaṁ?

⁵⁰ Agus do ḃuail duine aca giolla an árd‐ṡagairt, agus do ḃain sé an leaṫ‐cluas ḋeas de.

⁵¹ Aċt d’ḟreagair Íosa, agus aduḃairt sé, Leigiḋ liom an méid seo. Agus do ċuir sé a láṁ ar an gcluais, agus do leiġeas sé í.

⁵² Agus aduḃairt Íosa leo‐san ṫáinig ċuige, uaċraráin na sagart, agus maoir an teampaill, agus na seanóirí, An ċum biṫeaṁnaċ d’ionnsaiġe, ṫáinig siḃ amaċ, le claiṁtiḃ agus le bataiḃ?

⁵³ Nuair do ḃíos gaċ aon lá ’n‐ḃúr measc sa teampall, níor ṡíneaḃar láṁ im’ ċoinniḃ: aċt is liḃ‐se an uain seo, agus cuṁaċt an dorċadais.

⁵⁴ Agus do ġaḃadar é, agus rugadar leo é, agus ṫugadar isteaċ i dtiġ an árd‐ṡagairt é. Agus do lean Peadar ’n‐a ndiaiḋ i ḃfad siar.

⁵⁵ Agus nuair do lasadar teine i lár na cúirte, agus do ḃíodar ’n‐a suiḋe i n‐éinḟeaċt le ċéile, do ṡuiḋ Peadar ’n‐a measc.

⁵⁶ Agus do ḃí cailín áiriṫe, do ċonnaic é agus é ’n‐a ṡuiḋe sa tsolas, agus ag féaċain go grinn air ḋí, aduḃairt sí, Do ḃí an fear so, leis, ’n‐a ḟoċair siúd.

⁵⁷ Aċt do ṡéan seisean é, g‐á ráḋ, A ḃean, ní ḟuil aon aiṫne agam air.

⁵⁸ Agus tar éis tamaill ḃig do ċonnaic duine eile é, agus aduḃairt, Is díoḃ súd ṫusa, leis. Aċt aduḃairt Peadar, A ḋuine, ní díoḃ mise.

⁵⁹ Agus fá ṫuairim uaire an ċluig ’n‐a ḋiaiḋ sin, aduḃairt duine eile go cruinn, Go cinnte do ḃí sé seo, leis, ’n‐a ḟoċair siúd, óir is Galiléaċ é.

⁶⁰ Aċt aduḃairt Peadar, A ḋuine, ní ḟuil a ḟios agam créad atá agat d’á ráḋ. Agus ar an láṫair, le linn cainnte ḋó, do ġlaoḋ an coileaċ.

⁶¹ Agus d’iompuiġ an Tiġearna, agus do ḋearc sé ar Ṗeadar. Agus do ċuiṁniġ Peadar ar ḟocal an Tiġearna, go nduḃairt sé, Sara nglaoḋfaiḋ an coileaċ indiu, séanfair‐se mé trí h‐uaire.

⁶² Agus d’imṫiġ sé amaċ agus do ġoil sé go duḃaċ.

⁶³ Agus na fir go raiḃ Íosa fá ġreim aca, do ḃíodar ag déanaṁ magaiḋ faoi, agus g‐á ḃualaḋ.

⁶⁴ Agus do ċuireadar púicín air, agus do ċeistiġeadar é, g‐á ráḋ, Déan fáiḋeadóireaċt: cia h‐é do ḃuail ṫú?

⁶⁵ Agus aduḃradar a lán neiṫe eile leis, ag taḃairt masla ḋó.

⁶⁶ Agus nuair ṫáinig an lá, do ċruinniġ seanóirí an ṗobail le ċéile, idir uaċtaránaiḃ na sagart agus na scríoḃaiḋṫiḃ; agus ṫugadar eisean isteaċ ’n‐a n‐árd‐ċóṁairle,

⁶⁷ g‐á ráḋ, Má’s tusa an Críost, innis dúinn é. Aċt aduḃairt seisean leo, Má innisim daoiḃ é, ní ċreidfiḋ siḃ mé:

⁶⁸ agus má ċuirim ceist oraiḃ, ní ṫiuḃraiḋ siḃ freagra.

⁶⁹ Aċt ó’n tráṫ so amaċ béiḋ Mac an Duine ’n‐a ṡuiḋe ar ḋeis cuṁaċta Dé. Agus aduḃradar go léir, An tusa Mac Dé, d’á ḃriġ sin?

⁷⁰ Agus aduḃairt seisean leo, Adeir siḃ é, gur mé.

⁷¹ Agus aduḃradar‐san, Créad é an gáḃaḋ atá againn le tuilleaḋ fiaḋnaise? óir do‐ċualamar féin é, as a ḃéal féin.