Маркус баян қилған Хуш Хәвәр 3 - Һазирқи Заман Уйғурчә Тәрҗимиси

Қоли қуруп кәткән бемарниң сақайтилиши

¹ Һәзрити Әйса йәнә ибадәтханиға кирди. Ибадәтханида бир қоли қуруп кәткән бир адәм бар еди.

² Бәзиләр һәзрити Әйсаниң үстидин әризә қилиш үчүн банә издәш мәхситидә Униң дәм елиш күниму кесәл сақайтидиған яки сақайтмайдиғанлиғини пайлап жүрүшәтти.

³ Һәзрити Әйса қоли қуруп кәткән кесәлгә: — Орнуңдин туруп, алдиға чиқ! — деди.

⁴ Андин ибадәтханидикиләрдин: — Қандақ қилиш Тәврат қануниға уйғун? Дәм елиш күни яхши­лиқ қилишму яки яманлиқ қилишму? Җанни қутқузушму яки һалак қилишму? — дәп сориди. Улар зуван сүрүшмиди.

⁵ Һәзрити Әйса әтрапидикиләргә ғәзәп билән көз жүгәртти. Уларниң тәрсалиғи Уни ечиндурған еди. Андин кейин У һелиқи кишигә: — Қолуңни узарт! — деди. У адәм қолини узитиши биләнла қоли әслигә кәлди.

⁶ Буниң билән пәрисийләр ташқириға чиқип, һәзрити Әйсани қандақ қилип йоқитиш һәққидә Һирод падишаниң тәрәпдарлири билән мәслиһәтлишишкә башлиди.

Көл бойидики халайиқ

⁷ Һәзрити Әйса шагиртлири билән биллә у йәрдин айрилип көл бойиға кәтти, Җәлилийә өлкисидин нурғун халайиқ Униңға әгишип барди.

⁸ Униң қилған ишлирини аңлиған йәнә нурғун халайиқ Йерусалим шәһири, пүтүн Йәһудийә өлкиси, Идумея өлкиси, Иордан дәриясиниң қарши тәрипи, Тир вә Сидон шәһәрлириниң әтрапидики җайлардин сәлдәк еқип, Униң алдиға келишти.

⁹ Һәзрити Әйса халайиқниң арисида қистилип қалмаслиқ үчүн, шагиртлириға кичик бир кемә тәйярлап қоюшни буйриди.

¹⁰ Чүнки У нурғун бемарларни сақайтқачқа, һәр хил кесәлликләргә гириптар болғанларниң һәммиси Униң учисини силавелиш үчүн қистишип келишкән еди.

¹¹ Қачанла болмисун, җин чаплишивалғанлар һәзрити Әйсани көрсә, Униң айиғиға баш қоюп: «Сән Худа Оғлисән!» дәп вақиришатти.

¹² Лекин һәзрити Әйса уларға Өзиниң Ким екәнлигини ашкарилимаслиқни қаттиқ җекиләтти.

Һәзрити Әйсаниң он икки әлчини таллиши

¹³ Һәзрити Әйса бир таққа чиқип, Өзи халиған кишиләрни йениға чақирди. Чақирғанлар Униң йениға келишти.

¹⁴ Һәзрити Әйса улар­дин он икки кишини әлчи дәп атап, уларни Өзи билән биллә болуш, Худаниң сөзини йәткүзүш

¹⁵ вә җинларни һайдаш һоқуқиға егә қилиш үчүн таллиди.

¹⁶ Бу он икки киши: Симун (һәзрити Әйса уни Петрус дәпму атиған),

¹⁷ Зәбәдийниң оғли Яқуп вә униң қериндиши Юһанна (һәзрити Әйса уларни «Бени рәгәш», йәни «Гүлдүрмома оғуллири» дәпму атиған),

¹⁸ Әндәр, Филип, Бартоломай, Мәтта, Томас, Һалпайниң оғли Яқуп, Тадай, вәтәнпәрвәр дәп аталған Симун

¹⁹ вә һәзрити Әйсаға сатқунлуқ қилидиған Йәһуда Ишқарийотлардин ибарәт.

Һәзрити Әйса шәйтандин күчлүктур

²⁰ Һәзрити Әйса өйгә қайтип кәлгәндин кейин, у йәргә йәнә шунчә нурғун халайиқ топландики, һәзрити Әйса билән шагиртлириниң ғизалинишқиму чолиси тәгмиди.

²¹ Һәзрити Әйсаниң аилисидикиләр буни аңлап, Уни қайтуруп кәлгили беришти. Чүнки улар Уни «Әқилдин езипту», дәп ойлашқан еди.

²² Йерусалимдин кәлгән Тәврат устазлири болса «Униңға шәйтан чаплишивапту», «У җинларни уларниң башлиғи болған шәйтанға тайинип һайдайдикән», дейишәтти.

²³ Шуниң үчүн һәзрити Әйса Тәврат устазлирини йениға чақирип, уларға тәмсилләр билән мундақ деди: — Шәйтан шәйтанни қандақму қоғлисун?

²⁴ Әгәр бир дөләттикиләр икки груһқа бөлүнүп соқушса, у дөләт пут тирәп туралмайду.

²⁵ Бир аилидикиләр өз ара җедәл-маҗра қилишса, у аилә вәйран болуштин сақлиналмайду.

²⁶ Шуниңға охшаш, шәйтанму өз-өзигә қарши чиқип, өз башқурушида болған җинлар билән соқушса, уму пут тирәп туралмайду, җәзмән һалак болиду.

²⁷ Һеч ким қавул адәмниң өйигә кирип, униң мелини булап кетәлмәйду. Пәқәт шу қавул адәмни бағлалиғанларла униң өйини булаң-талаң қилалайду.

²⁸ Билип қоюңларки, инсанларниң өткүзгән гунайи вә қилған күпүрлүклириниң һәммисини кәчүрүшкә болиду.

²⁹ Лекин Муқәддәс Роһқа күпүрлүк қилған адәм һәргиз кәчүрүм қилинмайду, чүнки у адәм мәңгү кәчүрүм қилинмайдиған гуна қилған болиду.

³⁰ Һәзрити Әйса бу сөзләрни бәзиләрниң «Униңға җин чаплишипту» дегинигә қарита ейтқан еди.

Һәзрити Әйсаниң аниси вә инилири

³¹ Шу чағда һәзрити Әйсаниң аниси билән инилири кәлди. Улар ташқирида туруп, Уни чақиришқа адәм киргүзди.

³² Һәзрити Әйсаниң әтрапида олтарған җамаәттин бәзилири: — Аниңиз, инилириңиз {вә сиңиллириңиз} сизни сиртта чақири­ватиду, — дейишти.

³³ Һәзрити Әйса буниңға җававән: — Кимләр Мениң анам вә инилирим? — деди.

³⁴ Андин У чөрисидә олтарғанларға қарап мундақ деди: — Мана булар Мениң анам вә инилирим!

³⁵ Чүнки ким Худаниң ирадисигә әмәл қилса, шу Мениң ака-иним, һәдә-сиңлим вә анамдур.