Eoin 9 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus sa tsiuḃal dó, do ċonnaic sé duine do ḃí dall ó rugaḋ é.

² Agus d’ḟiafruiġ a ḋeisceabail de, A Rabbí, cia aca do‐rinne peacaḋ, an duine seo, nó a aṫair agus a ṁáṫair, go rugaḋ é ’n‐a ḋall?

³ D’ḟreagair Íosa, Ní h‐é gur ṗeacuiġ sé seo ná a aṫair ná a ṁáṫair: aċt ċum go ḃfoillseoċaiḋe oibreaċa Dé tríd.

⁴ Caiṫfimíd oibreaċa an té do ċuir uaiḋ mé do ḋéanaṁ an ḟaid atá an lá ann: atá an oiḋċe ag teaċt nuair naċ ḃféadann aon duine obair do ḋéanaṁ.

⁵ An ḟaid atáim ar an saoġal, is mise solas an tsaoġail.

⁶ Nuair aduḃairt sé an méid sin, do ċaiṫ sé seile ar an talaṁ, agus do‐rinne sé láib de’n tseile, agus do sméaruiġ sé a ṡúile leis an láib,

⁷ agus aduḃairt sé leis, Imṫiġ, niġ i loċán Ṡílóam (ċialluiġeas, Curṫa). D’imṫiġ sé, mar sin, agus do niġ, agus d’ḟill sé agus a raḋarc aige.

⁸ Agus a ċóṁarsana agus na daoine do ċonnaic roiṁe sin é, agus é ’n‐a ḋéirceoir, aduḃradar, Naċ é seo an té do ḃíoḋ ’n‐a ṡuiḋe ag iarraiḋ déirce?

⁹ Aduḃairt cuid aca, Is é: aduḃairt cuid eile, Ní h‐é, aċt is cosṁail leis é.

¹⁰ Aduḃairt sé féin, Is mise é. Annsin aduḃradar leis, Cia an ċaoi ar fosclaḋ do ṡúile?

¹¹ D’ḟreagair sé, An fear ar a dtugtar Íosa, do‐rinne sé láib, agus do sméaruiġ sé mo ṡúile, agus aduḃairt sé liom, Imṫiġ go Sílóam, agus niġ: agus d’imṫiġeas agus do niġeas, agus fuaras mo raḋarc.

¹² Agus aduḃraḋar leis, Cá ḃfuil sé? Aduḃairt seisean, Ní ḟuil a ḟios agam.

¹³ Ṫugadar ċum na ḃFairisíneaċ an fear do ḃí roiṁe sin ’n‐a ḋall.

¹⁴ Agus ba é lá na sabóide do ḃí ann nuair do‐rinne Íosa an láib agus d’ḟoscail sé súile an duine.

¹⁵ Agus d’ḟiafruiġ na Fairisíniġ arís de cionnas fuair sé a raḋarc. Agus aduḃairt sé leo, Do ċuir sé láib ar mo ṡúiliḃ, agus do niġeas agus do‐ċím.

¹⁶ Uime sin aduḃairt cuid de na Fairisíneaċaiḃ, Ní ó Ḋia an fear so, óir ní ċoiṁéadann sé an tsabóid. Aċt ḃí cuid eile aca aduḃairt, Cionnas is féidir do ḋuine peacaṁail a leiṫéidí de ṁíorḃailtiḃ do ḋéanaṁ? Agus do ḃí siosma eadorṫa.

¹⁷ Agus aduḃairt siad arís leis an dall, Créad é do ḃaraṁail de’n té úd, ó d’ḟoscail sé do ṡúile? Aduḃairt seisean, Fáiḋ is eaḋ é.

¹⁸ Níor ċreid na h‐Iúdaiġ, áṁ, an scéal go raiḃ sé ’n‐a ḋall, agus go ḃfuair sé a raḋarc, nó gur ġlaoḋadar ar aṫair agus ar ṁáṫair an té fuair a raḋarc,

¹⁹ agus gur ċeistiġeadar iad, g‐á ráḋ, An é seo ḃúr mac adeir siḃ a rugaḋ ’n‐a ḋall? Cionnas do‐ċí sé anois?

