Eoin 7 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ I n‐a ḋiaiḋ sin do ġluais Íosa ar fud na Galilé: óir níorḃ áil leis siuḃal i nIúdaea, toisc go raiḃ na h‐Iúdaiġ ag iarraiḋ a ċur ċum báis.

² Agus do ḃí féile na nIúdaċ, féile na mboṫ, i ḃfogas.

³ D’á ḃriġ sin aduḃairt a ḃráiṫre leis, Fág an áit seo, agus imṫiġ go h‐Iúdaea, ċum go ḃfeicfiḋ do ḋeisceabail na gníoṁarṫa do‐ġní tú, ċóṁ maiṫ.

⁴ Óir ní oibriġeann aon duine fá ċeilt, agus é ag iarraiḋ é féin do noċtaḋ go poibliḋe. Má ġníonn tú na neiṫe seo, taisbeán ṫú féin do’n tsaoġal.

⁵ Óir níor ċreid a ḃráiṫre féin ann.

⁶ Uime sin aduḃairt Íosa leo, Ní ṫáinig m’uair‐se fós; aċt atá ḃúr n‐uair‐se ann i gcóṁnaiḋe.

⁷ Ní ḟéadann an saoġal fuaṫ do ṫaḃairt daoiḃ‐se; aċt atá fuaṫ aige ḋaṁ‐sa, de ḃriġ go dtugaim fiaḋnaise ’n‐a ṫaoḃ go ḃfuil a ġníoṁarṫa go h‐olc.

⁸ Téiġiḋ‐se suas ċum na féile: ní ḟuilim‐se ag dul ċum na féile seo fós; óir ní ṫáinig m’uair fós.

⁹ Agus nuair aduḃairt sé an méid sin leo, d’ḟan sé sa nGalilé.

¹⁰ Aċt nuair ḃí a ḃráiṫre imṫiġṫe suas ċum na féile, do ċuaiḋ sé féin suas mar an gcéadna, aċt ní ḋeaċaiḋ go poibliḋe, aċt mar ḃéaḋ sé ag dul i ngan ḟios.

¹¹ Agus do ḃí na h‐Iúdaiġ ar a lorg ag an ḃféile, agus aduḃradar, Cá ḃfuil sé?

¹² Agus do ḃí conspóid i measc na ndaoine ’n‐a ṫaoḃ: aduḃairt cuid aca, Is fear maiṫ é; aduḃairt cuid eile, Ní h‐eaḋ, aċt ag meallaḋ na ndaoine atá sé.

¹³ Aċt ar eagla na nIúdaċ níor laḃair aoinneaċ go foscailte ’n‐a ṫaoḃ.

¹⁴ Aċt nuair ḃí a leaṫ de’n ḟéile ṫart, do ċuaiḋ Íosa suas go dtí an teampall, agus do‐rinne sé teagasc.

¹⁵ Agus do ḃí iongnaḋ ar na h‐Iúdaċaiḃ, agus aduḃradar, Cionnas fuair an fear so léiġeann agus nár ḟoġlaim sé riaṁ?

¹⁶ D’ḟreagair Íosa iad, agus aduḃairt sé, Ní liom féin mo ṫeagasc‐sa, aċt leis an té do ċuir uaiḋ mé.

¹⁷ Cibé duine gur mian leis a ṫoil‐sean do ḋéanaṁ, tuigfiḋ sé i dtaoḃ an teagaisc, an ó Ḋia laḃraim, nó uaim féin.

¹⁸ An té laḃras uaiḋ féin, is í a ġlóir féin loirgeas sé; aċt an té loirgeas glóir an té do ċuir uaiḋ é, ata seisean fírinneaċ, agus ní ḟuil mí‐ċneastaċt ann.

¹⁹ Naċ dtug Maois an reaċt daoiḃ, agus gan duine agaiḃ ag cóiṁlíonaḋ an reaċta? Cad ċuige ḋaoiḃ ḃeiṫ ag iarraiḋ mise do ṁarḃaḋ?

²⁰ D’ḟreagair an sluaġ agus aduḃradar, Deaṁan atá ionnat: cia atá ag iarraiḋ ṫú do ṁarḃaḋ?

²¹ D’ḟreagair Íosa agus aduḃairt sé leo, Do‐rinneas gníoṁ aṁáin, agus atá iongnaḋ oraiḃ uile.

²² Uime sin ṫug Maois an timċeall‐ġearraḋ ḋaoiḃ (ní h‐é gur ó Ṁaois ṫáinig sé, aċt ó n‐ḃúr sinnsearaiḃ); agus do‐ġní siḃ‐se timċeall‐ġearraḋ ar ḋuine sa tsabóid.

²³ Má ġnítear timċeall‐ġearraḋ ar ḋuine sa tsabóid, ċum naċ mbrisfiḋe reaċt Ṁaoise, an ḃfuil olc agaiḃ daṁ‐sa, de ċionn gur leiġeasas duine go h‐iomlán sa tsabóid?

²⁴ Ná beiriḋ breiṫ de réir na súile, aċt beiriḋ breiṫ ċeart.

²⁵ Agus do ḃí dream de ṁuinntir Iarúsalem aduḃairt, Naċ é seo an duine go ḃfuil siad ag iarraiḋ a ṁarḃaḋ?

²⁶ Agus féaċ, atá sé ag laḃairt go poibliḋe, agus ní abrann siad éinniḋ leis. An ḃfuil a ḟios go fíor ag na h‐uaċtaránaiḃ gur ab é an Críost é?

