پطروسی دومین نامه 2 - کتاب مقدس به زبان تالشی شمالی

دوروعه مُعلمِن و پیغَمبَرِن

¹ امّا قوم اِسرائیلی دیلَه کا، دروعَه پِیغَمبرِن نی بینَه، هَتَه که شِمَه دیلَه کا نی دوروعَه مُعلمِن نی بومَین، که نِینکی غَلطَه تعلیمون بواَردین که بَشای بِکِشِه و هَ اَربابی که اَوون خِرییَشه، حاشا بَکَردین و اِنتَه، نا خَوَرِه بَلایی اِشتَن سَر بواَردین.

² وِر کَسِن چَوون بی عفتیون دومله بَبین، و چَوون واسی حقیقتی راه نَه کُفر بواتین.

³ و اِشتَن طمع راه دیلَه کا، دروعَه گفون نَه شِمَه غارت بَکَردین. چَوون محکوم بییِه که پیشتَرون تعیین بییَه بَه، بیکار نِشتَه نییَه و چَوون نابودی خِتَه نییَه!

⁴ چوم اَگم خِدا اَ ملائیکَه اونی را که گناه کَردَشونَه رَحم نِکَردِشه، بَلکَم اَوون دسپاردِشَه ظُلمات تاریکی دَس جَهَندمی سیاه چالی دیلَه کا تا داوری را غَم هَردَه بِبون؛

⁵ اَگم قَدیمَه دنیا را رَحم نِکَردِشه، بَلکَم نوح که عدالتی پیغومی بواَردی هفت نفر دییَری نَه حفظ کَردِشه، دومله اَ کِلاکی اِم دنیا بی دینون سَر وَردِشَه؛

⁶ اَگم سُدوم و عَمورَه شهرون خاکستر کَردِشه و نابودی را مَحکوم کَردِشه تا درس عبرتی بِبو بی‌دینی عاقبتی را،

⁷ و اَگم لوطی که صالح بَه و شَرورَه آدَمون هَرزگی کا وازیدَه بییَه بَه، نجات دوشَه-

⁸ چوم اَ مِردی که صالح بَه هَر روز چَوون دیلَه کا مَند بَه و چَیی صالِحَ روح، چَوون زشتَه کارون که بَویندی و دَرَسی، کارا عَذاب کَشی-

⁹ بَس خِداوند بَزنی که چِنتَه صالحَ آدَمون آزمایشون کا نِجات بِدَه و آدَمی که صالِح نییَه داوریَ یَه روزی مکافاتی را غَم بَرِه،

¹⁰ بخصوص کسونی که اِشتَن فاسدَه هَواهَوسی پیستَه اون دومله کا اینَه و اِقتداری روک بَزنین. اِمِن اِنتَه سَرکَش و خودخواهی نَه که، اِمی کا که آسِمونی یَه پیله تَرون نَه کُفر بوآجِن تَرسی نیشونَه؛

¹¹ با اِم که ملائیکَه اِن که چَوون قوّت و اِقتدار وِرتَرَه، خِداوندی حضوری کا کُفری نَه اَوون را حُکم نِکَرِن.

¹² ولی اَوِن بیشعورَه حَیوونونی شیواری نَه که اِشتَن غریزَه دومله بَشین و دنیا اومَیینه تا اَسیر بِبون و هلاک بِبون و اَ چیونی که نیمَشان بِفهمِن فَش بَداین و اِشتَن فَسادی دیلَه کا هلاک بَبین،

¹³ و اَ بَدی عَوض که کَردَشونه، بَدی بَویندین. چِمون خوشی، عیش و نوش کَردِه روزی روشونی کایَه. اَوِن نَنگی نَه لَکه‌ اونی نَه که شِمَه نَه بومَین میهمونی،گول ژَنده کا کیف بَکَردین و اَییکا دَس نِپِگِرِن.

¹⁴ چَوون چِمِن زِنا کا پُوری نَه که گناه کَردِه کا سیر آنِبون. اَوِن جَوونونی که بی ثُباتی نَه تَله کا دَرَفَنِن، چَوون دیلِن طمع کا ماهِری نَه! لَعنتی خِردَنی نَه،

¹⁵ اَوِن راسته راه وِل آکَردَشونَه و گمراه بَیینه. اَوِن بَلعام، بِعوری خِردَنی راه در پیش گِتَشونَه که ناراستی مُزدی نَه خِش بَه.

¹⁶ امّا بَلعام اِشتَن بَدَه کِردِکاری واسی تنبیه بَه، ایلَه بی زَوونَه اُلاغی، اِنسانی سَسی نَه گَف ژَندِشَه و اَ پِیغَمبری تورَه کارون پیشی گِتِشَه.

¹⁷ اِم دوروعَه مُعلِمِن، خِشک آبییَه خانیون و خِرونی شیواری نَه که تورَه وا اون نَه حرکت بَکَردین و جَهَندمی ظُلمات چَوون را حاضیرَه.

¹⁸ چوم بِلندَه سَسی نَه گفونی بَواتین که خودخواهی و نفهمی کا پُورَه، کَسونی که سختی نَه بَدَه آدَمون چَنگی کا جیوَشتَه اینَه، اِشتَن هَواهَوسون، تَلَه کا دَرَفنِن.

¹⁹ اَوون آزادی وعده بَداین، چوم که هَر چیی که آدَمی سَر سِوارَه، آدَمی چَیی نوکر بَبی.

²⁰ چوم اَگم اَوِن که خِداوند و چَمَه نجات‌دهندۀ عیسایِ مَسیح آزونِستِه پَش، دنیا فِسادی کا جیوَشته اینَه، اَگم هَنی اَ چییون گیرفتار بِبون و شکست بَرِن، چَوون آخِرعاقب اوّلی کا بَدتر بَبی.

²¹ چاکتَر بَه که صِفته نَه، صالح بییِه راه آمَزونین، تا اِم که آزونِستِه پَش، اَ مقدّسَ حُکمی را که اَوون دَسپَرده بییَه، پِشت آکَرِن.

²² اِم مَثّل اَ چیی درباره گف ژَنِه که چَوون را پیش اومَه: «اِسبه آگَردِه اِشتَن قِی سَر»، و « شوشتَه بییَه خو، تِولی دیلَه کا غَلط ژَندِه را.»