Мәтта баян қилған Хуш Хәвәр 21 - Һазирқи Заман Уйғурчә Тәрҗимиси

Һәзрити Әйсаниң тәнтәнә билән Йерусалимға кириши

¹ Һәзрити Әйса шагиртлири билән Йерусалимға йеқинлишип, Зәйтун теғиниң етигидики Бәйтпаҗи йезисиға кәлгинидә,

² һәзрити Әйса икки шагиртини мундақ дәп алдин-ала әвәтти: — Силәр алдимиздики йезиға бериңлар. У йәрдә бағлақлиқ бир ешәк вә униң йенидики бир тәхәйни көрисиләр. Уларни йешип алдимға йетиләп келиңлар.

³ Бирси силәргә бир немә десә, «Рәббимизниң буларға һаҗити чүшти», дәңлар. Уму дәрһал тәливиң­ларға қошулиду.

⁴ Бу вақиә пәйғәмбәр арқилиқ ейтилған мону сөзләрни әмәлгә ашурди:

⁵ «Йерусалим хәлқигә ейтиңлар: ‹ Мана Падишариңлар келиватиду, У кичик пеиллиқ билән бир ешәккә, Тәхәйгә минип, Силәрниң йениңларға келиватиду › ».

⁶ Һелиқи икки шагирт берип һәзрити Әйсаниң дегинидәк қилди.

⁷ Ешәк билән тәхәйни йетиләп келип, үстилиригә чапанлирини салди вә һәзрити Әйсани үстигә миндүрди.

⁸ Нурғун кишиләр чапанлирини йолға паяндаз қилип салди. Бәзилири дәрәқ шахлирини кесип йолға яйди.

⁹ Алдида маңған вә кәйнидин әгәшкән халайиқ: «Падиша Давутниң Әвлади үчүн Худаға шүкүр! Пәрвәрдигаримизниң намида Кәлгүчигә мубарәк болсун! Әң бүйүктики Худаға шүкүрләр ейтилсун!» дәп вақиришатти.

¹⁰ Һәзрити Әйса Йерусалимға киргәндә, пүтүн шәһәр һаяҗанға кәлди. Кишиләр: — Бу кимду? — дейишәтти.

¹¹ Халайиқ: — Бу Җәлилийә өлкисиниң Насирә шәһиридин болған Әйса пәйғәмбәр, — дәп җавап беришәтти.

Һәзрити Әйсаниң мәркизий ибадәтханини тәртипкә селиши

¹² Һәзрити Әйса мәркизий ибадәтхана һойлилириға кирип, у йәрдә елим-сетим қиливатқанларниң һәммисини һайдап чиқарди. Пул тегишидиғанларниң покәйлирини вә кәптәр сатқучиларниң орундуқлирини өрүветип,

¹³ уларға: — Муқәддәс Язмиларда Худаниң: «Мениң өйүм дуа-тилавәтхана дәп аталсун», дегән сөзи йезилған. Лекин силәр уни булаңчиларниң угисиға айландуруватисиләр! — деди.

¹⁴ Һәзрити Әйса ибадәтхана һойлилирида алдиға елип келингән қарғу вә токуларни сақайтти.

¹⁵ Лекин алий роһанийлар билән Тәврат устазлири Униң яратқан мөҗүзилирини вә ибадәтханида: «Падиша Давутниң Әвлади үчүн Худаға шүкүр!» дәп җар салған балиларни көрүп ғәзәпләнди.

¹⁶ Улар һәзрити Әйсадин: — Бу балиларниң немә дәватқанлиғини аңлаватамсән? — дәп сориди. — Аңлаватимән, — деди һәзрити Әйса, — силәр Муқәддәс Язмилар­­дики: «Кичик балилар вә бовақларниң тиллиридин өзәңгә мәдһийиләр кәлтүрдүң», дегән сөзләрни зади оқумиғанму?

¹⁷ Андин һәзрити Әйса улардин айрилип, шәһәрдин чиқип Бәйта­ния йезисиға берип, кечини шу йәрдә өткүзди.

Ишәнчниң күчи

¹⁸ Әтиси әтигәндә һәзрити Әйса шәһәргә қайтип кетиватқанда, қосиғи ечип кәткән еди.

¹⁹ У йол бойидики бир түп әнҗир дәриғини көрүп, униң йениға барди. Дәрәқтә йопурмақтин башқа һеч нәрсә тапалмай, дәрәққә қарап: — Буниңдин кейин мәңгү мевә бәрмигәйсән! — девиди, әнҗир дәриғи шу ан қуруп кәтти.

²⁰ Буни көргән шагиртлар һәйран болуп: — Әнҗир дәриғи қандақчә бирдинла қуруп кәтти! — дәп сориди.

²¹ Һәзрити Әйса уларға мундақ җавап қайтурди: — Билип қоюңларки, әгәр қилчә гуманланмай Худаға ишән­сәңлар, Мән әнҗир дәриғигә қилғанни силәрму қилалайсиләр. Һәтта бу таққа: «Қозғал, деңизға ташлан!» десәңларму, дегиниңлар иҗавәт болиду.

²² Ишәнчиңлар болса, дуа билән тилигән һәр қандақ нәрсигә еришисиләр.

Һәзрити Әйсаниң һоқуқиниң сүрүштүрүлүши

²³ Һәзрити Әйса мәркизий ибадәтхана һойлилириға кирип, киши­ләргә тәлим бериватқанда, алий роһанийлар вә хәлиқ ақсақаллири Униң алдиға келип: — Сиз қиливатқан ишларни қайси һоқуққа тайинип қиливатисиз? Сизгә бу һоқуқни ким бәргән? — дәп сорашти.

