Gníoṁarṫa 4 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus an ḟaid do ḃíodar ag laḃairt leis na daoiniḃ, ṫáinig na sagairt agus árd‐ḟeaḋmannaċ an teampaill orṫa,

² agus mío‐ṡásaṁ mór orṫa toisc iad ḃeiṫ ag teagasc na ndaoine, agus ag craoḃscaoileaḋ an aiséirġe ó na marḃaiḃ i bpearsain Íosa.

³ Agus rugadar orṫa, agus do ċuireadar i bpríosún iad go maidin lá ar n‐a ḃáraċ: óir ḃí an tráṫnóna ann fá’n am sin.

⁴ Aċt do ċreid a lán díoḃ‐san do ḃí ag éisteaċt leis an mbriaṫar; agus do ṁéaduiġ uiṁir na ndaoine go tuairim cúig míle.

⁵ Agus ṫarla lá ar n‐a ḃáraċ, gur ċruinniġ a n‐uaċtaráin agus a seanóirí agus a scríoḃaiḋṫe le ċéile i nIarúsalem;

⁶ agus Annas árd‐ṡagart, agus Cáiafas, agus Eoin, agus Alecsander, agus gaċ ar ḃain le teaġlaċ an árd‐ṡagairt.

⁷ Agus nuair do ḃíodar curṫa i lár baill aca, d’ḟiafruiġeadar, Créad é an t‐uġdarás nó an t‐ainm le n‐a ndearnaḃar an niḋ seo?

⁸ Annsin aduḃairt Peadar leo, agus é líonta de’n Spiorad Naoṁ, A riaġlóirí an ṗobail agus a ṡeanóirí,

⁹ ó táimídne d’ár gceistiú indiu i dtaoḃ duine lag‐ḃríoġaiġ do ċur ar a leas, cionnas slánuiġeaḋ an duine sin;

¹⁰ bíoḋ a ḟios agaiḃ go léir, agus ag pobal Israel go léir, gur i n‐ainm Íosa Críost Nasarḋa, an té do ċroċaḃair‐se, an té do ṫóg Dia ó na marḃaiḃ, gur ’n‐a ainm‐sean atá an duine seo ’n‐a ṡeasaṁ slán os ḃúr gcóṁair.

¹¹ Is eisean an ċloċ go ndearna‐siḃ‐se beag‐is‐fiú ḋí, agus go ndearnaḋ cloċ ċinn ċúinne ḋí.

¹² Agus ní ḟuil slánú le fáġáil i n‐aoinneaċ eile: óir ní ḟuil aon ainm eile fá neaṁ tugaḋ do ḋaoiniḃ le n‐ar ḃ’ḟéidir ár slánú.

¹³ Agus nuair ċonnacadar Peadar agus Eoin, agus iad ċóṁ dána sin, agus ṫuigeadar gur daoine gan foġlaim, gan léiġean iad, do ḃí iongnaḋ orṫa; agus d’aiṫniġeadar iad, go mbídís i ḃfoċair Íosa.

¹⁴ Agus nuair ċonncadar an fear a leiġeasaḋ ’n‐a ṡeasaṁ ’n‐a n‐aice, ní raiḃ focal le ráḋ aca ’n‐a aġaiḋ.

¹⁵ Aċt nuair d’órduiġeadar dóiḃ imṫeaċt as an árd‐ċóṁairle, do ċuireadar a gcóṁairle féin fá ċéile,

¹⁶ g‐á raḋ, Créad do‐ġéanaimíd do na daoiniḃ seo? óir is léir do gaċ duine ċóṁnuiġeas i nIarúsalem go ḃfuil míorḃail iomráiḋteaċ déanta; agus ní ḟéadfaimíd a ṡéanaḋ.

¹⁷ Aċt ar eagla go leaṫnóċaiḋ sé níos fuide i measc na ndaoine, bagraimís orṫa, gan leigin dóiḃ laḃairt a ṫuilleaḋ le h‐aon duine san ainm sin.

¹⁸ Agus do ġlaoḋadar orṫa, agus d’órduiġeadar dóiḃ gan laḃairt ar ċor ar biṫ, ná teagasc do ḋéanaṁ i n‐ainm Íosa.

