نامَه، عِبرانیه نَتاجَه مسیحیونرا 11 - کتاب مقدس به زبان تالشی شمالی

ایمانی نَه

¹ حِسَه ایمان، بِه چیونی اِعتماد کَردِه یَه که اَوون اُمید هِستِمونَه و اَ چییونی کا خاطر جمع بییِه که چِمی نَه نییَب ویندِه.

² چوم که ایمانی واسی بَه که قدیمی یَه مردمی درباره چاکی نَه تعریف و تمجید کَردِشونَه.

³ اَمَه ایمانی نَه بَفهمستیمون که جهان، خِدا کلامی نَه خَلق بَه، اِنتَه که اَ چیونی که ویندَه بَبی، اَ چییونی کا وَج آبینَه که نییَب ویندِه.

⁴ ایمانی نَه بَه که هایبل قِربونیی تقدیم کَردِشه که قائنی قِربونی کا وِرتَر قبول بَه، که چَیی واسی چَیی درباره شهادتی دوعَه بَه که اَ صالحَ. خِدا چَیی هدیه اون قبول کَردِه نَه، چاکی نَه چَیی درباره شهادت دوشَه. و هَر چَن اَ مَردَه، ایمانی واسی حَلا گَف ژَنِه.

⁵ ایمانی نَه بَه که خَنوخ کَفا بَردَه بَه تا مرگی مَوینِه، و اَ پیدا نِبَه چوم خِدا اَیی بَردِشه. چیرا که پیش از اِم که کَفا بَرده بِبو، چَیی دربارَه شهادتی دوعَه بَه که خِدا اَیی کا راضی یَه.

⁶ و بیدونِ ایمان نییَب خِدا راضی آکَردِه، چوم هَر کسی که بِه خدا نِزدیک آبو، بَسی ایمان بِدارِه که اَ، اِستَه و کسونی که چَیی دومله گردِن اِشتَن پاداشی ویگِرِن.

⁷ ایمانی نَه بَه که نوح، اَ موقع اَ چیونی درباره که حَلا کسی ویندَش نِبَه، خِدا طرفی کا خَوَردار بَه، خِداتَرسی نَه اِشتَن خانواده نجاتی واسی کَشتی وَج آکَردِشه. و اِنتَه دنیا محکوم کَردِشه و اَ صالحی وارث بَه که ایمانی راه کا بِه دَس بومَی.

⁸ ایمانی نَه بَه که وختی اِبراهیم دعوت بَه، اِطاعَت کَردِشه و رایی بَه، شَه اَ جگایی که بَسی بِه ارث بِبَری، و بیدون اِمکه بِزونِه کییا کارا بَشی رایی بَه.

⁹ ایمانی نَه بَه که اَ شَه تا وَعده سرزمین کا زندگی بِکَرِه، و ایلَه غریبه ای شیوار اِسحاق و یعقوبی نَه که اَیی نَه اِم وعده کا هَم اِرث بینَه، خیمَه‌ اون دیلَه کا زندگی کَردِشه.

¹⁰ چوم اَ شَهری چِم بِه راه بَه که پاکارون هِستِشَه، که چَیی معمار و بنّا خِدا یَه.

¹¹ ایمانی نَه بَه که سارا قوّت گِتِشَه که حامیله بِبو با ام که سِندوسالی اَییکا دَوییَردَه بَه؛ چوم که اَ بَزنی، اَ کسی که وَعده دوعَشَه وفادارَه.

¹² و اِنتَه، ایلَه مِردکی کا، اَ نی کسی کا که ایلَه مَردَه ایی شیوار بَه، نسلونی بِه وجود اومَه، که آسمونی ستاره اون قَدَر، و دریا بی حد و حسابَه فورشی قَدَر، بینَه.

¹³ اِمِن گِرد ایمانی دیلَه کا مَردی نَه، بی اِمکه وعده اون ویگِرِن، ولی اَوون دوری نَه ویندِشونَه و اَوون را سلام کَردِشونَه. و قبول کَردِشونَه که زمینی کا، غریبی نَه.

¹⁴ چوم کسونی که اِنتَه گَف ژَنن، نیشون بَداین که اِشتَن را ایلَه وطنی دومله کا اینَه.

¹⁵ اَگم اَوِن اَ سرزمینی فیکری کا بِبین که اَیی کا بِرون اومینَه، فرصت دارین آگردین.

¹⁶ امّا اِنتَه که بَویندیم، اَوِن ایلَه چاکتَرَه مملیکتی دومله بینَه، یعنی ایلَه آسِمونی یَه مملکیت. اِمی واسی، خِدا عار نیشَه چَوون خِدا واتَه بِبو، چوم اَوون را ایلَه شهری حاضیر آکَردِشه.

¹⁷ ایمانی نَه بَه وختی که اِبراهیم آزمایش بَه، اِسحاقی تقدیم کَردِشه؛ و اَ که وعده‌ اون ویگِتش بَه، قبول کَردِشه که اِشتَن ایلَه زوعَه قِربونی بِکَرِه،

¹⁸ هَ کسی که اَیی نَه واتَه بییَه بَه: «اِشتِه نَسل اِسحاقی کا بِه حساب بومَی.»

