Heṗesiánaċ 4 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Uime sin, impiḋim‐se, príosúnaċ ar son an Tiġearna, impiḋim oraiḃ ḃur saoġal do riaraḋ mar ba ċóir do ḋaoiniḃ fuair an ġairm fuaraḃair‐se, le gaċ uṁlaċt agus ceannsaċt,

² le foiḋne, ag géilleaḋ d’á ċéile i ngráḋ:

³ ag déanaṁ ḃur ndíċill ċum aondaċt an Spioraid do ċoiṁeád i gcuing na síoṫċána.

⁴ Ní ḟuil ann aċt an t‐aon ċorp aṁáin, agus an t‐aon Spiorad aṁáin, fá mar glaoḋaḋ siḃ ċum aon dóċais aṁáin ḃaineas le n‐ḃur ngairm;

⁵ aon Tiġearna aṁáin, aon ċreideaṁ aṁáin, aon ḃaisteaḋ aṁáin,

⁶ aon Dia aṁáin, Aṫair an uile ḋuine, é os cionn an uile, agus tríd an uile, agus i measc an uile.

⁷ Aċt tugaḋ grása do gaċ duine againn do réir miosúir bronntanais Ċríost.

⁸ Uime sin is eaḋ adeir sé, Do ċuaiḋ sé suas i n‐áirde, rug sé braiġdeánas ’n‐a ḃraiġdeán, Agus ṫug sé bronntanais do na daoiniḃ.

⁹ (Anois, Do ċuaiḋ sé suas, créad is ciall leis, munab é go ndeaċaiḋ sé síos ar dtús i réigiúnaiḃ íoċtaraċa na talṁan?

¹⁰ An té do ċuaiḋ síos, is eisean, leis, do ċuaiḋ suas i n‐áirde i ḃfad os cionn na ḃflaiṫeas, ċum go líonfaḋ sé gaċ uile niḋ).

¹¹ Agus ṫug sé daoine áiriṫe ċum ḃeiṫ ’n‐a n‐abstalaiḃ; cuid ċum ḃeiṫ ’n‐a ḃfáiḋiḃ; cuid ċum ḃeiṫ ’n‐a soiscéalaiḋṫiḃ; agus cuid ċum ḃeiṫ ’n‐a n‐aoḋaraiḃ agus ’n‐a dteagascṫóiriḃ;

¹² ċum na naoiṁ d’ḟoirḃiú, le h‐aġaiḋ gnó na miniostrálaċta, ċum corp Ċríost do ċóiṁ‐ġreamú le ċéile:

¹³ nó go dtagaimís uile ċum aondaċta an ċreidiṁ agus ċum lán‐eolais ar Ṁac Dé, ċum staide duine lán‐ḟásta,

¹⁴ ċum miosúir áirde iomláine Críost: ionnas naċ mbéidmíd feasta ’n‐ár leanḃaiḃ, d’ár luascaḋ siar, aniar, d’ár scuabaḋ ċum siuḃail ag gaċ gaoiṫ teagaisc, ag cleasaiḋeaċt luċt ceilge, ag a gclisteaċt ċum mealltóireaċta:

¹⁵ aċt ag laḃairt na fírinne i ngráḋ, go ḃfásaimís san uile niḋ ċum aondaċta san té is príṁ‐ċeann, is é sin Críost.

¹⁶ Uaiḋ‐sean is eaḋ do‐ġeiḃ an corp uile, ar mbeiṫ ḋó cóiṁ‐ḋeangailte, cóṁ‐ḋlúṫuiġṫe le ċéile de ḃárr a dtugann gaċ alt dó, do réir éifeaċta gaċ baill ar leiṫ, do‐ġeiḃ sé fás ċum a leasa i ngráḋ.

¹⁷ Is é adeirim d’á ḃriġ sin, agus ḟógraim daoiḃ san Tiġearna, gan siuḃal feasta ar nós na gCineaḋaċ,

¹⁸ do réir baoise a n‐inntinne féin: a n‐aigne fá ḋorċadas aca, iad dealuiġṫe ó’n mbeaṫaiḋ do‐ḃeir Dia, de ċionn an ainḃfeasa atá ionnta, de ċionn cruaḋais a gcroiḋe;

¹⁹ ar mbeiṫ ḋóiḃ gan moṫú, ṫugadar iad féin do ḋroċ‐nósaiḃ, ċum gaċ neaṁ‐ġlaine do ċleaċtaḋ le sainnt.

²⁰ Aċt ní mar sin d’ḟoġlaim siḃ‐se Críost;

²¹ má’s fíor go gcualaḃar é, agus go ḃfuaraḃar teagasc ann, do réir mar tá an ḟírinne i nÍosa.

²² Maidir le n‐ḃur saoġal roiṁe seo, cuiriḋ ḋíḃ an seanduine atá d’á ṫruailliú ag ainṁiantaiḃ na ceilge,

²³ agus biḋiḋ d’ḃur n‐aṫnuaḋaḋ i spiorad ḃur n‐aigne:

²⁴ agus cuiriḋ umaiḃ an nua‐ḋuine atá cruṫuiġṫe do réir Dé i ḃfíréantaċt agus i ḃfíor‐naoṁṫaċt.

²⁵ Uime sin, ag diúltaḋ do’n ḃréagaireaċt, laḃraḋ gaċ duine agaiḃ an ḟírinne le n‐a ċóṁarsain: óir is baill d’á ċéile sinn;

²⁶ Má ḃíonn fearg oraiḃ, ná déanaiḋ peacaḋ; ná maireaḋ ḃur ḃfearg go luiġe gréine;

²⁷ agus ná taḃraiḋ sliġe do’n diaḃal. An té do rinne goid,

²⁸ ná déanaḋ sé goid ’n‐a ḋiaiḋ seo: aċt ’n‐a ionad sin déanaḋ sé saoṫar, ag déanaṁ oibre fóġanta le n‐a láṁaiḃ, ar ṁoḋ go mbéiḋ rud aige le taḃairt do’n té atá ’n‐a easbaiḋ.

²⁹ Ná leigiḋ d’aon droċ‐ċainnt teaċt as ḃur mbéal, aċt cainnt ḟóġanta raċas ċum tairḃe, do réir mar ḃéas gáḃaḋ léi, ċum go dtiuḃraiḋ sí grása do’n luċt éisteaċta.

³⁰ Agus ná cuiriḋ doilġíos ar Spiorad Naoṁ Dé, ó n‐ar cuireaḋ séala oraiḃ ċum lae an ḟuascailte.

³¹ Curtar uaiḃ gaċ seirḃe, agus aingiḋeaċt, agus fearg, agus caismirt, agus iṫiomráḋ, agus an uile ṡaġas droċ‐rúin:

³² agus biḋiḋ muinntearḋa le ċéile, deaġ‐ċroiḋeaċ, ag maiṫeaṁ d’á ċéile, fá mar tá maiṫte ag Dia i gCríost daoiḃ‐se.