اوّلین نامَه قورَنتیانیرا 7 - کتاب مقدس به زبان تالشی شمالی

عروسی درباره

¹ حِسَه اَ جَریانونی دربارَه که بَه مِرا نیویشته رون بَه: «مِردی را چاک نییَه که ایلَه ژِنی نَه بِبو.»

² امّا اَ بی‌عفتیون وسوسه واسی که اِستَه، هَر مِردی بَسی اِشتَن ژِنی بِدارِه، و هَر ژِنی اِشتَن شو.

³ مِرد بَسی حقی که نسبت بِه اِشتَن ژِن بِه گردن دارِه اَنجام بِدَه و ژِن نی بَسی حقی که نسبت بِه اِشتَن شو بِه گردن دارِه اَنجام بِدَه.

⁴ چوم که ژِن اِشتَن بَدنی اِختیاری نیشَه بَلکَم چَیی شو چَیی بَدنی اِختیاری دارِه، و مِرد نی اِشتَن بَدنی اِختیاری نیشَه بَلکَم چَیی ژِنَه که اِشتَن مِردَکی بَدنی اِختیاری هِستِشه.

⁵ یَندی بی نصیب مَکَرَه، مَگم اِمکه یَندی رضایتی نَه و روکَتِه زمان، تا شِمَه وختی دعا را بِنییَه. امّا دومله هَنی یَندی نَه بِبَه، نَبادا که شیطان اِمی واسی که نیمَشایَه شِمَه پیشی بِگِرَه شِمَه وسوسه بِکَرِه.

⁶ از اِمی حکم نِکَرِم، بَلکَم فقط اِجازه بَدایم.

⁷ کَشکی گِرد چِمِن شیوار بِبین، امّا هَر کس اِشتَن عَطیه خِدا کا ویگِتَشه؛ ایی نفر ایی جور عَطیه هِستِشه و اَ ایلَه ایی جور دییَر.

⁸ اَذَبون و ویوَه ژِنَکون نَه بَواتیم که چاکَ که چِمِن شیوار اَذَب بومونِن.

⁹ امّا اَگم نیمَشان اِشتَن پیشی بِگِرِن، بَسی عروسی بِکَرِن، چوم که عروسی بِکَرِن، چاکتَره تا شهوتی آتشی دیلَه کا بوسوجِن.

¹⁰ چِمِن حُکم، کسونی را که عروسی کَردَشونه اِمَه که- نِه چِمِن حُکم، بَلکَم خِداوندی حُکم- که ژِن نَبی اِشتَن شو کا جِدا آبو.

¹¹ امّا اَگم اِم کاری کَردِشَه، دِ نَبی شو بِکَرِه، یا اِم که آگَردِه اِشتَن شو وَر. مِرد نی نَبی اِشتَن ژِنی طلاق بِدَه.

¹² اَلباقی نَه بَواتیم- از بَواتیم نِه خِداوند- که اَگم ایلَه بِرایی بی‌ایمانَ ژِنی هِستِشَه و اَ ژِن راضی یَه که اَمِردی نَه زِندگی بِکَرِه، اَ بِرا نَبی اِشتَن ژِنی طلاق بِدَه.

¹³ هِنتَه نی اَگم ایلَه ژِنی بی ایمانَ شویی هِستِشَه و اَ مِرد راضی یَه اَیینه زِندگی بِکَرِه، اَ ژِن نَبی اِشتَن شو طلاق بِدَه.

¹⁴ چوم که بی‌ایمانَ مِرد اِشتَن ژِنی واسی مقدّس بَبی و بی‌ایمانَ ژِن اِشتَن شو واسی. اَگم نِه، شِمَه خِردَنِن ناپاک بَبَین امّا اِنتَه نییَه، بَلکَم اَوِن مقدّسی نَه.

¹⁵ امّا اَگم اَیی که بی‌ایمانه پیستِشَه جِدا آبو، بِدا اَ کاری بِکَرِه. اِنتَه رَه موقَع دِ ایماندارَه بِرا یا خالا مجبور نییَه که اَیینه زِندگی بِکَرِه. خِدا اَمَه صُلح و سلامتی را دَعوت کَردَشه.

¹⁶ چوم اِی ژِن، کییا کا بَزنیش که نیمَشای اِشتِه شو نِجات بِدی؟ و یا اِی مِرد کییا کا بَزنیش که نیمَشای اِشتِه ژِنی نِجات بِدَی؟

¹⁷ هَر کسی فقط هَتَه زِندگی بِکَرِه که خِداوند اَیی را مُعَین کَردَشه و اَته که خِدا اَیی دعوت کَردِشَه. اِم حُکمی یَه که از اَیی گِردِ کلیسااون دیلَه کا بَواتیم.

¹⁸ مَگم کسی اِستبَه که دَعوت بییِه موقع خَتنه بییَه بِبو؟ چَیی پَش نییَب که خَتنه نیشونه اون پِگِرَم. مَگم کسی اِستبَه که دَعوت بییِه موقع خَتنه بییَه مَبو؟ اَ آدَم خَتنه بییِه دومله مَبو.

¹⁹ چوم که خَتنه بییِه یا نِبییِه مهم نییَه، بَلکَم خِدا حُکمون اَنجام دییِه مُهِمَه.

²⁰ هَر کس هَر وضعی کا که دعوت بییَه باقی بومونِه.