¹⁹ اِبراهیم اِنتَه فیکر کَردِشه که خِدا بَشای حتی اِسحاقی مَردَه اون دیلَه کا زِنده آکَرِه، و بَبی واتِه که اِنتَه اِبراهیم، اِسحاقی مرگی کا پَس ویگِتِشه.

²⁰ ایمانی نَه بَه که اِسحاق، یعقوب و عیسو آینده چییون را بَرکت دوشَه.

²¹ ایمانی نَه بَه وختی که یعقوب کارا بَمَردی، یوسفی دِ گله زوعَه اون بَرَکت دوشَه. و هَتَه که اِشتَن عصا تَکیه کَردَش بَه، سِجده کَردِشه و پرستش کَردِشه.

²² ایمانی نَه بَه وختی که یوسف کارا بَمَردی، قوم بَنی‌اسرائیلی شییِه کا مصری را خَوَر دوشَه و اِشتَن اَستَه اون درباره وصیت کَردِشه.

²³ ایمانی نَه بَه وختی که موسی دنیا اومَه، چَیی دَده و نَنه سه مانگ اَیی نِین آکَردِشونَه، چوم ویندِشونَه اَ خوشگیلَه خِردَنی یَه، و پاُتشا حُکمی کا نِترسی نَه.

²⁴ ایمانی نَه بَه وختی که موسی یال آبَه، نِپیستِشه که فرعونی کِلَه، زوعَه دَخوندَه بِبو.

²⁵ اَ، حاضر بَه خِدا قومی نَه خِفَت بِکَشِه، تا اِمکه روکَته زمانی گناه خوشیون کا کیف بِکَرِه.

²⁶ و اَ سرکوفتی که مَسیح واسی بَه، ایلَه گنجی مصری گَنجون کا با اِرزشتَر زونِستِشونَه، چوم که اَ، اَ پاداشی دومله بَه.

²⁷ ایمانی نَه بَه که موسی مصری کا اومَه بِرون و پاُتشا خَشمی کا نِتَرسَه، اَ تاو وَردِشَه چوم که اَیی که نییَب ویندِه، بَویندی.

²⁸ ایمانی نَه بَه که موسی، پِسَخ عیدی و خونی پِشندَه بِه‌جا وَردِشه تا اَ ملائیکه که اوّلین خِردَنون هلاک‌ بَکَردی، قوم اِسرائیلی اوّلین خِردَنون را دَس دِراز آمَکَرِه.

²⁹ ایمانی نَه بَه که قوم اِسرائیل سِرَه دریا وسطی نَه ایلَه خِشکَه زمینی شیوار دَوییَردی نَه؛ امّا وختی مصری یِن تَقَّلا کَردِشونَه هَ کاری بِکَرِن، غَرق آبینَه.

³⁰ ایمانی نَه بَه که اَریحا شهری حَصار بعد از اِم که قوم اِسرائیل هفت روز چَیی دور گردِستینَه، ویبَه.

³¹ ایمانی نَه بَه که فاحیشَه راحاب، کسونی نَه که نافرمان بینَه کِشته نِبَه، چوم که اَ جاسوسون گَرمی نَه قبول کَردِشه.

³² دِ چِه بوآجِم؟ چوم دِ وَخت نییَه، جِدعون و باراق و شَمشون و یَفتاح و داوود پاُتشا و سموئیل و پِیغمبرون درباره گَف بِژَنم،

³³ که ایمانی نَه مَملیکتون فتح کَردِشونَه، عِدالتی بَرقَرار کَردِشونَه، و وعده‌ اون بِه‌ دَس وَردِشونَه؛ شیرون گَ دَوَستِشونَه،

³⁴ آتشی شعله‌ اون دَکِشتِشونَه، و شَمشیری دَمی کا جان بِه دَر بَردِشونَه؛ چَوون ضَعفِن، قوّت بینَه، جَنگی دیلَه کا زوردار بینَه و اَجنبی یَه لَشکَرون تار‌و‌مار کَردِشونَه.

³⁵ ژِنَکِن، اِشتَن مَرده اون زِنده ویندِشونَه. بعضی یِن عذاب کَشِشونَه و آزادی قَبول نِکَردِشونَه، تا هَنی ایلَه چاکتَره زندگی دیلَه کا زِنده آبون.

³⁶ بَعضی ریشخند بینَه و لِس هَردِشونَه، و حتی زنجیری نَه دَوسته بینَه، زندان دَلَکینَه.

³⁷ اَوِن سِنگسار بینَه، ارّه نَه دِ پِلَه بینَه و شَمشیری نَه کِشتَه بینَه. گوسَند و بِزّی پوستی دَکَردِشونَه، نَدار و مصیبت کَشَه و ذلیل و آواره بینَه.

³⁸ اِمِن که دنیا چَوون لایق نِبَه، ویاوونون و کوه اون، و غارون و زَمینی شِکافون دیلَه کا، آواره بینَه.

³⁹ اِمِن گِردِ، با اِمکه چَوون ایمانی واسی بَه که چَوون درباره چاکَه شهادَتِن دوعَه بینَه، وعده بِه دَس نِوَردِشونَه.

⁴⁰ چوم خِدا ایلَه چاکتَرَه چیی، چَمَه را حاضیر آکَردَش بَه، تا بیدون اَمَه اَوِن کامل مَبون.