Ḃfilippiánaċ 4 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Uime sin, a ḃráiṫre ionṁaine ’n‐a ḃfuil dúil mo ċroiḋe, agus atá mar ḃród agus mar ċoróin agam, seasaiḋ go daingean san Tiġearna, a ċáirde dílse.

² Impiḋim ar Eúódia, agus impiḋim ar Ṡuntiċe, ḃeiṫ ar aon intinn san Tiġearna.

³ Agus impiḋim ort‐sa, a ċomrádaiḋe ḋil, congnaṁ do ṫaḃairt do na mnáiḃ úd, óir do ṡaoṫruiġeadar san tsoiscéal i n‐éinḟeaċt liom‐sa, i n‐éinḟeaċt le Clément, leis, agus leis an gcuid eile dem’ ċóṁ‐oibriġṫeoiriḃ, go ḃfuil a n‐ainmneaċa ṫíos i leaḃar na beaṫaḋ.

⁴ Déanaiḋ gáirdeaċas san Tiġearna i gcóṁnaiḋe: adéarfad arís é, Déanaiḋ gáirdeaċas.

⁵ Bíoḋ ḃur gcaoiṁe soiléir do’n uile ḋuine. Atá an Tiġearna i gcóṁgar.

⁶ Ná bíoḋ imniḋe oraiḃ fá rud ar biṫ: aċt san uile niḋ cuiriḋ ḃur n‐iarrataisí i n‐uṁail do Ḋia le h‐urnaiġe, agus le h‐aṫċuinġe, agus le breiṫ buiḋeaċais.

⁷ Agus síoṫċáin Dé ṡáruiġeas gaċ tuigsin, coiṁeádfaiḋ sí ḃur gcroiḋeaċa agus ḃur smaointe i nÍosa Críost.

⁸ I ndeireaḋ scéil, a ḃráiṫre, gaċ a ḃfuil fíor, gaċ a ḃfuil uasal, gaċ a ḃfuil glan, gaċ a ḃfuil ’n‐a ḋíol gráḋa, gaċ a ḃfuil fá ḋeaġ‐ċlú; gaċ suḃáilce, gaċ éinniḋ atá ionṁolta, gur ab orṫa sin ḃéas siḃ ag smaoineaḋ.

⁹ Na neiṫe d’ḟoġlaim siḃ, agus do ċuala siḃ, agus do ċonnaic siḃ ḃeiṫ ionnam‐sa, cleaċtuiġiḋ‐se na neiṫe sin: agus béiḋ Dia na síoṫċána liḃ.

¹⁰ Aċt do‐ġním gáirdeaċas mór san Tiġearna, de ḃriġ gur aiṫḃeoḋuiġ siḃ anois ar deireaḋ ḃur gcúram im’ ṫaoḃ‐sa: is fíor go raiḃ siḃ cúramaċ, aċt do ṫeastuiġ faill uaiḃ ċuige.

¹¹ Ní h‐é go ḃfuilim ag laḃairt mar ḃéinn fá easbaiḋ: óir d’ḟoġlaimeas cionnas fanaṁain sásta, is cuma cia an staid ’n‐a mbím.

¹² Is eol dom cionnas ḃeiṫ úiríseal, agus ḃeiṫ ar mo lánṁian: ar gaċ sliġe agus san uile niḋ d’ḟoġlaimeas cionnas ḃeiṫ sáiṫeaċ, agus cionnas ḃeiṫ ocraċ, cionnas ḃeiṫ i ḃflúirse, agus cionnas ḃeiṫ i ngátar.

¹³ Ní ḟuil niḋ naċ dtig liom a ḋéanaṁ le cumas an té neartuiġeas mé.

¹⁴ Cia ar biṫ e, is maiṫ do rinne siḃ é, go raiḃ siḃ páirteaċ liom im’ anró.

¹⁵ Agus atá a ḟios agaiḃ féin, a Ḟilipíneaċa, nuair d’imṫiġeas ó’n Maiceadóin, agus an soiscéal ’n‐a ṫús, naċ ndeaċaiḋ eaglais ar biṫ i bpáirt liom fá ḃronnaḋ agus fá ġlacaḋ,

¹⁶ aċt siḃ‐se aṁáin; óir i dTesaloníca féin dom do ċuir siḃ congnaṁ ċugam uair nó dó le h‐aġaiḋ mo riaċtanais.

¹⁷ Ní h‐é go ḃfuilim ag éileaṁ aon ḃronntanais; aċt gur ab aṁlaiḋ atáim ar lorg an torṫa raċas cum creideaṁna ḋaoiḃ.

¹⁸ Atá gaċ niḋ go h‐iomadaṁail agam: atá mo lán‐dóṫain agam, óir na neiṫe ṫáinig uaiḃ‐se, atá mar ḃolaḋ deaġ‐ċuṁra, íoḋbairt ionġlacṫa, taiṫneaṁaċ ag Dia, fuaras ó Epafróditus iad.

¹⁹ Agus soláṫróċaiḋ Dia gaċ a ḃfuil i n‐easnaṁ oraiḃ do réir a raċmais i nÍosa Críost.

²⁰ Anois glóir do Ḋia agus d’ár nAṫair go saoġal na saoġal. Amen.

²¹ Beannuiġiḋ do gaċ naoṁ i nÍosa Críost. Na bráiṫre ata im’ ḟoċair, beannuiġeann siad daoiḃ.

²² Beannuiġeann na naoiṁ go léir daoiḃ, iad‐san go mórṁór ḃaineas le luċt tiġe Ċéasair.

²³ Grása an Tiġearna Íosa Críost go raiḃ le n‐ḃur spiorad.