²¹ موقعی که دعوت بیشَه، نوکر بیشه؟ مَتَرس. امّا اَگم بَشای اِشتِه آزادی بِه‌ دَس بواَری، اِشتِه فُرصتی از دَس مَدَه.

²² چوم اَ کسی که نوکر بییِه موقع خِداوندی طرفی نَه دَعوت بییَه، خِداوند اَیی آزاد آکَردِشَه. هَتَه نی اَ کسی نی که آزادی موقع دَعوت بییَه، اِشتَن مسیح نوکَر کَردِشه.

²³ شِمَه آزادی را بَها آدوعَه بییَه، آدَمون نوکر مَبییَه.

²⁴ بَس، اِی بِرااِن، هَر کس هَر وضعی کا که دَعوت بییَه، هَ وضعی کا خِدا حضوری کا باقی بومونِه.

اَذَبِن و ویوه اِن

²⁵ و امّا اَذَبون درباره، خِداوندی کا حُکمی نیمَه؛ ولی کسی جایگاه کا که خِداوندی رَحمتی واسطه نَه مورد اِعتمادَه، چِمِن گفی ژَنِم.

²⁶ از اِنتَه گمون بَکَردیم که اِم دورَه زمانه سختیون واسی، مِردی را چاکتَر بِبو که هَ وضعی کا که اِستَه، بومونِه.

²⁷ اَگم ژِن داری، اَیی کا جِدا آمَبَش، و اَگم ژِن نِداری، ژِن بَردِه دومله مَبَش.

²⁸ امّا اَگم ژِن بِبَری، گناه کَردَه نیرَه، و اَگم ایلَه اَذَبه کِلَه ای عروسی بِکَرِه، گناه کَردَه نیشَه. با اِم حال کسونی که عروسی بَکَردین، اِم زِندگی کا سختی کَشِن و از نِپیستِمَه که شِمَه زجر بِکَشَه.

²⁹ بِرااِن، چِمِن منظور اِمَه که وخت کَمَه. چِمی پَش، کسونی که ژِن هِستِشونه جوری زِندگی بِکَرن که اِنگاری ژِن نیشونه؛

³⁰ و کسونی که عزاداری نَه، جوری رفتار بِکَرِن که اِنگاری عزادار نینه؛ و کسونی که شادی نَه، جوری رفتار بِکَرِن که اِنگاری شاد نینه؛ و کسونی که ایی چیی خِرِن؛ جوری رفتار بِکَرِن که اِنگار هیچیی نِدارین؛

³¹ و کسونی که اِم دنیا کا حساب کیتاب دارِن، جوری رفتار بِکَرِن که اِنگاری حساب کیتاب نیشونه. چوم اِم دنیا شکل و شماعئیل کارا عوض آبو.

³² چِمِن پیستَه اِمَه که هَر دیل نگرانی کا ‌دور بِبییَه. اَذَبَ مِرد خِداوندی کارون را دیل نِگرانَه، که چِنتَه خِداوندی راضی آکَرِه؛

³³ ولی مِردی که ژِن دارِه اِم دنیا کارون را دیل نِگرانَه، که چِنتَه اِشتَن ژِنی راضی آکَرِه،

³⁴ و چَیی هوش و هَواس، خِدا و چَیی ژِنی میانه کا تقسیم بَبی. اِنتَه نی، مُجردَ ژِن یا اذَبَ کِلَه، خِداوندی کارون را دیل نگرانَه، که چِنتَه جسم و روح کا، مقدّس بِبو، ولی ژِنی که شو کَردَشه اِم دنیا کارون را دیل نِگرانَه، که چِنته اِشتَن شو راضی آکَرِه.

³⁵ از اِمون شِمَه مَنفَعتی را بَواتیم، نِه اِم که شِمَه پیشی بِگِرِم بَلکَم چِمِن منظور اِمَه که دُرست زِندگی بِکَرَه و بیدون هیچ دیل نگرانی شِمَه وَقف خِداوند بِکَرَه.

³⁶ اَگم کسی فیکر بَکَردی که اِشتَن پِیوَندی نَه دُرست رفتار نِکَرِه، اَگم چَیی شَهوت وِرَه و بَسی اِنتَه نی بِبو، بِدارَه اَ کاری که پیستِشَه اَنجام بِدَه؛ بِدارَه عروسی بِکَرِن، اِم گناه نییَه.

³⁷ امّا اَگم ایی نفر اِشتَن تصمیمی سَری کا محکم مَندَه و فِشاری کا نییَه، بَلکَم بَشای اِشتَن پیشی بِگِرِه و اِشتَن تصمیمی گِتَشه که فعلا اِشتَن پِیوَندی نَه عروسی مَکَرِه، اَ نی چاکَه کاری بَکَردی.

³⁸ بَس کسی که اِشتَن پِیوَندی نَه عروسی بَکَردی، چاکَ کاری بَکَردی؛ امّا اَ کسی که عروسی نِکَرِه، حتی ایلَه چاکتَرَه کاری نی بَکَردی.

³⁹ ایلَه ژِن تا زمانی که چَیی شو زِنده یَه، چَیی پایبندَه. امّا اَگم چَیی شو بِمِرِه، آزادَه که هَر کسی نَه پیستِشَه عروسی بِکَرِه، البته فقط خِداوندی کا.

⁴⁰ با اِم حال از فیکر بَکَردیم که اَگم عروسی مَکَرِه، خوشحالتَرَه و گمون بَکَردیم که از نی خِدا روح هِستِمَه!