1 Peadar 2 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Cuiriḋ ḋíḃ, d’á ḃriġ sin, gaċ droċ‐rún, agus calaois,

² agus gaċ fuar‐ċráḃaḋ, agus éad, agus gaċ bíodán, agus, mar ḋéanfaḋ naoiḋeanáin nua‐ḃeirṫe, cuiriḋ dúil san mbainne spioradálta úr‐ġlan, gan cealg, ċum go ḃfásfaiḋ siḃ ċum slánuiġṫe d’á ḃárr;

³ má ḃlaiseaḃar go ḃfuil an Tiġearna lán de ṁaiṫeas.

⁴ Druidiḋ leis, cloċ ṡír‐ḃeo, d’ar ḋiúltuiġ na daoine, aċt atá toġṫa, luaċṁar i ḃfiaḋnaise Dé.

⁵ Biḋiḋ‐se, mar an gcéadna, mar ċloċa beo d’á gcur le ċéile ċum teaċ spioradálta do ṫógáil, ċum ḃeiṫ ’n‐ḃur sagartaċt naoṁṫa, ċum íoḋbarṫa spioradálta ṫaiṫneas le Dia tré Íosa Críost, d’ofráil.

⁶ Uime sin atá scríoḃṫa san scrioptúir, Féaċ, leagaim i Síon príoṁ‐ċloċ ċúinne, ṫoġṫa, luaċṁar, Agus an té ċreideas innti, ní cuirfear náire air.

⁷ D’á ḃriġ sin, is luaċṁar liḃ‐se é, ó ċreideann siḃ ann: aċt i dtaoḃ an dreama naċ gcreideann, An ċloċ d’ár ḋiúltuiġ na saoir, Is di‐se do rinneaḋ cloċ ċinn ċúinne:

⁸ Agus, Cloċ tuisliḋ, agus carraig scannail; óir tuisliġeann siad ar an mbriaṫar, toisc iad ḃeiṫ easuṁal dó: agus is é do ḃí i ndán dóiḃ.

⁹ Aċt cineaḋ toġṫa is eaḋ siḃ‐se, sagartaċt ríoġḋa, náisiún naoṁṫa, pobal atá ’n‐a ṡealḃaċas ar leiṫ aige féin; ċum go ḃfógróċaḋ siḃ tréiṫe oirḋearca an té do ġlaoḋ as an dorċadas siḃ ċum a ṡolais iongantaiġ féin:

¹⁰ siḃ‐se náċ raiḃ ’n‐ḃur bpobal roiṁe sin, aċt atá ’n‐ḃur bpobal Dé anois: siḃ‐se naċ ḃfuair trócaire, aċt go ḃfuil trócaire fáġalta agaiḃ anois.

¹¹ A ċáirde ionṁaine, impiḋim oraiḃ, mar ḋeoraiḋṫe agus mar oiliṫriġ, staonaḋ ó na h‐ainṁiantaiḃ colnaiḋe do‐ġní troid i n‐aġaiḋ an anma.

¹² Bíoḋ deaġ‐iomċar macánta i measc na bPágánaċ agaiḃ; ċum, giḋ go laḃrann siad ’n‐ḃur n‐aġaiḋ aṁail mar ḃéaḋ siḃ ’nḃur luċt mí‐ġníṁ, go dtugaiḋ siad fá deara ḃur ngníoṁarṫa maiṫe, agus go dtugaiḋ siad glóir do Ḋia i ló na cuarta.

¹³ Géilliḋ do gaċ uġdarás daonna ar son an Tiġearna: má’s é an rí, mar árd‐riaġlóir é, nó má’s iad na goiḃearnóirí iad,

¹⁴ mar ḋaoine do cuireaḋ uaiḋ ċum díoġaltas d’agairt ar luċt déanta an uilc, agus ċum meisneaċ do ṫaḃairt do luċt na ndeiġ‐ġníoṁ.

¹⁵ Óir is é toil Dé, ag cleaċtaḋ an ċirt daoiḃ, go gcuirfiḋ siḃ ainḃfios daoine diṫ‐céilliḋe ’n‐a ṫost:

¹⁶ mar ṡaor‐ḋaoine, agus gan úsáid do ḃaint as ḃur saoirse ċum clúdaċ do ċur ar olcas, aċt mar ṡeirḃísiġ Dé.

¹⁷ Taḃraiḋ onóir do gaċ duine. Taḃraiḋ gráḋ do na bráiṫriḃ. Bíoḋ eagla Dé oraiḃ. Taḃraiḋ onóir do’n riġ.

¹⁸ A ṡeirḃíseaċa, biḋiḋ uṁal do ḃur máiġistriḃ le gaċ eagla; ní h‐é aṁáin dóiḃ‐sean atá maiṫ, cneasta, aċt dóiḃ‐sean, leis, atá mí‐réasúnta.

¹⁹ Óir is maiṫ an niḋ é, má ḟoiḋniġeann duine le doġrainn ar son Dé, ag fulang san éagcóir.

²⁰ Óir cia an t‐aḋḃar maoiḋṁeaċais é, nuair ġníos siḃ peacaḋ, agus go ḃfáġann siḃ droċ‐íde d’á ḃárr, é do ġlacaḋ go foiġdeaċ? aċt má ġlacann siḃ go foiġdeaċ é, nuair ġníos siḃ mar ba ċeart, is niḋ sin ṫaiṫneas le Dia.

²¹ Agus is ċuige sin do glaoḋaḋ siḃ: de ḃriġ gur ḟulaing Críost féin ar ḃur son, ag fágáil sompla agaiḃ, ċum go leanfaḋ siḃ a lorg.

²² Ní ḋearna sé peacaḋ ariaṁ, agus ní fríṫ cealg ’n‐a ḃéal.

²³ Nuair do cáineaḋ é, ní ḋearna sé aṫċáineaḋ; nuair d’ḟulaing sé, ní ḋearna sé bagairt; aċt do ċuir sé é féin fá ċuṁdaċ an té do‐ḃeir breiṫeaṁnas ceart:

²⁴ an té d’iomċair ár bpeacaiḋe ’n‐a ċorp féin ar an gcrann, ċum, ar mbeiṫ ḋúinn marḃ do’n ṗeacaḋ, go mairfimís do’n ḟíréantaċt; agus do leiġeasaḋ siḃ le n‐a ċneaḋaiḃ.

²⁵ Óir do ḃí siḃ mar ċaoiriġ ag dul ar fán; aċt anois atá siḃ fillte ċum Aoḋaire agus ċum Easpuig ḃur n‐anmann.