2 Chum na gCoirinnteach 4 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Ar an aḋḃar sin, ó ṫárla an ṁiniostrálaċt so ḃeiṫ againn, do réir mar fuaramar trócaire, ní ċailleann ar ár meisneaċ:

² aċt ṫugamar cúl leis na neiṫiḃ náireaċa cleaċtar fá rún, agus ní ḃímíd ag siuḃal i ngliocas, ná ag truailliú briaṫair Dé, aċt, ag foillsiú na fírinne ḋúinn, tuillimíd molaḋ i gcoinsias gaċ duine i ḃfiaḋnaise Dé.

³ Aċt má tá ár soiscéal fá ḟolaċ, is ins an dream atá ag dul amuġa atá sé fá ḟolaċ:

⁴ san dream dí‐ċreidṁeaċ go ḃfuil a n‐aigne dallta ag Dia an tsaoġail seo, ċum naċ ndeallróċaḋ solas glórṁar Ċríost, íoṁáiġ Dé, orṫa.

⁵ Óir ní sinn féin ḟógraimíd, aċt Íosa Críost mar Ṫiġearna, agus sinn féin mar ṡeirḃísiġ ḋaoiḃ ar son Íosa.

⁶ Óir Dia d’órduiġ do’n tsolas soillsiú as lár an dorċadais, do ṡoillsiġ sé ’n‐ár gcroiḋeaċaiḃ, ċum solas glóire Dé do ṫaḃairt dúinn i ngnúis Íosa Críost.

⁷ Aċt atá an seod so i soiġṫiḃ cré againn, ċum naċ linne, aċt le Dia, do luaiḋfiḋe an ċuṁaċt gan teoraiḃ;

⁸ bímíd d’ár mbrúġaḋ ar gaċ leiṫ, gan ḃeiṫ i sáinn; bímíd fá ḃuaiḋirt, gan dul i n‐éadóċas;

⁹ curtar an tóir orainn, aċt ní tréigṫear sinn; buailtear síos sinn, aċt ní scriostar sinn;

¹⁰ beirimíd bású Íosa ’n‐ár gcorp i gcóṁnaiḋe, ċum go raiḃ beaṫa Íosa go soiléir le feicsin ’n‐ár gcorp so‐ṁarḃṫa, leis.

¹¹ Óir sinne atá beo bímíd de ṡíor d’ár gcur ċum báis ar son Íosa, ċum go raiḃ beaṫa Íosa go soiléir le feicsin ’n‐ár gcolainn so‐ṁarḃṫa, leis.

¹² Mar sin bíonn an bás ag oibriú ionnainne, aċt atá an ḃeaṫa ag oibriú ionnaiḃ‐se.

¹³ Aċt ó’s é an t‐aon spiorad aṁáin atá againn, do réir mar tá scríoḃṫa, Do ċreideas, agus d’á ḃriġ sin do laḃras; creidimíd‐ne, leis;

¹⁴ mar tá a ḟios againn, an té do ṫóg suas an Tiġearna Íosa, go dtógfaiḋ sé suas sinne i n‐éinḟeaċt le h‐Íosa, leis, agus go gcuirfiḋ sé ’n‐a láṫair sinne i n‐éinḟeaċt liḃ‐se.

¹⁵ Óir is ar ḃur son‐sa atá an uile niḋ, ċum go dtéiġiḋ an grása ċum glóire Dé, agus é d’á ṁéadú go mór de ḃárr buiḋeaċais an ṁóráin ṁóir.

¹⁶ Uime sin ní ċailleann ar ár meisneaċ; aċt giḋ go mbíonn an taoḃ amuiġ de’n duine ag meaṫ orainn, atá an taoḃ istiġ de d’á aṫnuaḋaḋ ó lá go ċéile.

¹⁷ Óir, ár gcráḋ beag éadtrom, naċ maireann aċt tamall gearr, soláṫruiġeann sé ḋúinn carn glóire síorraiḋe atá gan ċuimse;

¹⁸ gan ár súile ḃeiṫ ar na neiṫiḃ so‐ḟeicsiona, aċt ar na neiṫiḃ do‐ḟeicsiona: óir ní ṫugann na neiṫe so‐ḟeicsiona aċt seal, aċt is síor‐ḃuan iad na neiṫe do‐ḟeicsiona.