2 Chum Timóteuis 2 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Uime sin, a ṁic liom, bí‐se tréan san ngrása atá i nÍosa Críost.

² Agus na neiṫe do ċualais uaim‐se i n‐éisteaċt móráin fiaḋnaiḋṫe, cuir ar iontaoiḃ daoine ionnraice iad, go mbéiḋ ar ċumas dóiḃ daoine eile do ṫeagasc, leis.

³ Fulaing cruaḋtan, mar ḋéanfaḋ saiġdiúir maiṫ Íosa Críost.

⁴ Saiġdiúir i mbun a ḋualgais, ní ċeaduiġeann sé ḋó féin ḃeiṫ gaḃṫa ag gnáṫċúramaiḃ an tsaoġail seo, ċum go mb’ ḟearr ṫaiṫneoċas sé leis an té do ṫoġ mar ṡaiġdiúir é.

⁵ Agus an féar ṫéiġeas ag iomaiḋeaċt ins na cleasaiḃ lúṫa, ní tugtar an ċoróin dó muna ndearna sé an iomaiḋeaċt do réir na riaġlaċ.

⁶ An criaḋaire do‐ġní an scláḃaiḋeaċt, ní mór dó an ċéad‐toraḋ d’ḟáġáil.

⁷ Breaṫnuiġ a ḃfuil d’á ráḋ agam; óir ḃéarfaiḋ an Tiġearna tuigsin san uile niḋ ḋuit.

⁸ Cuiṁniġ ar Íosa Críost, de ṗór Ḋáiḃí, d’aiséiriġ ó na marḃaiḃ do réir mo ṡoiscéil‐se:

⁹ go ḃfuilim ag fulang ar a ṡon i gcuiḃreaċaiḃ aṁail cuirpṫeoir, aċt ní ḟuil briaṫar Dé fá ċuiḃreaċaiḃ.

¹⁰ Is ar an aḋḃar sin atáim ag fulang an uile niḋ ar son na ndaoine atá toġṫa, ċum go ḃfaiġiḋ siad‐san, leis, an slánuġaḋ atá i nÍosa Críost le glóir ṡíorraiḋe.

¹¹ Is fírinneaċ an ráḋ so: Má fuaramar bás i n‐éinḟeaċt leis, mairfimíd beo i n‐éinḟeaċt leis mar an gcéadna:

¹² má ṡeasaimíd go dian, riaġlóċaimíd i n‐éinḟeaċt leis: má ṡéanaimíd é, séanfaiḋ seisean sinne, leis:

¹³ má éiriġmíd‐ne neiṁ‐ḋílis, fanann seisean dílis; óir ní féidir leis é féin do ṡéanaḋ.

¹⁴ Cuir na neiṫe seo i gcuiṁin dóiḃ, g‐á ḟógairt dóiḃ i ḃfiaḋnaise an Tiġearna gan ḃeiṫ ag aiġneas fá ḟoclaiḃ naċ ḃfuil aon tairḃe ionnta, aċt ċuireas amuġa an dream ċluineas iad.

¹⁵ Déan do ḋíċeall ċum ṫú féin do ṫaisbeáint mar ḟear ionṁolta i ḃfiaḋnaise Dé mar oibriḋe naċ gáḃaḋ ḋó ḃeiṫ fá náire, ag riaraḋ briaṫair Dé le díreaċas.

¹⁶ Aċt seaċain baoṫġlór neaṁ‐ḋiaḋa; óir raċaiḋ siad níos faide ar aġaiḋ i neaṁ‐ḋiaḋaċt;

¹⁷ agus leaṫfaiḋ a mbriaṫar aṁail aillis: daoine de’n aicme sin is eaḋ Hímenaeus agus Fílétus;

¹⁸ daoine do ċuaiḋ ar seaċrán ó’n ḃfírinne, g‐á ráḋ go ḃfuil an aiséirġe ṫart ċeana, agus atá ag milleaḋ creidiṁ daoine áiriṫe.

¹⁹ Cibé ar biṫ é, fanann bun daingean Dé go seasṁaċ, agus an séala so air: Is eol do’n Tiġearna a ṁuinntear féin; agus, Gaċ aoinneaċ ainmniġeas ainm an Tiġearna, tréigeaḋ sé an éagcóir.

²⁰ Anois i dtiġ mór bíonn, ní h‐é aṁáin soiṫiġ óir agus airgid, aċt soiṫiġ aḋmaid agus cré, leis; cuid díoḃ ċum onóra, agus cuid díoḃ ċum easonóra.

²¹ Uime sin, má ċoiṁeádann duine é féin slán uaṫa so, béiḋ sé ’n‐a ṡoiṫeaċ ċum onóra, soiṫeaċ beannuiġṫe, usáideaċ do’n té gur leis é, fóġanta ċum gaċ deaġ‐ġnó.

²² Aċt seaċain ainṁianta na h‐óige, agus lean de’n ḟíréantaċt, de’n ċreideaṁ, de’n ġráḋ, de’n tsíoṫċáin, i n‐éinḟeaċt leis na daoiniḃ ġlaoḋas ar an Tiġearna as croiḋe úr‐ġlan.

²³ Aċt diúltaiġ do ċeisteannaiḃ diṫ‐céilliḋe, diṫ‐léiġeanta, agus a ḟios agat go mbrostuiġeann siad bruiġean.

²⁴ Agus ní ceart do ṡeirḃíseaċ an Tiġearna bruiġean do ḃrostú, aċt ḃeiṫ cneasta leis an uile ḋuine, ḃeiṫ ullaṁ ċum teagasc do ṫaḃairt,

²⁵ lán d’ḟoiḋne, ag ceartú na ndaoine ċuireas ’n‐a aġaiḋ le ceannsaċt, le súil go dtiuḃrfaiḋe Ḋia ḋóiḃ, am ar biṫ, aiṫriġe do ḋéanaṁ ċum eolas d’ḟáġáil ar an ḃfírinne,

²⁶ agus ċum go ḃfuasclóċaiḋ siad iad féin slán as gaiste an diaḃail, tar a éis do ṡeirḃíseaċ an Tiġearna breiṫ orṫa ċum toil Dé do ḋéanaṁ.