Ccolossianaċ 4 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ agus ní ḟuil meas ar ṗearsain duine seaċas a ċéile. A ṁáiġistreaċa, taḃraiḋ a gceart agus a gcoṁṫrom féin do ḃur seirḃíseaċaiḃ, agus a ḟios agaiḃ go ḃfuil Máiġistir agaiḃ féin ar neaṁ, leis.

² Leanaiḋ go buan de’n urnaiġe, agus biḋiḋ go h‐aireaċ innti,

³ le breiṫ buiḋeaċais; ag guiḋe orainne ar an am céadna, go ḃfosclóċaiḋ Dia doras do’n ḃriaṫar dúinn, ċum rúindiaṁair Ċríost, go ḃfuilim‐se i gcuiḃreaċaiḃ ar a son, d’innsin;

⁴ ċum go ḃfoillseoċad é, mar ba ċeart dom laḃairt.

⁵ Siuḃlaiḋ go stuamḋa i dtaoḃ na ndaoine atá lasmuiġ, ag baint tairḃe as an uain.

⁶ Bíoḋ salann an ġrása mar ḃlás ar ḃur gcainnt, ċum go mb’ eol daoiḃ freagra do ṫaḃairt do gaċ aoinneaċ.

⁷ Tiċicus, bráṫair ionṁain, agus ministir dílis, agus cóiṁṡeirḃíseaċ san Tiġearna, ḃéarfaiḋ seisean scéala ḋaoiḃ fám’ ġnóṫaiḃ.

⁸ Ċuige sin is eaḋ do ċuireas ċugaiḃ é, ċum go mbéiḋ a ḟios agaiḃ cionnas mar tá an saoġal againn, agus go dtiuḃraiḋ sé sólás croiḋe ḋaoiḃ;

⁹ mar aon le hOnésimus, bráṫair dílis, ionṁain, duine ḋíḃ féin. Ḃéarfaiḋ siad‐san fios scéil daoiḃ i dtaoḃ gaċ a ḃfuil d’á ḋéanaṁ agam.

¹⁰ Beannuiġeann Aristárċus, cóṁ‐ṗríosúnaċ liom, beannuiġeann seisean daoiḃ, mar aon le Marcus, col ceaṫair Ḃarnabais (go ḃfuair siḃ órduiġṫe ’n‐a ṫaoḃ;

¹¹ má ṫagann sé ċugaiḃ, glacaiḋ leis), agus Iésus, go dtugtar Iustus mar ainm air; beirt de luċt an timċeall‐ġearrṫa iad‐san: is iad‐san aṁáin do ḃí ’n‐a gcóṁ‐oibriḋṫiḃ i n‐éinḟeaċt liom ar son ríoġaċta Dé, fir do ḃí mar ṡólás croiḋe ḋom.

¹² Epafras, duine ḋíḃ féin, seirḃíseaċ Íosa Críost, beannuiġeann seisean daoiḃ, agus é ag spairn gan stad ’n‐a urnaiġṫiḃ ar ḃur son, g‐á ġuiḋe go seasfaiḋ siḃ go diongḃálta, lán‐dearḃṫa de ṫoil Dé.

¹³ Óir do‐ḃeirim m’ḟiaḋnaise ’n‐a ṫaoḃ go mbíonn sé ag saoṫrú go dian ar ḃur son‐sa, agus ar son a ḃfuil i Laodicia, agus ar son a ḃfuil i Hiéropolis.

¹⁴ Beannuiġeann Lúcás, liaiġ gráḋaċ, agus Démas daoiḃ.

¹⁵ Beiriḋ beannaċt ċum na mbráṫar atá i Laodicia, agus ċum Nimfa, agus ċum na h‐eaglaise atá ’n‐a tiġ.

¹⁶ Agus nuair ḃéas an eipistil seo léiġte ’n‐ḃur measc féin daoiḃ, cuiriḋ d’á léiġeaṁ í i n‐eaglais na Laodiciaċ leis; agus léiġiḋ‐se an eipistil ó Laodicia mar an gcéadna.

¹⁷ Agus abraiḋ le hArċippus, Taḃair aire do’n ṁiniostrálaċt fuairis ó’n Tiġearna, ċum go gcóiṁlíonfair í.

¹⁸ Mo ḃeannaċt uaim‐se Pól, lem’ láiṁ féin. Cuiṁniġiḋ ar mo ċuiḃreaċaiḃ. Grása go raiḃ liḃ.