Маркус баян қилған Хуш Хәвәр 5 - Һазирқи Заман Уйғурчә Тәрҗимиси

Җин чаплашқан герасалиқ адәмниң сақайтилиши

¹ Улар көлниң у қетидики герасалиқлар туридиған йәргә барди.

² Һәзрити Әйса кемидин чүшүши биләнла, җин чаплашқан бир адәм гөр қилинидиған өңкүрләрниң биридин чиқип, Униң алдиға жүгәрди.

³ У адәм өңкүрләрни макан тутқан болуп, һеч ким уни һәтта зәнҗир биләнму бағлап қоялматти.

⁴ Бир нәччә қетим қоллири зәнҗирлинип, путлириға кишәнләр селинған болсиму, зәнҗирләрни үзүп, кишәнләрни чеқивәткән еди. Һеч ким уни бойсундуралмиған еди.

⁵ Кечә-күндүз мазарлиқ вә далаларда вақирап-җақирап жүрәтти. Өз-өзини таш билән уруп яриландуратти.

⁶ У һәзрити Әйсани жирақтин көрүп, жүгригән пети Униң алдиға берип, йәргә баш қойди

⁷ вә қаттиқ вақирап: — Улуқ Худа Оғли Әйса, ишимға арилашма! Худа алдида Сәндин өтүнүп сораймәнки, мени қийнима! — деди.

⁸ Сәвәви һәзрити Әйса: «Һәй җин, бу адәмниң тенидин чиқ!» дәп буйруған еди.

⁹ Андин һәзрити Әйса бу адәмдин: — Исмиң немә? — дәп сориди. — Исмим «Миңлиған», чүнки санимиз көп, — дәп җавап бәрди бу адәмни сөзлитиватқан җин

¹⁰ вә һәзрити Әйсадин өзлирини у зиминдин чиқиривәтмәсликни тәләп қилип, көп өтүнүп ялвурди.

¹¹ Шу әтраптики тағ бағрида чоң бир топ тоңғуз падиси озуқлинип жүрәтти.

¹² Җинлар һәзрити Әйсаға: — Бизни мошу тоңғуз падисиға һайдавәткин, уларниң ичигә кирип кетишкә иҗазәт бәргин, — дәп ялвурушти.

¹³ Һәзрити Әйсаниң иҗазити билән җинлар чиқип, тоңғузларниң тенигә кирип кәтти. Икки миңға йеқин тоңғуз терә-перәң болуп, жүгригән пети тик ярдин чүшүп, көлгә ғәриқ болди.

¹⁴ Тоңғуз баққучилар у йәрдин қечип шәһәр-йезиларда бу хәвәрни тарқатти. Халайиқму әһвални көргили чиқишти.

¹⁵ Улар һәзрити Әйсаниң йениға кәлгинидә, илгири миңлиған җинларға әсир болған һелиқи адәмниң кийимлирини кийип, әс-һоши җайида һалда олтар­ғинини көрүп, қорқуп кетишти.

¹⁶ Бу мөҗүзини көргәнләр җин чаплашқан адәмниң қутқузулғанлиғи вә тоңғузларниң ақивитини халайиққа сөзләп бәрди.

¹⁷ Буниң билән хәлиқ һәзрити Әйсаниң уларниң зиминидин чиқип кетишини тәләп қилди.

¹⁸ Һәзрити Әйса кемигә чиқиватқанда, илгири җин чаплашқан һелиқи адәм Униңға: — Мәнму Сиз билән биллә кетәй, — дәп ялвурди.

¹⁹ Лекин һәзрити Әйса униңға рухсәт қилмай: — Уруқ-туққанлириңниң йениға берип, уларға Рәббиңниң саңа нәқәдәр чоң ишларни қилип бәргәнлигини вә қанчилик меһир-муһәббәт көрсәткәнлигини йәткүзгин, — деди.

²⁰ У адәм қайтип берип, һәзрити Әйсаниң өзигә қилип бәргән чоң ишларни Он шәһәр районида тарқитишқа башлиди. Буни аңлиғанларниң һәммиси һәйран қелишти.

Тирилдүрүлгән қиз вә сақайтилған аял

²¹ Һәзрити Әйса кемә билән көлниң у қетиға қайтқинида, нурғун халайиқ көл бойида йәнә Униң йениға жиғилди.

