1 Peadar 3 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ A ṁná, biḋiḋ‐se uṁal, mar an gcéadna, d’ḃur ḃfearaiḃ féin; ionnas, má tá aon ċuid aca naċ n‐uṁluiġeann do’n ḃriaṫar, go mbuaiḋfear orṫa, i n‐éagmais an ḃriaṫair, le deaġ‐iomċar a mbainċéile;

² ag féaċain dóiḃ ar ḃur mbéasaiḃ banaṁla, cúṫaile.

³ Ná bíoḋ le feicsin mar aḋḃar maise oraiḃ ar an taoḃ amuiġ ḋíḃ gruaig ṫreillsiġṫe, nó seoda óir, nó culaiṫe breaġṫa éadaiġ;

⁴ aċt nádúir ḟoluiġṫe an ċroiḋe istiġ, deaġ‐ṁaise neaṁ‐ṫruailliġṫe caoin‐spioraid ċeannsa, atá an‐luaċṁar i ḃfiaḋnaise Dé.

⁵ Óir na mná naoṁṫa fad ó, go raiḃ a muiniġin as Dia, is ar an gcuma sin do ṁaisiġeadar iad féin, agus iad uṁal d’á ḃfearaiḃ féin:

⁶ fá mar ḃí Sára uṁal d’Abraċam, ag glaoḋaċ tiġearna air. Atá siḃ‐se ’n‐ḃur gclainn di anois, má ġníonn siḃ go maiṫ, gan éinniḋ ḃeiṫ ann le faitċíos do ċur oraiḃ.

⁷ Ar an gcuma ċéadna, a ḟeara, déanaiḋ cóṁnaiḋe i n‐éinḟeaċt le n‐ḃur mnáiḃ do réir déiġċéille, ag taḃairt onóra do’n ṁnaoi aṁail do’n tsoiṫeaċ is laige, agus mar ċóṁ‐oiḋre grása na beaṫaḋ; ċum naċ gcurfar aon ċosc le n‐ḃur n‐urnaiġṫiḃ.

⁸ I ndeireaḋ scéil, biḋiḋ uile ar aon intinn, aṫtruaġaċ, lán de ġráḋ bráṫarḋa, so‐ċroiḋeaċ, aċt uṁal;

⁹ gan olc do ḋéanaṁ i n‐éiric an uile, ná aṫċáineaḋ do ṫaḃairt i n‐aġaiḋ cáinte, aċt ’n‐a ionad sin, beannaċt; óir is ċuige sin do glaoḋaḋ siḃ, go ḃfaiġeaḋ siḃ beannaċt mar oiḋreaċt.

¹⁰ Óir, An té gur mian leis beaṫa, Agus laeṫe maiṫe d’ḟeicsin, Coisceaḋ sé a ṫeanga de’n olc, Agus a ḃeola d’ḟoclaiḃ mealltaċa:

¹¹ Staonaḋ sé de’n olc, agus déanaḋ sé maiṫeas; Iarraḋ sé síoṫċáin, agus leanaḋ sé í.

¹² Óir atá súile an Ṫiġearna ar na fíréanaiḃ, Agus atá a ċluasa foscailte d’á n‐urnaiġṫiḃ: Aċt atá a ġnúis i n‐aġaiḋ luċta déanta an uilc.

¹³ Agus cia h‐é ḋéanfas doċar daoiḃ, má leanann siḃ go díċeallaċ de’n ṁaiṫ?

¹⁴ Aċt má ḟulaingeann siḃ ar son na fíréantaċta féin, is aoiḃinn daoiḃ: agus ná bíoḋ eagla oraiḃ rómpa‐san, agus ná bíoḋ buaiḋirt oraiḃ;

¹⁵ aċt naoṁuiġiḋ Críost mar Ṫiġearna ’n‐ḃur gcroiḋeaċaiḃ: agus siḃ ullaṁ i gcóṁnaiḋe ċum freagra do ṫaḃairt do gaċ duine iarras fios fáṫa an dóċais atá ionnaiḃ:

¹⁶ aċt a ḋéanaṁ go ciúin, ómósaċ, agus coinsias maiṫ ḃeiṫ agaiḃ; ionnas, nuair laḃartar ’n‐ḃur n‐aġaiḋ, go gcuirfear náire orṫa‐san ṁasluiġeas ḃur ndeaġiomċar i gCríost.

¹⁷ Óir is fearr, má’s é toil Dé é, go ḃfulaingeoċaḋ siḃ ag déanaṁ maiṫeasa, ná ag déanaṁ olcais.

¹⁸ Óir d’ḟulaing Críost féin, aon uair aṁáin, ar son na bpeacaiḋe, an fíréan i n‐éiric na neiṁḟíréan, ċum sinn do ṫaḃairt ċum Dé; d’á ċur ċum báis san ḃfeoil, aċt d’á ḃeoḋaḋ san spiorad;

¹⁹ ’n‐á ndeaċaiḋ sé agus ’n‐ar ṡeanmóir sé do na spioraidiḃ do ḃí fá ġlas;

²⁰ an dream do ḃí easuṁal san am fad ó, nuair do ḃí foiġid Dé ag fanaṁain i laeṫiḃ Naoi, an ḟaid do ḃí an áirc d’á cur i dtreo, gur sáḃálaḋ beagán daoine, is é sin oċtar, innti treasna an uisce.

²¹ Is é a ṡaṁail sin an baiste ṡlánuiġeas sinne anois, ní h‐é glanaḋ salaċair an ċuirp, aċt freagairt deaġ‐ċoinsiais do Ḋia, tré aiséirġe Íosa Críost;

²² atá ar ḋeasláiṁ Dé, tar a éis dó dul isteaċ ins na flaiṫeasaiḃ; na h‐aingle, agus na h‐uġdaráis, agus na cuṁaċta ḃeiṫ curṫa fá n‐a ċeannas.