²⁴ Һәзрити Әйса уларға мундақ деди: — Мән авал силәрдин бир соал сорай. Әгәр силәр җавап бәрсәңлар, Мәнму бу ишларни қайси һоқуққа тайинип қиливатқанлиғимни ейтип беримән.

²⁵ Йәһия пәйғәмбәргә чөмүлдүрүш һоқуқини ким бәргән? Худаму яки инсанларму? Улар өз ара муназирә қилишқа башлап: — Әгәр «Худа бәргән» десәк, У: «Ундақта, силәр немә үчүн Йәһияға ишәнмидиңлар?» дәйду.

²⁶ Әгәр: «Инсанлар бәргән» десәк, хәлиқниң ғәзивидин қорқмисақ болмайду, чүнки улар Йәһияни пәйғәмбәр, дәп қарайду, — дейишти.

²⁷ Буниң билән улар һәзрити Әйсаға: — Билмәймиз, — дәп җавап беришти. — Ундақта, Мәнму бу ишларни қайси һоқуққа тайинип қиливат­қан­лиғимни ейтмаймән, — деди һәзрити Әйса уларға.

Икки оғул тоғрисидики тәмсил

²⁸ Һәзрити Әйса сөзини давамлаштуруп: — Силәр бу ишқа қандақ қарайсиләр? Бир адәмниң икки оғли бар екән. У чоң оғлиға: «Оғлум, бүгүн үзүмзарлиққа берип ишлигин», дәпту.

²⁹ «Бармаймән», дәпту оғли, лекин кейин пушайман қилип йәнила берипту.

³⁰ У адәм иккинчи оғлиғиму шундақ дәпту. У: «Хоп, дада, барай», дәптую, лекин бармапту.

³¹ Бу иккисиниң қайсиси атисиниң буйруғини орунлиған болиду? — Чоң оғли, — дәп җавап бәрди улар. Һәзрити Әйса уларға мундақ деди: — Билип қоюңларки, инсапсиз баҗгирлар билән паһишиләр Худаниң Падишалиғиға силәрдин бурун кириду.

³² Чүнки гәрчә Йәһия пәйғәмбәр силәргә һәққанийәт йолини көрсәткили кәлгән болсиму, силәр униңға ишәнмидиңлар; лекин баҗгирлар билән паһишиләр Униңға ишәнди. Силәр буни көрүп туруп, гунайиңларға товва қилип, Униңға ишәнмидиңлар.

Яман иҗарикәшләр һәққидики тәмсил

³³ — Йәнә бир тәмсил аңлаңлар: Бир йәр егиси бир үзүмзарлиқ бәрпа қилип, әтрапини қоршапту. Үзүм шарави ишләш үчүн үзүмзарлиққа бир көлчәк қаздурупту вә бир күзәтхана яситипту. Кейин үзүмзарлиқни иҗаригә берип, өзи жирақ бир йәргә кетипту.

³⁴ Үзүм үзүш вақти кәлгәндә өзигә тегишлик һосулни әкелиш үчүн, қуллирини иҗарикәшләрниң йениға әвәтипту.

³⁵ Лекин иҗарикәшләр қулларни тутувелип, бирини думбалапту, бирини өлтүрүветипту, йәнә бирини чалма-кесәк қипту.

³⁶ Йәр егиси бу қетим алдинқидинму көп қуллирини әвәтипту, бирақ иҗарикәшләр уларғиму шундақ муамилә қипту.

³⁷ Ахирда йәр егиси «Оғлумниғу һөрмәт қилар», дәп уни әвәтипту.

³⁸ Лекин иҗарикәшләр йәр егисиниң оғлини көрүп, өз ара: «Бу болса мирасхор; келиңлар, уни өлтүрүветип үзүмзар­лиғини егиләвалайли», дейишипту.

³⁹ Шундақ қилип, уни тутуп үзүмзар­лиқниң сиртиға сөрәп ачиқип өлтүрүветипту.

⁴⁰ Бундақ әһвалда үзүмзарлиқниң ғоҗайини кәлсә, иҗарикәшләрни қандақ қилиду?

⁴¹ Улар һәзрити Әйсаға: — Бу вәһши адәмләрни дәһшәтлик өлүмгә мәһкүм қилиду. Үзүмзар­лиқни болса иҗарисини өз вақтида тапшуридиған кишиләргә иҗаригә бериду, — дәп җавап беришти.

⁴² Һәзрити Әйса улардин сориди: — Зәбурдики мону сөзләрни зади оқумиғанмидиңлар? «Қурулушчилар ташлавәткән Таш Қурулушниң һул Теши болуп қалди. Бу Пәрвәрдигар тәрипидиндур, Биз үчүн әҗайип бир иштур».

⁴³ Билип қоюңларки, силәр шу сәвәптин Худаниң Падишалиғидин мәһрум қилинисиләр, Худаниң ирадиси бойичә яшайдиған кишиләр униңға егә болиду.

⁴⁴ Бу «Ташқа» жиқилған киши парә-парә болуп кетиду. «Таш» кимниң үстигә чүшсә, шуни кукум-талқан қиливетиду.

⁴⁵ Алий роһанийлар вә пәрисийләр һәзрити Әйсаниң ейтқан тәмсил­лирини аңлап, уларни өзлиригә қаритип ейтқанлиғини чүшәнди.

⁴⁶ Уни тутушни ойлисиму, хәлиқтин қорқушти, чүнки хәлиқ Уни пәйғәмбәр, дәп қаратти.