JABUR 137 - Kitab Sutji

MASMUR 137 Ing sapinggiring kali-kali ing tanah Babel 137:1-9

¹ Ana ing pinggir bengawan Babel anggonku padha ndheprok karo nangis, manawa kelingan kutha Sion.

² Clempungku padha dakcanthelake ana ing wit gandarusa ing kono.

³ Amarga ana ing kono wong-wong kang padha nawan kita, njaluk supaya aku padha ngrepekake kekidungan, lan wong kang niksa kita iku padha njaluk kidung kabungahan: “Aku padha kidungna kidunge Sion.”

⁴ Kapriye bisaku padha ngrepekake kidunging Yehuwah ana ing nagara ngamanca?

⁵ Manawa aku lali marang kowe, he Yerusalem, garinga tanganku tengen!

⁶ Ilatku kraketa ing cethak, manawa aku ora tetap eling marang kowe, sarta manawa Yerusalem ora dakdadekake musthikaning kabungahanku?

⁷ Dhuh Yehuwah, Paduka mugi karsaa ngengeti bani Edom, ingkang ing dinten bilainipun Yerusalem ngucap: “Gempuren, gempuren tekan talese pisan!”

⁸ He putri ing Babel, kang dhemen nganiaya, rahayu wong kang nindakake piwales marang kowe, tumrap pakarti-pakarti kang koktandukake marang aku kabeh!

⁹ Rahayu wong kang padha nyekeli anak-anakmu, banjur padha dibantingi ana ing parang.