Gníoṁarṫa 14 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus ṫárla i nIcónium go ndeaċadar araon isteaċ i sionagóig na nIúdaċ, agus gur laḃradar ar ċuma gur ċreid sluaġ mór de na h‐Iúdaċaiḃ agus de na Gréagaċaiḃ.

² Aċt na h‐Iúdaiġ do ḃí díċreideaṁnaċ, do ġríosadar na Cineaḋaiġ, agus do ṁúscladar mioscais ’n‐a h‐inntinn do na bráiṫreaċaiḃ.

³ Aċt d’ḟanadar tamall fada annsin ag laḃairt go dána i muiniġin an Tiġearna, ṫug fiaḋnaise do ḃriaṫar a ġrása, agus míorḃailtí agus iongantais d’á ndéanaṁ d’á ḋeoin tré n‐a láṁaiḃ.

⁴ Aċt d’éiriġ deiġilt idir ṁuinntir na caṫraċ; cuid aca ag cur leis na h‐Iúdaċaiḃ, agus cuid aca ag cur leis na h‐abstalaiḃ.

⁵ Agus nuair d’éiriġ droċ‐ḟuadar fá na Cineaḋaċaiḃ agus fá na h‐Iúdaċaiḃ mar aon le n‐a riaġlóiriḃ, ċum droċ‐íde do ṫaḃairt orṫa, agus gaḃáil de ċloċaiḃ orṫa, do ċonnacṫas dóiḃ é,

⁶ agus do ṫeiċeadar go caṫraċaiḃ Licaónia, go Listra agus go Derbé, agus go dtí an dúṫaiġ mágcuairt:

⁷ agus do ċraoḃscaoileadar an soiscéal annsin.

⁸ Agus do ḃí fear ’n‐a ṡuiḋe i Listra naċ raiḃ lúṫ na gcos aige, cláiríneaċ ó ḃroinn a ṁáṫar, nár ṡiuḃail ariaṁ.

⁹ Do ḃí an duine seo ag éisteaċt le Pól ag cainnt: agus nuair do ḋearc seisean go grinn air, agus ṫug sé fá deara go raiḃ creideaṁ ċum a ṡlánuiġṫe aige,

¹⁰ aduḃairt sé de ġuṫ árd, Éíriġ id’ ṡeasaṁ go díreaċ ar do ċosaiḃ. Agus d’éiriġ sé de léim, agus do ṡiuḃail sé.

¹¹ Agus nuair do ċonnaic na sluaiġte a raiḃ déanta ag Pól, do ġlaoḋadar i n‐árd a ngoṫa as cainnt Licaónia, g‐á ráḋ, Atá na déiṫe tagṫa anuas ċugainn i rioċt daoine.

¹² Agus ṫugadar Iúpiter ar Ḃarnabas, agus Mercúrius ar Ṗól, mar ba eisean ba ṁó do laḃair.

¹³ Agus sagart Iúpiter, go raiḃ a ṫeampall os cóṁair na caṫraċ, ṫug sé leis tairḃ agus bláiṫ‐ḟleisc go dtí na geataí, agus fonn air íoḋbairt do ḋéanaṁ mar aon leis na sluaiġtiḃ.

¹⁴ Aċt nuair do‐ċuala na h‐abstail, Barnabas agus Pól ’n‐a ṫaoḃ, do réabadar a n‐éadaiġe, agus do léimeadar amaċ i measc an tsluaiġ,

¹⁵ ag liúġaḋ agus g‐á ráḋ, A ḋaoine, créad do b’áil liḃ a leiṫéid sin do ḋéanaṁ? Daoine go ḃfuil an nádúir ċéadna againn agus atá agaiḃ féin, is eaḋ sinne, agus atáimíd ag taḃairt deaġ‐scéala ḋaoiḃ, go gcaiṫfiḋ siḃ iompóḋ ó na neiṫiḃ baoṫa sin ċum Dé ḃí, do ċruṫuiġ neaṁ, agus talaṁ, agus muir, agus a ḃfuil ionnta:

¹⁶ an té do leig do na cineaḋaċaiḃ, ins na tráṫaiḃ atá imṫiġṫe, siuḃal ar a sliġṫiḃ féin.

¹⁷ Cibé sin de, níor ḟág sé é féin gan fiaḋnaise, g‐á ċur i gduigsin as uċt an ṁaiṫeasa do‐rinne sé, óir ṫug sé báisteaċ agus séasúir ṫorṫaċa ó’n spéir ḋaoiḃ, ag líonaḋ ḃúr gcroiḋe de ḃiaḋ agus de ġáirdeaċas.

¹⁸ Agus bíoḋ gur laḃradar ar an gcuma sin, is ar éigin d’éiriġ leo na daoine do ċosc gan íoḋbairt do ḋéanaṁ dóiḃ.

¹⁹ Aċt ṫáinig Iúdaiġ go dtí an áit sin ó Antuaiġ agus ó Icónium, do spreag na daoine, agus do ġaḃ de ċloċaiḃ ar Ṗól, agus do ṫarraingt amaċ as an gcaṫair é, mar ba ḋóiġ leo go raiḃ sé marḃ.

²⁰ Aċt nuair do ḃí na deisceabail ’n‐a seasaṁ ’n‐a ṫimċeall, d’éiriġ sé, agus do ċuaiḋ sé isteaċ san gcaṫair: agus lá ar n‐a ḃáraċ d’imṫiġ sé mar aon le Barnabas go Derbé.

²¹ Agus tar a éis dóiḃ an soiscéal do ċraoḃscaoileaḋ do ṁuinntir na caṫraċ sin, agus mórán deisceabal do ḋéanaṁ, d’ḟilleadar go Listra, agus go h‐Icónium, agus go h‐Antuaiġ,

²² ag neartú anamann na ndeisceabal, g‐á spreagaḋ ċum ḃeiṫ seasaṁaċ san gcreideaṁ, mar gur tré mórán d’ḟulang caiṫfear ríoġaċt Dé do ḃaint amaċ.

²³ Agus tar éis seanóirí do ṫoġaḋ ḋóiḃ ins gaċ eaglais, agus urnaiġe agus troscaḋ do ḋéanaṁ, d’ḟágadar iad fá ċoimirce an Tiġearna, go raiḃ a gcreideaṁ ann.

²⁴ Agus do ġaḃadar tré lár Ṗisidia, go dtángadar go Pamfilia.

²⁵ Agus tar a éis dóiḃ an briaṫar do laḃairt i bPérgé, do ċuadar síos go h‐Attalia;

²⁶ agus do ċuadar ar luing ó’n áit sin go h‐Antuaiġ, an áit as ar cuireaḋ iad fá ġrás Dé ċum na h‐oibre do ḃí críoċnuiġṫe aca.

²⁷ Agus nuair ṫángadar, agus do ċruinniġeadar an eaglais i gceann a ċéile, d’inniseadar gaċ a ndearna Dia tríoṫa, agus cionnas mar d’ḟoscail sé doras creidiṁ do na Cineaḋaċaiḃ.

²⁸ Agus d’ḟanadar tamall maiṫ annsin i ḃfoċair na ndeisceabal.