1 Chum na gCoirinnteach 4 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Bíoḋ an meas ag daoiniḃ orainn ḃíos aca ar ṁaoraiḃ rúindiaṁaír Dé.

² Ṫairis sin is é rud éiliġtear ar ṁaoraiḃ ḃeiṫ dílis.

³ Aċt is rí‐ḃeag liom‐sa go dtiuḃraḋ siḃ‐se breiṫeaṁnas orm, nó go dtiuḃraḋ daoine eile breiṫeaṁnas orm; go deiṁin, ní ṫugam breiṫeaṁnas orm féin.

⁴ Óir ní fios dom éinniḋ im’ ċoinniḃ féin; aċt ní ḟíréanuiġeann sin mé: óir is é an Tiġearna ḃeireas breiṫeaṁnas orm.

⁵ D’á ḃriġ sin ná taḃraiḋ breiṫeaṁnas i gcúis ar biṫ roiṁ an am, nó go dtagiḋ an Tiġearna ḃéarfas ċum an tsolais neiṫe atá foluiġṫe fá ḋorċadas, agus noċtfas rúin na gcroiḋṫe; annsin ġeoḃas gaċ duine a ṁolaḋ féin ó Ḋia.

⁶ Anois, a ḃráiṫre, san méid aduḃras, ag tagairt dom féin agus d’Apollos, do rinneas é ċum go ḃfoġlaimeoċaḋ siḃ uainn gan dul ṫar a ḃfuil scríoḃṫa; ċum naċ mbéiḋ siḃ lán d’uaḃar i n‐éadan a ċéile.

⁷ Óir cia rinne duine ar leiṫ ḋíot‐sa? agus créad atá agat naċ ḃfuarais? agus má fuarais féin é, cad ċuige ḋuit ḃeiṫ ag maoiḋeaṁ, aṁail agus naċ ḃfuarais é?

⁸ Atá ḃur sáiṫ agaiḃ ċeana, atá siḃ saiḋḃir ċeana, atá siḃ suiḋte i gcoróin ċeana gan fanaṁain linn; agus go deiṁin dob’ ḟearr liom siḃ ḃeiṫ suiḋte i gcoróin, ċum go mbéimís‐ne i gcoróin i n‐éinḟeaċt liḃ.

⁹ Óir saṁluiġtear dom go ndearna Dia sampla dínne abstail mar ḋream is úirísle ar biṫ, mar ḋaoine atá daorṫa ċum báis; óir atáimíd ’n‐ár sampla poibliḋe i ḃfiaḋnaise na n‐aingeal agus na ndaoine.

¹⁰ Atáimíd ’n‐ár n‐amadánaiḃ ar son Ċríost, aċt atá siḃ‐se céilliḋe i gCríost, atáimíd‐ne lag, aċt atá siḃ‐se tréan; atá árd‐ṁeas oraiḃ‐se aċt atá droċ‐ṁeas orainne.

¹¹ Go dtí an uair seo féin atá ocras agus tart orainn, agus atáimíd lomnoċt, agus tugtar droċ‐íde orainn, agus ní ḟuil aon ċóṁnaiḋe ḃuan againn;

¹² bímíd ag obair go dian le n‐ár láṁaiḃ féin: nuair masluiġtear sinn, do‐ḃeirimíd beannaċt; nuair do‐ġnítear géirleanṁain orainn, fulaingmíd leis;

¹³ nuair díbliġtear sinn, laḃraimíd go séiṁ; do‐rinneaḋ dríodar an tsaoġail dínn, deascaḋ an uile niḋ go dtí an lá so atá ann.

¹⁴ Ní ċum náire do ċur oraiḃ scríoḃaim na neiṫe seo, aċt ċum teagasc do ṫaḃairt daoiḃ, mar ċlann ionṁain liom.

¹⁵ Óir bíoḋ go ḃfuil deiċ míle oide i gCríost agaiḃ, ní ḟuil a lán aiṫreaċ agaiḃ: óir is mise do ġein i nÍosa Críost tríd an soiscéal siḃ.

¹⁶ Aṫċuinġim oraiḃ, d’á ḃriġ sin, mo lorg‐sa do leanaṁain.

¹⁷ Ċuige sin is eaḋ do ċuireas Timótéus ċugaiḃ, mo ṁac ionṁain féin atá díleas san Tiġearna; cuirfiḋ seisean i gcuiṁin daoiḃ mo ṡliġṫe atá i gCríost, mar ṁúinim‐se ins gaċ áit, ins gaċ eaglais iad.

¹⁸ Aċt atá dream ann atá lán d’uaḃar, aṁlaiḋ agus naċ raḃas ag teaċt.

¹⁹ Aċt tiocfad ċugaiḃ gan ṁoill, má’s toil le Dia é, agus aiṫneoċad, ní h‐í cainnt an dreama atá go h‐uaiḃreaċ, aċt an cumas atá aca.

²⁰ Óir ní i mbriaṫraiḃ béil atá ríoġaċt Dé, aċt i gcuṁaċt.

²¹ Créad dob’ áil liḃ? An le slait ṫiocfad? nó le gráḋ, agus le spiorad caoiṁnis?