Eoin 1 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Ar dtús do ḃí an Briaṫar ann, agus ḃí an Briaṫar i ḃfoċair Dé, agus do b’é Dia an briaṫar.

² Do ḃí sé ar dtús i ḃfoċair Dé.

³ Is tríd‐sean do rinneaḋ an uile niḋ, agus ’na éagmais‐sean ní dearnaḋ éinniḋ d’á ḃfuil ann.

⁴ Is ann do ḃí an ḃeaṫa, agus do b’é solas na ndaoine an ḃeaṫa.

⁵ Agus lonnruiġeann an solas san dorċadas; agus níor ṡáruiġ an dorċadas é.

⁶ Do ḃí fear ann do cuireaḋ ó Ḋia, darḃ ainm Eoin.

⁷ Ṫáinig seisean mar ḟiaḋnaise, ċum go ndéanfaḋ sé fiaḋnaise i dtaoḃ an tsolais, ċum go gcreidfeaḋ gaċ aoinneaċ tríd.

⁸ Níorḃ é féin an solas, aċt ṫáinig sé ċum go ndéanfaḋ sé fiaḋnaise i dtaoḃ an tsolais.

⁹ Do b’é sin an fíor‐ṡolas ṡoillsiġeas gaċ uile ḋuine, ag teaċt ar an saoġal.

¹⁰ Do ḃí sé ar an saoġal, agus is tríd do‐rinneaḋ an saoġal, agus níor aiṫin an saoġal é.

¹¹ Is ċum a ċoda féin a ṫáinig sé, agus níor ġlac a ṁuinntear féin leis.

¹² Aċt an méid do ġlac leis, ṫug sé mar ċeart dóiḃ ḃeiṫ ’n‐a gclainn do Ḋia, dóiḃ‐sean ċreideas ’n‐a ainm:

¹³ naċ ó’n ḃfuil, ná ó ṫoil na colna, ná ó ṫoil duine do geineaḋ iad, aċt ó Ḋia.

¹⁴ Agus do‐rinneaḋ colann de’n Ḃriaṫar, agus do ċóṁnuiġ sé ’n‐ár measc (agus do ċonnacamar a ġlóir, aṁail glóir Aon‐Ṁic an Aṫar), lán de ġrás agus d’ḟírinne.

¹⁵ Do‐ḃeir Eoin fiaḋnaise ’n‐a ṫaoḃ agus glaoḋann sé, g‐á ráḋ, Is é seo an té go nduḃras ’n‐a ṫaoḃ, An té atá ag teaċt im’ ḋiaiḋ, do cuireaḋ róṁam é, óir ḃí sé ann róṁam.

¹⁶ Óir is as a líonṁaire do ġlacamar uile, agus grás ar ġrás.

¹⁷ Óir tugaḋ an reaċt tré Ṁaois, aċt ṫáinig grás agus fírinne tré Íosa Críost.

¹⁸ Ní ḟaca aoinneaċ Dia ariaṁ; an t‐Aon‐Ṁac atá i n‐uċt an Aṫar, do b’é d’ḟoillsiġ é.

¹⁹ Agus is í seo fiaḋnaise Eoin, nuair do ċuir na h‐iúdaiġ sagairt agus Leḃítiġ ó Iarúsalem ċuige g‐á ḟiafruiġe ḋe, Cia h‐é ṫusa?

²⁰ Agus d’adṁuiġ sé, agus níor ṡéan sé; agus d’adṁuiġ sé, Ní mise an Críost?

²¹ Agus d’ḟiafruiġeadar de, Cia h‐é ṫusa, má’s eaḋ? An tú Élias? Aduḃairt seisean, Ní mé. An tusa an fáiḋ? Agus d’ḟreagair seisean, Ní mé.

²² Aduḃradar leis, d’á ḃriġ sin, Cia h‐é ṫú? ionnas go dtiuḃraimís freagra ḋóiḃ‐sean do ċuir uaṫa sinn. Cad adeirir id’ ṫaoḃ féin?

²³ Aduḃairt seisean, Is mise guṫ an té ġlaoḋas sa ḃfásaċ, Déanaiḋ sliġe an Tiġearna díreaċ, mar aduḃairt Ésáias fáiḋ.

²⁴ Agus dream de na Fairisíneaċaiḃ ab eaḋ iad‐san do cuireaḋ.

²⁵ Agus do ċeistiġeadar é, agus aduḃradar leis, Cad ċuige a ndéanann tú baisteaḋ, mar sin, muna tusa an Críost, nó Élias, nó an fáiḋ?

²⁶ D’ḟreagair Eoin dóiḃ, g‐á ráḋ, Do‐ġním‐se baisteaḋ i n‐uisce: aċt atá ’n‐a ṡeasaṁ ’n‐ḃúr measc duine naċ aiṫnid daoiḃ,

²⁷ an té atá ag teaċt im’ ḋiaiḋ‐se, naċ fiú mise oiread agus iall a ḃróige do scaoileaḋ.

²⁸ Ṫarla an méid sin i mBétánia ar an taoḃ ṫall de Iórnán, mar a raiḃ Eoin ag baisteaḋ.