^22-23 Бу чағда мәлум бир ибадәтханиниң Яир исимлиқ бир җавапкәр адими кәлди. У һәзрити Әйсани көрүп, айиғиға жиқилип: — Кичик қизим сәкратқа чүшүп қалди. Берип униңға қолуңизни тәккүзүп қойсиңиз, у сақийип өмүр сүрсә! — дәп ялвурди.

²⁴ Һәзрити Әйса у адәм билән биллә барди. Униң әтрапиға олиши­валған халайиқму кәйнидин әгишип меңишти.

²⁵ Топниң ичидә хун тәврәш кесилигә гириптар болғиниға он икки жил болған бир аял бар еди.

²⁶ У нурғун тевипларниң қолида көп азап чекип, бар-йоқини сәрип қилған болсиму, кесили яхшиланмақ түгүл техиму еғирлишип кәткән еди.

²⁷ Бу аялму һәзрити Әйса һәққидики гәп-сөзләрни аңлиған еди. Шуниң үчүн халайиқниң арисидин қистилип кирип, арқа тәрәптин Униң чапинини силап қойди.

²⁸ Чүнки у ичидә «Һәзрити Әйсаниң чапинини тутсамла, чоқум сақийип кетимән», дәп ойлиған еди.

²⁹ Хун шу ан тохтап, аял өзиниң кесәл азавидин қутулғанлиғини һис қилди.

³⁰ Дәл шу вақитта һәзрити Әйса вуҗудидин қудритиниң чиққанлиғини сәзди. У халайиқниң ичидә кәйнигә бурулуп: — Кийимимни тутқан ким? — дәп сориди.

³¹ Шагиртлири Униңға: — Өп-чөриңиздики халайиқниң қистап келиватқанлиғини көрүп туруп, йәнә: «Мени тутқан ким?» дәп сорайсизғу? — дейишти.

³² Бирақ һәзрити Әйса Өзини тутқан кишини тепиш үчүн давамлиқ әтрапиға қариди.

³³ Өзидә немә әһвалниң йүз бәргәнлигини сәзгән аялму қорққинидин титригән һалда һәзрити Әйсаниң алдиға келип, айиғиға жиқилди вә Униңға һәқиқий әһвални ейтти.

³⁴ Һәзрити Әйса униңға: — Қизим, ишәнчиң сени сақайтти! Теч-аман қайт. Давамлиқ сала­мәт бол, — деди.

³⁵ Һәзрити Әйса бу сөзни қиливатқанда, ибадәтханиниң җавапкәр адиминиң өйидин кишиләр келип, ибадәтханиниң җавапкәр адимигә: — Қизиңиз җан үзди. Әнди Устазни аварә қилишниң һаҗити йоқмикин, — дейишти.

³⁶ Һәзрити Әйса бу сөзләргә қаримай, ибадәтханиниң җавапкәр адимигә: — Қорқмиғин! Пәқәт ишәнгин, — деди.

³⁷ Шуниң билән һәзрити Әйса Петрус, Яқуп вә Яқупниң иниси Юһаннани елип йолға чиқти. Улардин башқа һеч кимниң Өзи билән биллә беришиға рухсәт қилмиди.

³⁸ Улар ибадәтханиниң җавапкәр адиминиң өйи алдиға кәлгәндә, һәзрити Әйса қаттиқ дат-пәрият көтәргән кишиләр топини көрди.

³⁹ Һәзрити Әйса өйгә кирип, уларға: — Немишкә дат-пәрият көтирип жиғлайсиләр? Бала өлмиди, ухлап қапту, — деди.

⁴⁰ Бирақ улар һәзрити Әйсани мәсқирә қилишти. Һәзрити Әйса һәммисини ташқириға чиқиривәткәндин кейин, балиниң ата-анисини вә биллә кәлгән шагиртлирини елип, бала бар өйгә кирди.

⁴¹ У балиниң қолидин тартип, униңға: «Талита куми», деди. Бу сөзниң мәнаси «Қизим, саңа ейтимәнки, орнуңдин тур» дегәнлик еди.

⁴² Он икки яшлиқ бу қиз шу ан орнидин туруп, меңишқа башлиди. У йәрдикиләр бу ишқа интайин һәйран болушти.

⁴³ Һәзрити Әйса уларға бу ишни һеч кимгә ейтмаслиқни қаттиқ тапилиди вә уларға қизниң қосиғиға бир нәрсә беришни буйриди.