²⁰ Aduḃairt a aṫair agus a ṁáṫair, Atá a ḟios againn gur ab é ár mac é, agus go rugaḋ é ’n‐a ḋall:

²¹ aċt cionnas ṫarla go ḃfeiceann sé anois, ní ḟuil a ḟios againn; nó cia d’ḟoscail a ṡúile, ní ḟuil a ḟios againn: cuiriḋ an ċeist air féin; atá sé d’aois, laḃarfaiḋ sé ar a ṡon féin.

²² Aduḃairt an t‐aṫair agus an ṁáṫair an méid sin ar eagla na nIúdaċ: óir do ḃí socruiġṫe ag na h‐Iúdaċaiḃ, dá n‐adṁuiġeaḋ duine ar biṫ gurḃ é an Críost é, go gcuirfiḋe amaċ é as an tsionagóig.

²³ Ar an aḋḃar sin aduḃairt a aṫair agus a ṁáṫair.

²⁴ Atá sé d’aois, cuiriḋ an ċeist air féin. Annsin do ġlaoḋadar aṫuair ar an duine do ḃí ’n‐a ḋall, agus aduḃradar leis, Taḃair glóir do Ḋia: is eol dúinn gur peacaċ an fear úd.

²⁵ Aduḃairt seisean leo, Ní ḟuil a ḟios agam an peacaċ é: atá a ḟios agam aon niḋ aṁáin, go raḃas im’ ḋall, agus go ḃfuil raḋarc agam anois.

²⁶ Aduḃradar leis annsin, Créad do‐rinne sé ḋuit? cionnas d’ḟoscail sé do ṡúile?

²⁷ D’ḟreagair seisean dóiḃ, D’inniseas ċeana ḋaoiḃ é, agus níor éisteaḃar: cad ċuige gur ab áil liḃ a ċlos arís? an mian liḃ‐se, leis, ḃeiṫ ’n‐ḃúr ndeisceablaiḃ aige?

²⁸ Agus do ṫarcuisniġeadar é, agus aduḃradar, Is deisceabal dó ṫusa, aċt is do Ṁaois is deisceabail sinne.

²⁹ Atá a ḟios againn gur laḃair Dia le Maois: aċt ní h‐eol dúinn cá h‐as do’n ḟear so.

³⁰ D’ḟreagair an fear agus aduḃairt sé leo, Naċ iongantaċ an scéal é, naċ eol daoiḃ cá h‐as dó, agus gur ḟoscail sé mo ṡúile.

³¹ Atá a ḟios againn naċ n‐éisteann Dia le luċt peacaiḋ do ḋéanaṁ: aċt an duine aḋras Dia, agus ġníos a ṫoil, éisteann sé leisean.

³² Ní ċualaṫas ó ṫosaċ an doṁain gur ḟoscail aoinneaċ súile duine rugaḋ ’n‐a ḋall.

³³ Muna mbéaḋ gur ó Ḋia an fear so, ní ḟéadfaḋ sé niḋ ar biṫ do ḋéanaṁ.

³⁴ D’ḟreagradar‐san agus aduḃradar leis, Is i bpeacaiḋiḃ ar fad rugaḋ ṫusa, agus an ag taḃairt teagaisc dúinne atáir? Agus do ċaiṫeadar amaċ é.

³⁵ Do‐ċuala Íosa gur ċaiṫeadar amaċ é; agus nuair fuair sé é, aduḃairt sé leis, An gcreideann tusa i Mac Dé?

³⁶ D’ḟreagair seisean agus aduḃairt, Agus cia h‐é féin, a Ṫiġearna, go gcreidfinn ann?

³⁷ Aduḃairt Íosa leis, Do ċonnacais é, agus an té atá ag laḃairt leat is é é.

³⁸ Agus aduḃairt seisean, Creidim, a Ṫiġearna. Agus d’uṁlaiġ sé ḋó.

³⁹ Agus aduḃairt Íosa, Ċum breiṫeaṁnas do ṫaḃairt ṫánag‐sa ar an saoġal so, ċum go ḃfeicfiḋ siad‐san naċ ḃfeiceann, agus go ndallfar iad‐san do‐ċí.

⁴⁰ Do‐ċuala cuid de na Fairisíneaċaiḃ do ḃí ’n‐a ḟoċair é sin, agus aduḃradar leis, An ḃfuilmíd‐ne dall, leis?

⁴¹ Aduḃairt Íosa leo, Dá mbéaḋ siḃ dall, ní ḃéaḋ peacaḋ oraiḃ: aċt anois adeir siḃ, Do‐ċímíd: fanann ḃúr bpeacaḋ.