²⁹ An lá ’n‐a ḋiaiḋ sin do ċonnaic sé Íosa ag teaċt ċuige, agus aduḃairt sé, Féaċ Uan Dé ṫógas peacaḋ an doṁain!

³⁰ Is é sin an té go nduḃras ’n‐a ṫaoḃ, Atá ag teaċt im’ ḋiaiḋ fear do cuireaḋ róṁam, óir do ḃí sé ann róṁam.

³¹ Agus níor aiṫniġeas‐sa é; aċt is ċuige seo ṫáinig‐mé ag baisteaḋ i n‐uisce ċum go ḃfoillseoċaiḋe d’Israel é.

³² Agus ṫug Eoin fiaḋnaise, g‐á ráḋ, Do ċonnacas an Spiorad ag teaċt ó neaṁ anuas i rioċt cuilm; agus d’ḟan sé air.

³³ Agus níor aiṫniġeas‐sa é: aċt an té do ċuir uaiḋ mé ag baisteaḋ le h‐uisce, aduḃairt sé liom, An té go ḃfeicfir an Spiorad ag tuirling air, agus ag fanaṁain air, is é sin an té ḃaisteas leis an Spiorad Naoṁ.

³⁴ Agus do ċonnacas, agus ṫugas fiaḋnaise gur ab é Mac Dé é seo.

³⁵ Arís, lá ar n‐a ḃáraċ, do ḃí Eoin ’n‐a ṡeasaṁ i n‐éinḟeaċt le beirt d’á ḋeisceablaiḃ:

³⁶ agus d’ḟéaċ sé ar Íosa do ḃí ag dul ṫart, agus aduḃairt sé. Féaċ Uan Dé!

³⁷ Agus do‐ċuala an ḃeirt deisceabal é ag laḃairt, agus do leanadar Íosa.

³⁸ Agus d’iompuiġ Íosa, agus do ċonnaic sé iad g‐á leanaṁain, agus aduḃairt sé leo, Créad atá uaiḃ? Agus duḃradar‐san leis, A Rabbí (is é sin le ráḋ, A Ṁáiġistir), cá gcóṁnuiġeann tú?

³⁹ Aduḃairt sé leo, Tagaiḋ, agus do‐ċífiḋ siḃ. Ṫángadar, mar sin, agus do ċonnacadar an áit ’n‐a raiḃ sé ’n‐a ċóṁnaiḋe; agus d’ḟanadar ’n‐a ḟoċair an lá sin: do ḃí sé tuairim na deiċeaṁaḋ h‐uaire.

⁴⁰ Duine de’n ḃeirt do ḃí ag éisteaċt le h‐Eoin, agus do lean Íosa, ab eaḋ Aindrias, dearḃráṫair Ṡíomóin Peadar.

⁴¹ Fuair seisean ar dtús a ḋearḃráṫair féin, Síomón, agus aduḃairt sé leis, Fuaramar an Messias (is é sin le ráḋ, an Críost).

⁴² Agus ṫug sé leis é ċum Íosa. D’ḟéaċ Íosa air, agus aduḃairt sé, Is tusa Síomón mac Eoin: goirfear díot Céfas (is é sin le ráḋ, Peadar, nó Carraig).

⁴³ Ba ṁian leis, lá ar n‐a ḃáraċ, dul go dtí an Ġalilé, agus fuair sé Pilib: agus aduḃairt Íosa leis, Lean mise.

⁴⁴ Agus as Bétsáida, caṫair Aindriais agus Ṗeadair, ab eaḋ Pilib.

⁴⁵ Fuair Pilib Natanaél, agus aduḃairt sé leis, Fuaramar an té úd ar ar scríoḃ Maois sa reaċt, agus na fáiḋe, Íosa Nasarḋa, mac Ṡeosaiṁ.

⁴⁶ Agus aduḃairt Natanaél leis, An féidir aon niḋ maiṫ do ṫeaċt ó Nasair? Aduḃairt Pilib leis, Tar go ḃfeiciḋ tú.

⁴⁷ Do ċonnaic Íosa Natanaél ag teaċt ċuige, agus aduḃairt sé leis, Féaċ an t‐Israelíteaċ fíor naċ ḃfuil aon ċealg ann!

⁴⁸ Aduḃairt Natanaél leis, Cionnas aiṫniġeas tú mé? D’ḟreagair Íosa agus aduḃairt sé leis, Sarar ġlaoḋ Pilib ort, an tráṫ ’n‐a raiḃ tú fá’n gcrann fige, do ċonnacas ṫú.

⁴⁹ D’ḟreagair Natanaél agus aduḃairt sé, A Rabbí, is tusa Mac Dé; is tusa Rí Israel.

⁵⁰ D’ḟreagair Íosa agus aduḃairt sé leis, De ḃriġ go nduḃras leat, Do ċonnacas fá’n gcrann fige ṫú, an gcreideann tú? do ċífir neiṫe is mó ’ná sin.

⁵¹ Agus aduḃairt sé leis, Go fírinneaċ adeirim leat, Do ċífiḋ siḃ na flaiṫis ar ḟoscailt, agus aingil Dé ag dul suas agus ag teaċt anuas ar Ṁac an Duine.