2 Peadar 3 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Is í seo anois, a ċáirde, an dara h‐eipistil atá agam d’á scríoḃaḋ ċugaiḃ; agus san dá eipistil atáim ag brostú ḃur slán‐aigne agus ag múscailt ḃur gcuiṁne,

² ċum go gcuiṁneoċaiḋ siḃ ar na briaṫraiḃ do laḃair na naoṁ‐ḟáiḋe roiṁ ré, agus ar aiṫne an Tiġearna agus an tSlánuiġṫeora tré n‐ḃur n‐abstalaiḃ:

³ agus a ḟios agaiḃ ar dtús go dtiocfaiḋ luċt magaiḋ le sgige ins na laeṫiḃ deireannaċa, ag leanaṁain d’á n‐ainṁiantaiḃ féin,

⁴ g‐á ráḋ, Cá ḃfuil geallaṁain a ṫeaċta? óir ó’n tráṫ ’n‐a ḃfuair ár sinnsir bás, fanann an uile niḋ mar ḃí ó ċéad‐ċruṫú an doṁan.

⁵ Óir is é is toil leo a ḋearmad, go raiḃ na spéarṫa ann fad ó, agus go raiḃ doṁan ann do rinneaḋ le briaṫar Dé d’uisce agus tré uisce:

⁶ agus d’á ḃriġ sin, go dtáinig an t‐uisce ’n‐a ḋílinn ar an doṁan do ḃí ann an uair sin, gur gur scriosaḋ é: aċt na spéarṫa agus an talaṁ atá ann anois,

⁷ gur fá ċóṁair teineaḋ atá siad d’á gcoiṁeád ag an mbriaṫar céadna sin, d’á gcongḃáil go dtí lá breiṫeaṁnais agus scriosta na ndaoine neiṁ‐ḋiaḋa.

⁸ Aċt atá rud aṁáin ann, a ċáirde, gur ceart daoiḃ cuiṁneaṁ air, is é sin gur cuma leis an Tiġearna lá aṁáin nó míle bliaḋain, agus míle bliaḋain nó lá aṁáin.

⁹ Ní ḋéanann an Tiġearna moill i dtaoḃ a ġeallaṁna, do réir tuairme daoine áiriṫe fá ṁoill; aċt atá sé foiḋneaċ linn, de ḃriġ naċ mian leis go gcaillfiḋe aoinneaċ, aċt go dtiocfaḋ an uile ḋuine ċum aiṫriġe.

¹⁰ Aċt tiocfaiḋ lá an Tiġearna mar ġadaiḋe; imṫeoċaiḋ na spéarṫa le torann mór an lá úd, agus scriosfar na dúla le dian‐teas loiscneaċ, agus dóiġfear an talaṁ agus na h‐oibreaċa atá ann.

¹¹ Ó ṫárla go ḃfuil sé i ndán do na neiṫiḃ seo go léir dul i n‐éag, cionnas mar ba ċeart daoiḃ‐se ḃeiṫ mar ḋaoine do réir deaġ‐iomċair agus diaḋaċta,

¹² ag fuireaċ daoiḃ, agus siḃ go dúṫraċtaċ fá ċóṁair lae Dé, ’n‐a scriosfar na spéarṫa le tóiteán teineaḋ, agus ’n‐a leaġfar na dúla le dian‐teas loiscneaċ?

¹³ Aċt do réir a ġeallaṁna, atáimíd ag súil le neaṁ úr‐nua agus le talaṁ úr‐nua, ar a ndéanfaiḋ fíréantaċt cóṁnaiḋe.

¹⁴ D’á ḃriġ sin, a ċáirde, ó tá súil leis na neiṫiḃ seo agaiḃ, déanaiḋ gaċ iarraċt ċum go ḃfaiġfiḋe siḃ i síoṫċáin, gan smál, gan loċt ’n‐a ḟiaḋnaise.

¹⁵ Áirṁiḋ mar ṡlánú foiḋne ár dTiġearna: fá mar scríoḃ ár mbráṫair ionṁain Pól ċugaiḃ, leis, do réir na h‐eagna tugaḋ ḋó;

¹⁶ mar scríoḃann sé, leis, ’n‐a eipistiliḃ uile; ’n‐a ḃfuil neiṫe gur deacair a dtuigsin, go gclaonann daoine gan foġlaim, gan seasṁaċt a gciall, mar ċlaonann siad ciall na scrioptúir eile, ċóṁ maiṫ, ċum a n‐aiṁleasa féin.

¹⁷ D’á ḃriġ sin, a ċáirde, ó’s eol daoiḃ an méid seo roiṁ ré, biḋiḋ ar ḃur n‐aire, ar eagla go scuabfaiḋe siḃ le mearḃall na gcuirpṫeaċ, agus go dtuitfeaḋ siḃ ó n‐ḃur seasṁaċt féin.

¹⁸ Aċt biḋiḋ ag fás i ngrása agus i n‐eolas ár dTiġearna agus ár Slánuiġṫeora Íosa Críost. Dó‐san go dtugtar an ġlóir anois agus go síorraiḋe. Amén.