¹⁹ Aċt d’ḟreagair Peadar agus Eoin agus aduḃradar leo, Breaṫnuiġiḋ féin cia aca is ceart i ḃfiaḋnaise Dé, éisteaċt liḃ‐se nó éisteaċt le Dia:

²⁰ óir ní féidir linne gan laḃairt i dtaoḃ a ḃfacamar agus a gcualamar.

²¹ Agus tar a éis dóiḃ‐sean bagairt orṫa arís, do scaoileadar iad, mar ní raiḃ a ḟios aca cionnas ċuirfidís pionós orṫa, mar ġeall ar na daoiniḃ; óir ḃí na daoine go léir ag taḃairt na glóire do Ḋia ar son a dtárla.

²² Óir an duine go ndearnaḋ an ṁíorḃail sláinte úd dó, do ḃí sé tuilleaḋ agus dá ḟiċid bliaḋan d’aois.

²³ Agus ar n‐a ḃeiṫ scaoilte ḋóiḃ, ṫángadar ċum a muinntire féin, agus d’inniseadar dóiḃ gaċ a nduḃairt na h‐árd‐ṡagairt agus na seanóirí leo.

²⁴ Agus nuair do‐ċualadar san é, d’árduiġeadar a nglór d’aon toil ċum Dé, agus aduḃradar, A Ṫiġearna, is tusa do‐rinne neaṁ, agus talaṁ, agus muir agus a ḃfuil ionnta:

²⁵ agus aduḃairt tríd an Spiorad Naoṁ as béal ár n‐aṫar Dáiḃi, Cad ċuige ar éiriġ na Geinte ar buile, Agus a raiḃ baoṫ‐smaointe ag na ciniḋeaċaiḃ?

²⁶ Do ġléas riġṫe an doṁain iad féin. Agus do ċruinniġ na riaġlóirí le ċéile, I gcoinniḃ an Tiġearna, agus i gcoinniḃ a Ungṫaiġ:

²⁷ óir is dearḃ gur ċruinniġ le ċéile san gcaṫair seo, Ioruaṫ agus Point Píoláid, maille leis na Geintiḃ agus le treaḃaiḃ Israel, i n‐aġaiḋ do Ṡeirḃísiġ naoṁṫa Íosa,

²⁸ d’ungais‐se, ag déanaṁ gaċ ar ċeap do láṁ agus do ċóṁairle roiṁ ré a ṫaḃairt ċum críċe.

²⁹ Agus anois, a Ṫiġearna, féaċ ar a mbagairt: agus taḃair dod’ ṡeirḃíseaċaiḃ do ḃriaṫar do laḃairt fo meisneaṁail,

³⁰ dána, agus tú ag síneaḋ amaċ do láiṁe ag leiġeas; agus go ndéantar míorḃailtí agus iongantaisí tré ainm do Naoṁ Ṡeirḃísiġ Íosa.

³¹ Agus nuair do ġuiḋeadar, do ċrioṫ an áit ’n‐a raḃadar cruinniġṫe le ċéile; agus do líonaḋ iad uile de’n Spiorad Naoṁ, agus do laḃradar briaṫar Dé le dánaċt.

³² Agus ní raiḃ aċt aon ċroiḋe agus aon aigne aṁáin aca‐san do ċreid: agus ní raiḃ duine aca aduḃairt gur leis féin aon niḋ d’á raiḃ ’n‐a ṡeilḃ; aċt do ḃí gaċ niḋ go coitċeann aca.

³³ Agus ṫug na h‐abstail a ḃfiaḋnaise ar aiséirġe an Tiġearna Íosa le neart briġe:

³⁴ agus do ḃí grása mór orṫa go léir. Agus ní raiḃ duine aca do ḃí i ngáḃatar: óir na daoine go raiḃ taltaí nó tiġṫe aca, do ḋíolaidís iad, agus do‐ḃeiridís luaċ na neiṫe do díoltaiḋe, agus do ċuiridís ag cosaiḃ na n‐abstal é:

³⁵ agus do roinntiḋe é de réir mar ḃíoḋ gáḃaḋ ag aon duine leis.

³⁶ Agus Seosaṁ, ar a dtug na h‐abstail Barnabas, ainm ċialluiġeas Mac na Meanman, Léḃíteaċ do rugaḋ i gCuprus,

³⁷ do ḃí fearann aige, agus do ḋíol sé é, agus ṫug sé leis an t‐airgead agus do ċuir sé ag cosaiḃ na n‐abstal é.