Lúcas 18 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus do laḃair sé leo as saṁlaoid, g‐á ċur i dtuigsin dóiḃ go mba ċeart dóiḃ ḃeiṫ ag guiḋe i gcóṁnaiḋe, agus gan staonaḋ;

² g‐á ráḋ, Do ḃí breiṫeaṁ i gcaṫair áiriṫe, fear naċ raiḃ eagla Dé sir ná beann ar ḋaoiniḃ aige:

³ agus do ḃí baintreaḃaċ sa gcaṫair sin; agus is minic do ṫigeaḋ sí ċuige, g‐á ráḋ, Déan ceart dom ar mo náṁaid.

⁴ Agus ní ḋéanfaḋ seisean é ar feaḋ tamaill: aċt ’n‐a ḋiaiḋ sin aduḃairt sé leis féin, Giḋ naċ ḃfuil eagla Dé orm, ná beann ar ḋaoiniḃ agam;

⁵ ar a ṡon sin féin, de ċionn go ḃfuil an ḃaintreaḃaċ so ag déanaṁ buaiḋearṫa ḋom, déanfaiḋ mé ceart dí, ar eagla go gcráḋfaiḋ sí mé sa deireaḋ agus í ag sír‐ṫeaċt ċugam.

⁶ Agus aduḃairt an Tiġearna, Éistiḋ le briaṫraiḃ breiṫeaṁan na h‐éagcóra.

⁷ Agus an aṁlaiḋ naċ n‐agarfaiḋ Dia cruaḋ‐ċás a ṁuinntire toġṫa féin ḃíos ag glaoḋaċ air de ló agus d’oiḋċe?

⁸ Adeirim liḃ go n‐agarfaiḋ sé go luaṫ. Aċt ċeana, nuair ṫiocfas Mac an Duine, an ḃfaiġiḋ sé creideaṁ ar talaṁ?

⁹ Agus aduḃairt sé an tsaṁlaoid seo le dream a ḃí muiniġineaċ asta féin gur ḋaoine fíréanta iad, agus ag a raiḃ tarcuisne ar ċáċ eile:

¹⁰ Do ċuaiḋ beirt suas do’n teampall ċum urnaiġe do ḋéanaṁ; Fairisíneaċ ab eaḋ duine aca, agus poibleacán ab eaḋ an duine eile.

¹¹ Do ṡeas an Fairisíneaċ agus do‐rinne sé a ġuiḋe ’n‐a aigne féin ar an gcuma so, A Ḋia, do‐ḃeirim a ḃuiḋeaċas leat naċ mar a ċéile mise agus daoine eile, foġlaiḋṫe, agus luċt éagcóra, agus luċt aḋaltrannais, ná fós duine de ṡaġas an ṗoibleacáin seo.

¹² Do‐ġním troscaḋ ḋá uair sa tseaċtṁain, íocaim an deaċṁaḋ ar gaċ a ḃfaġaim.

¹³ Aċt d’ḟan an poibleacán ’n‐a ṡeasaṁ i ḃfad siar, agus ní ḋéanfaḋ sé fiú aṁáin a ṡúile d’árdú ċum neiṁe, aċt do ḃí sé ag bualaḋ a uċta, agus g‐á ráḋ, A Ḋia, déan trócaire orm‐sa, peacaċ.

¹⁴ Adeirim liḃ go ndeaċaiḋ sé seo síos aḃaile agus é fíréanuiġṫe de ḃreis ar an duine eile: óir gaċ duine árdóċas é féin uṁlóċar é, aċt an té uṁluiġeas é féin árdóċar é.

¹⁵ Agus ṫug daoine a naoiḋeana ċuige go gcuirfeaḋ sé a láṁa orṫa: aċt nuair do ċonnaic na deisceabail é, do ċuireadar cosc leo.

¹⁶ Aċt do ġlaoḋ Íosa ċuige iad, agus aduḃairt sé, Leigiḋ do na leanḃaiḃ teaċt ċugam, agus ná biḋiḋ g‐á gcosc: óir is le n‐a leiṫéidiḃ sin ríoġaċt Dé.

¹⁷ Go fírinneaċ adeirim liḃ, An té naċ nglacfaiḋ ríoġaċt Dé ar nós leinḃ ḃig ní raċaiḋ sé isteaċ innti ar ċor ar ḃiṫ.

¹⁸ Agus do ċeistiġ taoiseaċ áiriṫe é, g‐á ráḋ, A Ṁáiġistir ṁaiṫ, céard atá le déanaṁ agam ċum go mbéiḋ an ḃeaṫa ṡíorraiḋe mar oiġreaċt agam?

¹⁹ Agus aduḃairt Íosa leis, Cad ċuige ḋuit maiṫ do ṫaḃairt orm‐sa? Ní maiṫ aoinneaċ aċt Dia aṁáin.

