1 Chum na gCoirinnteach 10 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ A ḃráiṫre, níorḃ áil liom naċ mbéaḋ a ḟios agaiḃ go raiḃ ár sinnsir go léir fá’n scamall, agus gur imṫiġeadar uile tríd an muir,

² agus gur baisteaḋ iad uile i Maois san néall agus san muir;

³ agus gur iṫeadar an t‐aon ḃiaḋ spioradálta aṁáin,

⁴ águs gur óladar ó’n gCarraig spioradálta do lean iad; agus dob í an Ċarraig sin Críost.

⁵ Aċt ní raiḃ Dia sásta leis an gcuid ba ṁó díoḃ; mar treascaraḋ iad san ḃfásaċ.

⁶ Anois ins na neiṫiḃ sin do ḃíodar mar ṡamplaí ḋúinne, ċum naċ mbéaḋ ró‐ḋúil i ndroc‐neiṫiḃ againn, fá mar ḃí aca‐san.

⁷ Ná biḋiḋ‐sé ’n‐ḃur n‐íoḋal‐aḋraṫóiriḃ, mar ḃí cuid aca‐siúd; mar atá scríoḃṫa, Do ṡuiḋ an pobal síos ċum ḃeiṫ ag iṫe agus ag ól, agus d’éiriġeadar ’n‐a seasaṁ ċum ḃeiṫ ag súgraḋ.

⁸ Agus ná déanaimís striapaċas mar rinne cuid aca, gur ṫuit trí míle fiċead duine i ló aṁáin.

⁹ Agus ná déanaimís froṁaḋ ar an Tiġearna, mar rinne cuid aca, gur scrios na naṫraċa iad.

¹⁰ Agus ná déanaiḋ gearán, mar rinne cuid aca, gur ṁill an scriosadóir iad.

¹¹ Ṫárla na neiṫe úd ḋóiḃ mar ṡamplaí, agus tá siad scríoḃṫa ċum raḃaḋ do ṫaḃairt dúinne, go ḃfuil deireaḋ an tsaoġail tagṫa orainn.

¹² Uime sin, an té ṁeasas ḃeiṫ ’n‐a ṡeasaṁ, taḃraḋ sé aire ar eagla go dtuitfeaḋ sé.

¹³ Ní ṫáinig aon ċaṫú oraiḃ naċ ḃfuil ar ċumas an duine a iomċar: aċt Dia atá díleas, ní ċeadóċaiḋ sé caṫú ṫar ḃur gcumas do ċur oraiḃ; aċt do‐ḃearfaiḋ sé sliġe éaluiġṫe i n‐éinḟeaċt leis an gcaṫú, ċum go ḃféadaiḋ siḃ a iomċar.

¹⁴ D’á ḃriġ sin, a ḃráiṫre ionṁaine, seaċnaiḋ íoḋal‐aḋraḋ.

¹⁵ Laḃraim mar laḃarfainn le daoiniḃ tuigseanaċa; beiriḋ breiṫ ar a n‐abraim.

¹⁶ Cupán na mbeannaċt ḃeannuiġmíd, naċ é comaoin fola Ċríost é? An ḃollóg aráin ḃrisimíd, naċ é comaoin cuirp Ċríost é?

¹⁷ Ó ṫárla aon ḃollóg aṁáin ḃeiṫ ann, giḋ go ḃfuil a lán dínn ann, is aon ċorp aṁáin sinn; mar ġlacaimíd uile de’n aon ḃollóig aṁáin.

¹⁸ Breaṫnuiġiḋ clann Israeil do réir na feola: na daoine iṫeas na h‐íoḋbarṫa, naċ ḃfuilid cóṁṗáirteaċ san altóir?

¹⁹ Créad adéarfas mé mar sin? Gur éinniḋ an niḋ íoḋbartar d’íoḋal, nó gur aon rud íoḋal?

²⁰ Is é rud adeirim, na neiṫe íoḋbaras na Cineaḋaċa, gur do ḋeaṁnaiḃ íoḋbaras siad iad, agus naċ do Ḋia é: agus níorḃ áil liom go mbéaḋ cumann agaiḃ le deaṁnaiḃ.

²¹ Ní féidir liḃ cupán an Tiġearna agus cupán na ndeaṁan d’ól: ní féidir liḃ cóṁroinn búird an Tiġearna agus cóṁroinn búird na ndeaṁan do ḋéanaṁ.

²² Nó an ḃfuilmíd ag brostú an Tiġearna ċum éada, an treise sinne ’ná eisean?

²³ Atá gaċ niḋ dlisteanaċ; aċt ní ḟuil gaċ niḋ tairḃeaċ. Atá gaċ niḋ dlisteanaċ; aċt ní ḟuil gaċ niḋ fóġantaċ.

²⁴ Nár ab é a leas féin loirgfeas duine ar biṫ, aċt gur ab é leas na cóṁarsan loirgfeas gaċ aoinneaċ.

²⁵ Iṫiḋ gaċ a ndíoltar ar an margaḋ, gan aon ċeist ḃeiṫ oraiḃ fá ċoinsias.

²⁶ Óir is leis an Tiġearna an talaṁ agus gaċ a ḃfuil ann.

²⁷ Má ḃeir duine dí‐ċreidṁeaċ cuireaḋ ċum fleiḋe ḋaoiḃ, agus go mb’ áil liḃ dul, iṫiḋ a gcurtar róṁaiḃ, gan ceist ḃeiṫ oraiḃ fá ċoinsias.

²⁸ Aċt má deir aon duine liḃ, Do h‐íoḋbaraḋ é seo d’íoḋalaiḃ, ná h‐iṫiḋ é, ar son an té d’innis daoiḃ é,

²⁹ agus ar son coinsiais; ní h‐é do coinsias féin é, aċt coinsias an duine eile; óir cad ċuige a mbeirtear breiṫ ar mo ṡaoirse do réir coinsiais duine eile?

³⁰ Óir má’s le buiḋeaċas iṫim, cad ċuige a ḃfaiġtear loċt orm mar ġeall ar rud go dtugaim buiḋeaċas ’n‐a ṫaoḃ?

³¹ Uime sin, má’s ag iṫe nó ag ól daoiḃ, nó cibé niḋ do‐ġní siḃ, déanaiḋ an uile niḋ ċum glóire Dé.

³² Ná taḃraiḋ aḋḃar scannail do lúdaċaiḃ ná do Ġréagaċaiḃ, ná d’eaglais Dé

³³ fá mar iarraim‐se sásaṁ do ṫaḃairt do gaċ duine ins an uile niḋ, gan cuiṁneaṁ ar mo ṫairḃe féin, aċt ar ṫairḃe farasbáirr na ndaoine, ċum go slánóċar iad.