²⁷ Aċt atá aiṫne againne ar an ḃfear so, agus atá a ḟios againn cá h‐as dó.

²⁸ Annsin do ġlaoḋ Íosa ós árd, agus é ag teagasc sa teampall, g‐á ráḋ, Atá aiṫne agaiḃ orm‐sa, agus atá a ḟios agaiḃ cá h‐as dom; agus ní uaim féin ṫáinig mé, aċt an té do ċuir uaiḋ mé atá sé fíor, an té naċ ḃfuil aiṫne agaiḃ‐se air.

²⁹ Atá aiṫne agam‐sa air; óir is uaiḋ‐sean mé, agus is é féin do ċuir uaiḋ mé.

³⁰ Annsin do ṡanntuiġeadar breiṫ air: aċt níor ċuir aon duine láṁ ann, óir ní raiḃ a uair tagṫa fós.

³¹ Aċt do ḃí a lán de’n tsluaġ do ċreid ann; agus aduḃradar, Nuair ṫiocfas an Críost, an ndéanfaiḋ sé níos mó míorḃailtí ’ná do‐rinne an duine seo?

³² Do‐ċuala na Fairisíniġ an sluaġ ag conspóideaċt ’n‐a ṫaoḃ ar an gcuma sin; agus do ċuir uaċtaráin na sagart agus na Fairisíniġ maoir ċum beirṫe air.

³³ Annsin aduḃairt Íosa leo, Tamall beag dom ’n‐ḃúr ḃfoċair go fóill, agus annsin imṫeoċad ċuige‐sean do ċuir uaiḋ mé.

³⁴ Béiḋ siḃ ’gam’ lorg, agus ní ḃfaiġiḋ siḃ mé: agus an áit ’n‐a ḃfuilim‐se, ní ḟéadfaiḋ siḃ‐se teaċt ann.

³⁵ Annsin aduḃairt na h‐Iúdaiġ eadorṫa féin, Cia an áit ’n‐a raċaiḋ an duine seo, agus naċ ḃfaiġimíd é? An raċaiḋ sé ċum na ndaoine atá scaipṫe i measc na nGréagaċ, leis na Gréagaiġ do ṫeagasc?

³⁶ Créad is ciall do’n ċainnt seo aduḃairt sé, Loirgfiḋ siḃ mé, agus ní ḃraiġiḋ siḃ mé: agus an áit ’n‐a mbéiḋ mé, ní ḟéadfaiḋ siḃ teaċt ann?

³⁷ Agus an lá deireannaċ de’n ḟéile, an lá mór, do ṡeas Íosa agus do ġlaoḋ sé ós árd, Má tá tart ar aon duine, tagaḋ sé ċugam‐sa, agus ólaḋ sé.

³⁸ An té ċreideas ionnam‐sa, mar aduḃairt an scrioptúir, riṫfiḋ as a ḃroinn sruṫanna uisce ḃeo.

³⁹ Aċt is i dtaoḃ an Spioraid do ḃí le glacaḋ aca‐san do ċreidfeaḋ ann, aduḃairt sé an méid sin: óir do ḃí an Spiorad gan bronnaḋ fós; de ḃriġ go raiḃ Íosa gan glóiriú fós.

⁴⁰ Ar n‐a ċlos sin dóiḃ, aduḃairt cuid de’n tsluaġ, Go fírinneaċ, is é seo an fáiḋ. Aduḃairt cuid eile, Is é an Críost é.

⁴¹ Aċt aduḃairt dream eile, An ó’n nGalilé atá an Críost le teaċt?

⁴² Naċ nduḃairt an scrioptúir gur de ṡíol Dáiḃí, agus ó Ḃeiṫil, baile Ḋáiḃi, atá an Críost le teaċt?

⁴³ Agus d’éiriġ aiġneas sa tsluaġ mar ġeall air.

⁴⁴ Agus ba ṁian le cuid aca breiṫ air, aċt níor ċuir aon duine láṁ air.

⁴⁵ Annsin ṫáinig na maoir ċum uaċtarán na sagart agus ċum na ḃFairisíneaċ, agus d’ḟiafruiġeadarsan díoḃ, Cad ċuige náċ dtugaḃar liḃ é?

⁴⁶ D’ḟreagair na maoir, Níor laḃair aon duine riaṁ mar laḃrann an fear so.

⁴⁷ Agus d’ḟreagair na Fairisíniġ iad, An ḃfuil siḃ‐se meallta, leis?

⁴⁸ Ar ċreid aoinneaċ de na h‐uaċtaránaiḃ nó de na Fairisíneaċaiḃ ann?

⁴⁹ Aċt an sluaġ so atá gan eolas ar an dliġe, atá mallaċt orṫa.

⁵⁰ Aduḃairt Nicodémus (an fear úd ṫáinig ċuige san oiḋċe, mar ba ḋuine aca é) leo,

⁵¹ An ndaorann ar ndliġe duine ar biṫ ġan éisteaċt leis féin ar dtús, agus a aiṫint créad tá déanta aige?

⁵² D’ḟreagradar agus aduḃradar leis, An as an nGalilé ḋuit‐se, leis? Cuarduiġ, agus ċífir naċ n‐éiriġeann aon ḟáiḋ ó’n nGalilé.

⁵³ [Agus d’imṫiġ gaċ duine aca ċum a ṫiġe féin: