Ḃfilippiánaċ 2 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Uime sin, má tá aon ḟortaċt i gCríost, má tá aon tsólás san ngráḋ, má tá aon ċumann san Spiorad, má tá truaġ nó trócaire ar biṫ ann, déanaiḋ‐se mo ġáirdeaċas do ċóiṁlíonaḋ,

² agus biḋiḋ ar aon aigne, ar aon ġráḋ, ar aon toil, ar aon ṁeon aṁáin;

³ gan éinniḋ do ḋéanaṁ tré ṁian conspóide nó baoṫġlóire, aċt le h‐uṁlaċt aigne measaḋ gaċ aoinneaċ gur fearr an duine eile ’ná é féin.

⁴ Nár ab é a leas féin aṁáin ḃéas mar ċúram ar aon duine agaiḃ, aċt bíoḋ gaċ duine agaiḃ ag féaċain ċum leasa daoine eile, leis.

⁵ Bíoḋ an dearcaḋ agaiḃ do ḃí ag Íosa Críost:

⁶ an té dob’ ionann le Dia féin ’n‐a ċló, aċt nár ṡaṁluiġ ḋó féin ḃeiṫ ar aon ċéim le Dia, mar ḃéaḋ sin ’n‐a ċraoiḃ le breiṫ,

⁷ aċt do lom é féin, agus do ġlac cuma seirḃísiġ ċuige féin, agus ṫáinig sé ar an saoġal i gcosaṁlaċt duine; agus do noċtaḋ é i rioċt duine;

⁸ agus i rioċt duine ḋó, d’uirísliġ sé é féin, agus do ḃí sé uṁal go dtí an bás, go bás na croise féin.

⁹ Ar an aḋḃar sin d’árduiġ Dia go mór é, agus ṫug sé ḋó an t‐ainm atá os cionn gaċ ainme eile;

¹⁰ ċum go ḃfeacfaḋ gaċ glún i n‐ainm Íosa,

¹¹ ar neaṁ, ar talaṁ, nó fá ṫalaṁ, agus go n‐adṁóċaḋ teanga gaċ duine gur Tiġearna Íosa Críost, ċum glóire Dé an tAṫair.

¹² D’á ḃriġ sin, a ḃráiṫre ionṁaine, mar ḃí siḃ uṁal i gcóṁnaiḋe, ní h‐é aṁáin im’ láṫair‐se, aċt go mórṁór ar mbeiṫ as láṫair dom, saoṫruiġiḋ amaċ ḃur slánuġaḋ féin le h‐eagla agus le crioṫnú;

¹³ óir is é Dia do‐ḃeir daoiḃ an toil agus an éifeaċt mar is mian leis féin.

¹⁴ Déanaiḋ gaċ niḋ gan ceasnú, gan aiġneas;

¹⁵ ċum go mbéiḋ siḃ gan loċt, gan aineaṁ, ’n‐ḃur gclainn Dé gan smál i lár ciniḋ ċaim, ċuirpṫiġ, go ḃfuil siḃ ’n‐a measc aṁail soillsí san tsaoġal,

¹⁶ ag noċtaḋ briaṫair na beaṫaḋ, ċum go mbéiḋ aḋḃar maoiḋṁeaċais agam i ló Ċríost, de ċionn nár riṫeas agus nár ṡaoṫruiġeas i n‐aisce.

¹⁷ ’Seaḋ, agus má doirtṫear mé mar ofráil diġe os cionn íoḋbairte agus seirḃíse ḃur gcreidiṁ, do‐ġním gáirdeaċas, agus do‐ġním bród i n‐éinḟeaċt liḃ‐se go léir:

¹⁸ agus ar an gcuma ċéadna, déanaiḋ‐se gáirdeaċas agus bród i n‐éinḟeaċt liom.

¹⁹ Aċt atá súil agam san Tiġearna Íosa go gcuirfead Timóteus ċugaiḃ gan ṁoill, ċum go mbéiḋ sólás croiḋe agam féin nuair ḃéas a ḟios agam cionnas mar tá an saoġal agaiḃ.

²⁰ Óir ní ḟuil duine agam atá ar aon intinn leisean, fear ċuireas dúil ó ċroiḋe ’n‐ḃur leas.

²¹ Óir ní h‐iad gnóṫaí Íosa Críost, aċt a ngnóṫaí féin, is cúram leo uile.

²² Aċt atá a ḟios agaiḃ cionnas ċruṫuiġ sé, gur ṡaoṫruiġ sé mar aon liom‐sa i ngnó an tsoiscéil, mar ḋéanfaḋ mac i n‐éinḟeaċt le n‐a aṫair.

²³ Atá súil agam go gcuirfead ċugaiḃ eisean ċóṁ luaṫ agus ḃéas a ḟios agam cad is cor dom:

²⁴ aċt atá súil san Tiġearna agam go dtiocfad féin ċugaiḃ go luaṫ.

²⁵ Aċt do ċeapas gur riaċtanaċ Epafróditus, bráṫair, agus ċóṁ‐oibriḋe, agus cóṁṡaiġdiúir liom, agus ḃur dteaċtaire‐se, agus an fear d’ḟóir orm i n‐am mo ġátair, do ċur ċugaiḃ:

²⁶ óir ba ṁian leis go mór siḃ‐se go léir d’ḟeicsin, agus do ḃí sé an‐ḃuaiḋearṫa toisc go gcuala siḃ go raiḃ sé tinn:

²⁷ agus go deiṁin ḃí sé tinn i rioċt báis; aċt do rinne Dia trócaire air, agus ní h‐airsean aṁáin, aċt orm‐sa, leis, ċum naċ mbéaḋ doilġeas os cionn doilġeasa orm.

²⁸ Uime sin ba ṁóide mo ḋúṫraċt a ċur ċugaiḃ go mbéiḋ luṫġáir oraiḃ nuair ċífeas siḃ arís é, agus go mba luġade mo ḋoilġeas é.

²⁹ Glacaiḋ ċugaiḃ é, mar sin, le lán‐ġáirdeaċas san Tiġearna, agus taḃraiḋ ómós d’á leiṫéidiḃ sin:

³⁰ toisc go ndeaċaiḋ sé i ngar do’n ḃás ar son gnó Ċríost, ag cur a anma i mbaoġal báis d’iarraiḋ a raiḃ i n‐easnaṁ ar ḃur seirḃís daṁ‐sa do ṡoláṫar.