²⁰ Is eol duit na h‐aiṫeanta, Ná déan aḋaltrannas, Ná déan dún‐ṁarḃaḋ, Ná déan goid, Ná taḃair fiaḋnaise ḃréige, Taḃair onóir dot’ aṫair agus dod’ ṁáṫair.

²¹ Agus aduḃairt seisean, Do ċóiṁlíonas na neiṫe sin uile óm’ óige.

²² Agus nuair do‐ċuala Íosa é sin, aduḃairt sé leis, Atá aon niḋ aṁáin i n‐easnaṁ ort fós: díol a ḃfuil agat, agus taḃair do na boċtaiḃ é, agus béiḋ ionnṁas ar neaṁ agat: agus tar, lean mise.

²³ Aċt ar n‐a ċlos sin dó‐san, d’éiriġ sé brónaċ go mór; óir do ḃí sé an‐tsaiḋḃir.

²⁴ Agus nuair do ċonnaic Íosa é, aduḃairt sé, Cad é a ḋeacraċt do luċt saiḋḃris dul isteaċ i ríoġaċt Dé!

²⁵ Oir is fusa do ċamall dul tré ċró snátaide, ’ná do ḋuine saiḋḃir dul isteaċ i ríoġaċt Dé.

²⁶ Agus aduḃairt siad‐san do ḃí ag éisteaċt leis, Má’s eaḋ, cia h‐é an duine gur féidir a ṡaoraḋ?

²⁷ Aċt aduḃairt seisean, Neiṫe naċ féidir le daoiniḃ is féidir le Dia iad.

²⁸ Agus aduḃairt Peadar, Féaċ, d’ḟágamair‐ne ár mbailte féin, agus do leanamar ṫusa.

²⁹ Agus aduḃairt sé leo, Go fírinneaċ adeirim liḃ, Ní ḟuil aon duine d’ḟág teaċ, nó bean, nó dearḃráiṫre, nó aṫair, nó máṫair, nó clann,

³⁰ ar son ríoġaċta Dé, naċ ḃfaġaiḋ i ḃfad níos mó san aois seo, agus sa tsaoġal atá le teaċt an ḃeaṫa ṡíorraiḋe.

³¹ Agus do ṫarraing sé ċuige an dáréag, agus aduḃairt sé leo, Féaċ, atáimíd ag dul suas go h‐Iarúsalem, agus cóiṁlíonfar gaċ uile niḋ d’á ḃfuil scríoḃṫa ag na fáiḋiḃ i dtaoḃ Ṁic an Duine.

³² Oir do‐ḃéarfar é do na Págánaċaiḃ, agus déanfar fonoṁaid faoi, agus do‐ḃéarfar droċ‐íde air, agus caiṫfear seile air;

³³ agus sciúrsálfaid é, agus marḃóċaid é: agus éireoċaiḋ sé arís an treas lá.

³⁴ Agus níor ṫuigeadar‐san rud ar biṫ de’n méid sin; agus do ceileaḋ briġ na cainnte orṫa, agus níor léir ḋóiḃ an méid aduḃraḋ.

³⁵ Agus ṫarla, ag druidim le Ieriċó ḋó, go raiḃ dall ’n‐a ṡuiḋe ar leaṫ‐taoiḃ an ḃealaiġ ag iarraiḋ déirce:

³⁶ agus nuair d’airiġ sé an sluaġ ag gaḃáil ṫairis, d’ḟiafruiġ sé créad ba ḃun leis.

³⁷ Agus d’inniseadar dó gurḃ é Íosa Nasarḋa do ḃí ag gaḃáil ṫairis.

³⁸ Agus do liúiġ sé, g‐á ráḋ, A Íosa, a Ṁic Ḋáiḃi, déan trócaire orm.

³⁹ Agus do ḃagair siad‐san do ḃí ar tosaċ air ḃeiṫ ’n‐a ṫost: aċt ba ṁóide do ġlaoḋ sé, A ṁic Ḋáiḃi, déan trócaire orm.

⁴⁰ Agus do stad Íosa, agus d’órduiġ sé a ṫaḃairt ċuige: agus nuair ṫáinig sé i ngar dó, d’ḟiafruiġ sé ḋe,

⁴¹ Créad ba ṁian leat mise do ḋéanaṁ ḋuit? Agus aduḃairt seisean, A Ṫiġearna, mo raḋarc ṫaḃairt dom.

⁴² Agus aduḃairt Íosa leis, Bíoḋ do raḋarc agat: do ṡlánuiġ do ċreideaṁ ṫú.

⁴³ Agus ar an láṫair fuair sé a raḋarc, agus do lean sé é, agus é ag taḃairt glóire do Ḋia: agus na daoine go léir, nuair do ċonnacadar é, ṫugadar molaḋ do Ḋia.