1 Chum na gCoirinnteach 8 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Anois i dtaoḃ biḋ atá íoḋbarṫa d’íoḋalaiḃ: atá a ḟios againn go ḃfuil eolas ag gaċ duine againn. Coṫuiġeann eolas uaḃar, aċt is é an gráḋ do‐ḃeir deaġṡampla.

² Má ṁeasann aoinneaċ go ḃfuil eolas ar aon niḋ aige, ní ḟuil eolas aige ar niḋ ar biṫ mar ba ċóir;

³ aċt má tá gráḋ ag duine do Ḋia, is eolaċ dó an duine sin.

⁴ Uime sin i dtaoḃ biaḋ d’iṫe atá íobarṫa d’íoḋalaiḃ, atá a ḟios againn naċ éinniḋ íoḋal ar doṁan, agus naċ ḃfuil ann aċt aon Dia aṁáin.

⁵ Óir bíoḋ go ḃfuil neiṫe go dtugtar déiṫe orṫa ar neaṁ agus ar talaṁ; mar tá a lán déiṫe agus a lán tiġearnaí ann;

⁶ mar sin féin n ḟuil againne aċt aon Dia aṁáin, an tAṫair, ó n‐a dtagann gaċ uile niḋ, agus sinne le n‐a aġaiḋsean; agus aon Tiġearna Íosa Críost aṁáin, tré n‐a ḃfuil an uile niḋ ann, agus sinne tríd‐sean.

⁷ Aċt ní ḟuil an t‐eolas sin ag gaċ duine; óir atá daoine ann atá cleaċtuiġṫe ar an íoḋal, iṫeas a mbiaḋ mar ḃiaḋ íoḋbartar d’íoḋal; agus ó ṫárla a gcoinsias ḃeiṫ lag, saluiġtear é.

⁸ Aċt ní molfar sinn i ḃfiaḋnaise Dé ar son biḋ; óir muna n‐iṫimíd ní miste sinn é, agus má iṫimíd, ní fearr‐de sinn é.

⁹ Aċt taḃraiḋ do ḃur n‐aire naċ mbéaḋ an tsaoirse sin agaiḃ ’n‐a ceap tuisliḋ do’n dream atá lag.

¹⁰ Óir má ċíonn aon duine ṫusa go ḃfuil eolas agat id’ ṡuiḋe ċum biḋ i dteampall an íoḋail, naċ neartóċar coinsias an té atá lag ċum neiṫe atá íoḋbarṫa d’íoḋalaiḃ d’iṫe?

¹¹ Agus de ċionn t’eolais‐se milltear an té atá lag, an bráṫair go ḃfuair Críost bás ar a ṡon.

¹² Mar sin de, ag peacú i n‐aġaiḋ na mbráṫar agus ag lot a gcoinsiais laig, is aṁlaiḋ ṗeacuiġeas siḃ i n‐aġaiḋ Ċríost.

¹³ D’á ḃriġ sin, má ḃeir biaḋ aḋḃar scannail dom’ ḃráṫair, ní íosad feoil go deo, ar eagla go gcuirfinn ceap tuisliḋ roiṁ mo ḃráṫair.