1 Peadar 4 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ D’á ḃriġ sin, ó ṫárla gur ḟulaing Críost san ḃfeoil, bíoḋ an aigne ċéadna sin mar arm agaiḃ; óir an té d’ḟulaing san ḃfeoil, atá sé scarṫa le peacaḋ;

² ċum naċ gcaiṫfeaḋ sé a ṡaoġal ’n‐a ḋiaiḋ sin do réir ainṁianta na ndaoine, aċt do réir tola Dé.

³ Óir ba leor an t‐am atá imṫiġṫe ṫart ċum toil na bPágánaċ do ḋéanaṁ, ag siuḃal i ndreaḃlas, i n‐ainṁiantaiḃ, i n‐ólaċán, i gcraos, i bpótaireaċt agus i n‐íoḋal‐aḋraḋ déisteanaċ.

⁴ Agus is niḋ é ċuireas iongnaḋ orṫa‐san, a ṁeas naċ riṫeann siḃ i n‐éinḟeaċt leo isteaċ i raḃarta ainṁeasarḋaċta, ag laḃairt go masluiġṫeaċ ’n‐ḃur dtaoḃ.

⁵ Ḃéarfaiḋ siad cunntas do’n té atá ullaṁ ċum breiṫeaṁnas do ṫaḃairt ar ḃeoḋaiḃ agus ar ṁarḃaiḃ.

⁶ Óir is ċuige do craoḃscaoileaḋ an soiscéal do na marḃaiḃ féin, ċum go dtiuḃarfaiḋe breiṫeaṁnas orṫa mar ḋaoine do réir na feola, aċt go mairfidís mar ṁaireann Dia san spiorad.

⁷ Aċt atá deireaḋ gaċ éinniḋ i gcóṁgar: biḋiḋ céilliḋe d’á ḃriġ sin, go h‐aireaċ ’n‐ḃur n‐urnaiġṫiḃ.

⁸ Ṫar gaċ niḋ eile bíoḋ dian‐ġráḋ agaiḃ d’á ċéile: óir cuireann an grád clúdaċ ar a lán mór peacaiḋe.

⁹ Biḋiḋ fáilteaċ roiṁ a ċéile gan doiċeall.

¹⁰ Do réir mar fuair gaċ duine bronntanas, roinniḋ ar a ċéile é, mar ḋéanfaḋ deaġ‐ṁaoir grása iomadaṁla Dé.

¹¹ Má laḃrann aoinneaċ, laḃraḋ sé mar ḃéaḋ sé ag laḃairt briaṫar Dé; má ġníonn aoinneaċ miniostrálaċt, déanaḋ sé é do réir an ċumais do‐ḃeir Dia: ċum glóir ins an uile niḋ do ṫaḃairt do Ḋia tré Íosa Críost, ag a ḃfuil an ġlóir, agus an ċuṁaċt go saoġal na saoġal. Amen.

¹² A ċáirde ionṁaine, ná bíoḋ aon iongnaḋ oraiḃ fá’n gcatú teintiḋe atá d’á ċur oraiḃ, mar ḃéaḋ niḋ neaṁ‐ġnáṫaċ ann, ó cuireaḋ é ċum siḃ d’ḟróṁaḋ:

¹³ aċt ó tá siḃ rannṗáirteaċ ’n‐ar ḟulaing Críost, déanaiḋ gáirdeaċas; ċum go mbéiḋ áṫas agus árd‐ṁeanma oraiḃ, ċóṁ maiṫ, nuair foillseoċar a ġlóir.

¹⁴ Má masluiġtear siḃ ar son ainme Críost is aoiḃinn daoiḃ, óir luiġeann Spiorad na glóire, Spiorad Dé, oraiḃ.

¹⁵ Aċt ná fulaingeaḋ aon duine agaiḃ mar ḋúnṁarḃṫóir, ná mar ġadaiḋe, ná mar ḃiṫeaṁnaċ, ná mar spíodóir i ngnóṫaiḃ daoine eile:

¹⁶ aċt má’s mar Ċríostaiḋe é, ná bíoḋ náire air; aċt taḃraḋ sé glóir do Ḋia as uċt an ainme seo.

¹⁷ Óir atá an t‐am tagṫa ċum tosnuiġṫe ar ḃreiṫeaṁnas ag tiġ Dé: agus má’s againne ṫosnóċas sé ar dtús, créad tá i ndán do na daoiniḃ naċ n‐uṁluiġeann do ṡoiscéal Dé?

¹⁸ Agus má’s ar éigean slánóċar an fíréan, cia an ċríoċ atá i n‐áiriṫe do’n duine neiṁ‐ḋiaḋa agus do’n ṗeacaċ?

¹⁹ D’á ḃriġ sin, na daoine ḟulaingeas do réir tola Dé, cuiridís a n‐anmanna fá ċuṁdaċ an Ċruṫuiġṫeora ḋílis, ag cleaċtaḋ maiṫeasa.