2 Chum na gCoirinnteach 8 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Anois, a ḃráiṫre, ba ṁaiṫ liom grása Dé tugaḋ i n‐eaglaisiḃ na Maiceadóine do ċur i n‐iúl daoiḃ:

² cionnas mar ṁéaduiġ fairsinge a ḃféile de ḃárr líonṁaireaċta a n‐áṫais agus a mboċtaine móire, agus iad fá ḃuaiḋreaṁ an‐ṁór.

³ Óir de réir a n‐acfuinne, is eaḋ, agus ṫar a n‐acfuinn, do‐ḃeirim m’ḟiaḋnaise air, go dtugadar d’á saor‐ṫoil féin,

⁴ ag iarraiḋ an ġrása so go dian orainn, ḃeiṫ ċóṁṗáirteaċ i ḃfrioṫáileaṁ na naoṁ:

⁵ agus sin, ní h‐é mar ḃíomar ag súil leis, aċt ar dtús go dtugadar iad féin do’n Tiġearna, agus dúinne de ṫoil Dé.

⁶ Ar ṁoḋ gur spreagamar Títus, fá mar ṫosnuiġ sé ċeana air, go gcuirfeaḋ sé an grása so ċum críċe ionnaiḃ‐se, leis.

⁷ Aċt ó tá siḃ iomlán san uile niḋ, i gcreideaṁ, i n‐urlaḃra, agus i n‐eolas, agus san uile ḋúṫraċt, agus ’n‐ḃur ngráḋ ḋúinne, bíoḋ an grása so go h‐iomlán, leis.

⁸ Ní abraim é seo ċum órdú do ṫaḃairt aċt mar ḋúil is go ḃféaċfainn an ḃfuil siḃ dá ríriḃ ’n‐ḃur ngráḋ tré ḋúṫraċt na ndaoine eile.

⁹ Óir is eol daoiḃ grása ár dTiġearna Íosa Críost, giḋ go raiḃ sé saiḋḃir, gur éiriġ sé boċt ar ḃur son‐sa, ċum go n‐éireoċaḋ siḃ saiḋḃir de ḃarr a ḃoċtaine‐sean.

¹⁰ Is é an tuairim atá agam san gcás so, gur ceart daoiḃ‐se ba ṫúisce do ṫosnuiġ, atá bliaḋain ó ṡoin, ní h‐é aṁáin ar rud do ḋéanaṁ, aċt ar ḃeiṫ toilteanaċ ċuige, leis.

¹¹ Uime sin cuiriḋ críoċ ar a ḋéanaṁ, leis, ċum go mbéiḋ críoċ iomlán air do réir ḃur n‐acfuinne, fá mar tá siḃ toilteanaċ ċuige.

¹² Óir má tá an deaġ‐ṫoil ann, glactar léi do réir a ḃfuil ag duine, ní h‐é do réir a ḃfuil i n‐easnaṁ air.

¹³ Óir ní ċum sócaṁail daoine eile adeirim é, agus cruaḋtan ḃeiṫ oraiḃ‐se:

¹⁴ aċt ċum coṫrom do ḋéanaṁ; ḃur ḃfearasbárr an t‐am so láiṫreaċ ḃeiṫ le h‐aġaiḋ a riaċtanais‐sean, ċum go dtéiġiḋ a ḃfearasbárr‐san le h‐aġaiḋ ḃur riaċtanais‐se, leis;

¹⁵ ar ṁoḋ go mbéiḋ coṫrom ann; mar ta scríoḃṫa, An té do ċnuasaiġ mórán, ní raiḃ fuiġleaċ aige; agus an té do ċnuasaiġ beagán, ní raiḃ easbaiḋ air.

¹⁶ Aċt buiḋeaċas le Dia, do ċuir an dúṫraċt céadna ’n‐ḃur dtaoḃ i gcroiḋe Ṫítuis.

¹⁷ Óir ní h‐é aṁáin gur ġlac sé go fonnṁar le n‐ár n‐impiḋe: aċt ó ḃí sé féin go dúṫraċtaċ, d’imṫiġ sé ċugaiḃ d’á ṫoil féin.

¹⁸ Agus atáimíd ag cur bráṫar i n‐éinḟeaċt leis, fear go ḃfuil a ḋéiġṫeist san tsoiscéal leaṫta ar fud na n‐eaglais uile:

¹⁹ agus ní h‐é sin aṁáin é, aċt gur ṫoġ na h‐eaglaisí é ċum ḃeiṫ mar ċomráda bóṫair againn i dtaoḃ an ġrása so atá d’á ḟrioṫáileaṁ againn ċum glóire an Tiġearna, agus ċum ár ndeaġ‐ṫoil do ċur i n‐uṁail:

²⁰ g‐á ṡeaċaint go mbéaḋ aon loċt le fáġáil orainn i dtaoḃ na flúirse atá le dáileaṁ againn:

²¹ óir is mian linn gaċ niḋ do ḋéanaṁ go h‐onóraċ, ní h‐é aṁáin i ḃfiaḋnaise Dé, aċt i ḃfiaḋnaise na ndaoine.

²² Agus atáimíd ag cur ár mbráṫar i n‐éinḟeaċt leo, fear atá dearḃṫa go minic againn ḃeiṫ níos dúṫraċtaiġe ’n‐a lán neiṫe, agus ḃeiṫ níos dúṫraċtaiġe ná sin anois, mar ġeall ar an muiniġin ṁóir atá aige asaiḃ‐se.

²³ I dtaoḃ Ṫítuis, is é mo ċóṁṗáirtiḋe agus mo ċóṁoibriġṫeoir ’n‐ḃur dtaoḃ‐sa é: agus maidir le n‐ár mbráiṫriḃ, is iad abstail na n‐eaglais iad, glóir Ċríost.

²⁴ Taḃraiḋ ḋóiḃ, mar sin, dearḃaḋ ḃur ngráḋa i ḃfiaḋnaise na n‐eaglais, agus dearḃaḋ an ṁaoiḋṁeaċais do‐ġnímíd asaiḃ.