Gníoṁarṫa 3 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus ḃí Peadar agus Eoin ag dul suas isteaċ san teampall, uair an urnaiġe, timċeall na naoṁaḋ h‐uaire.

² Agus ḃí duine áiriṫe, máirtíneaċ ó ḃroinn a ṁáṫar, d’á iomċar, duine do ċuiridís gaċ lá ag geata an teampaill ar a dtugtar an Geata Áluinn, ċum ḃeiṫ ag iarraiḋ déirce orṫa‐san do ḃíoḋ ag dul isteaċ san teampall.

³ Nuair do ċonnaic an duine seo Peadar agus Eoin ar tí dul isteaċ san teampall, d’iarr sé déirc orṫa.

⁴ Do ḋearc Peadar go géar air, mar aon le h‐Eoin, agus aduḃairt sé, Féaċ orainne.

⁵ Agus d’ḟéaċ seisean orṫa go grinn, agus é ag súil go ḃfaiġeaḋ sé rud éigin uaṫa.

⁶ Aċt aduḃairt Peadar, Ní ḟuil airgead agam ná ór; aċt an niḋ atá agam do‐ḃeirim duit‐se é. I n‐ainm Íosa Críost Nasarḋa, éiriġ agus siuḃail.

⁷ Agus rug sé ar a láiṁ ḋeis air, agus ṫóg sé suas é, agus ar an láṫair do ċruaḋuiġ troiġṫe a ċos agus a rúitíní.

⁸ Agus ag preabaḋ ’n‐a ṡeasaṁ ḋó, do ṡiuḃail sé; agus do ċuaiḋ sé i n‐éinḟeaċt leo isteaċ san teampall, agus é ag siuḃal, agus ag léimriġ, agus ag molaḋ Dé:

⁹ Agus do ċonnaic na daoine é ag siu ḃal agus ag molaḋ Dé:

¹⁰ agus d’aiṫniġeadar é, gurḃ é an duine céadna é do ḃíoḋ ’n‐a ṡuiḋe ag an nGeata Áluinn ag iarraiḋ déirce: agus ḃí árd‐iongnaḋ agus alltaċt orṫa i dtaoḃ ar éiriġ ḋó.

¹¹ Agus do ġreamuiġ sé de Ṗeadar agus d’Eoin, agus do riṫ na daoine go léir ċuca san ṗóirse ar a dtugtar Póirse Ṡolaiṁ, agus iongnaḋ orṫa.

¹² Agus nuair do ċonnaic Peadar é, aduḃairt sé leis an bpobal, A ḟeara Israel, cad ċuige a ḃfuil iongnaḋ oraiḃ i dtaoḃ an duine seo? cad ċuige ḋaoiḃ ḃeiṫ ag aṁarc orainne, aṁail is gur le n‐ár gcuṁaċt nó le n‐ár ndiaḋaċt féin do ċuireamar ar ċumas do’n duine seo siuḃal?

¹³ Dia Abraċaim, Dia Íosóig, agus Dia Iácóib, Dia ár sinnsear, ṫug sé glóir d’á ṡeirḃíseaċ Íosa; an té do ḃraiṫ eaḃair‐se, agus do ṡéanaḃair os cóṁair Ṗíoláid, an tan do ċeap sé a scaoileaḋ saor.

¹⁴ Do ṡéanaḃar an t‐Aon Naoṁṫa Fíréanta, agus d’iarraḃar dúnṁarḃṫóir do ṫaḃairt daoiḃ,

¹⁵ agus do ṁarḃaḃar Uġdar na beaṫaḋ; do ṫóg Dia ó na marḃaiḃ; go ḃfuilmíd ’n‐ár ḃfiaḋnaiṫiḃ air.

¹⁶ Agus de ḃárr creidiṁ ’n‐a ainm‐sean ṫug a ainm neart do’n duine seo, do‐ċí siḃ agus aiṫniġeas siḃ: agus is é an creideaṁ tríd ṫug dó an tsláinte iomlán atá ’n‐bur ḃfiaḋnaise róṁaiḃ go léir.

¹⁷ Agus anois, a ḃráiṫreaċa, atá a ḟios agam gur tré aineolas do‐rinneaḃar é, fá mar rinne ḃúr n‐uaċtaráin.

¹⁸ Aċt is ar an gcuma sin do ċóiṁlíon Dia an méid a ṫug Dia le tuigsin daoiḃ roiṁ ré tré ḃéal na ḃfáiḋ go léir, go gcaiṫfeaḋ a Ċríost fulang.

¹⁹ Déanaiḋ aiṫriġe, d’á ḃriġ sin, agus iompuiġiḋ, ċum go nglanfar ḃúr bpeacaiḋe, agus ċum go dtiocfaiḋ tráṫa fionnḟuaire ó ḟiaḋnaise an Tiġearna;

²⁰ agus ċum go gcuirfiḋ sé uaiḋ an Críost do ceapaḋ ḋaoiḃ, Íosa:

²¹ an té gur dual do na flaiṫeasaiḃ a ġlacaḋ go dtí na tráṫa ’n‐a n‐aiseagfar gaċ éinniḋ, mar do laḃair Dia ’n‐a ṫaoḃ tré ḃéal a ḟáiḋ naoṁṫa do ḃí ann ó ṫosaċ an tsaoġail.

²² Óir aduḃairt Maois, Tógfaiḋ an Tiġearna Dia fáiḋ ḋaoiḃ, mar mise, as lár ḃúr mbráiṫreaċ; éistfiḋ siḃ leisean maidir leis an uile niḋ adéarfas sé liḃ.

²³ Agus tiocfaiḋ ċum críċe, gaċ aon duine naċ n‐éistfiḋ leis an ḃfáiḋ sin, go scriosfar é as an bpobal.

²⁴ Na fáiḋe go léir ó Ṡamúel anuas, agus iad‐san do lean ’n‐a ḋiaiḋ, an méid díoḃ do laḃair, d’ḟógradar na laeṫe sin.

²⁵ Is siḃ‐se clann na ḃfáiḋ, agus clann an ċonnarṫa do‐rinne Dia le n‐ḃúr sinnsearaiḃ, g‐á ráḋ le h‐Abraċam, Id’ ṡlioċt‐sa beannóċar clanna an doṁain go léir.

²⁶ Ċugaiḃ‐se ar dtús do ċuir Dia a Ṡeirḃíseaċ, nuair ṫóg sé suas é, ċum siḃ do ḃeannú, ag iompoḋ gaċ duine agaiḃ ó n‐ḃúr gcuirpṫeaċt.