Мәтта баян қилған Хуш Хәвәр 17 - Һазирқи Заман Уйғурчә Тәрҗимиси

Һәзрити Әйсаниң нурға чөмүши

¹ Алтә күндин кейин һәзрити Әйса пәқәт Петрус, Яқуп вә Яқупниң иниси Юһаннанила елип, егиз бир таққа чиқти.

² У йәрдә һәзрити Әйсаниң қияпити уларниң көз алдидила өзгирип, йүзи қуяштәк парлиди, кийимлири нурдәк аппақ болуп чақниди.

³ Тосаттин шагиртларға Муса пәйғәмбәр вә Илияс пәйғәмбәрниң һәзрити Әйса билән сөзлишиватқанлиғи көрүнди.

⁴ Петрус һәзрити Әйсаға: — Әй Рәббим, бу йәрдә болғинимиз немә дегән яхши! Халисиңиз, бири Сизгә, бири Муса пәйғәмбәргә, йәнә бири Илияс пәйғәмбәргә тәвә дәп, бу йәргә үч кәпә ясай, — деди.

⁵ Петрусниң гепи түгимәйла, парлақ бир булут уларни қаплавалди. Булуттин Худаниң: «Бу Мениң сөйүмлүк Оғлум. Мән Униңдин хурсәнмән. Униң сөзигә қулақ селиңлар!» дегән авази аңланди.

⁶ Шагиртлар буни аңлап, интайин қорқушқан һалда йәргә дүм йетивалди.

⁷ Бирақ һәзрити Әйса келип, уларға қолини тәккүзүп: — Қопуңлар, қорқмаңлар, — деди.

⁸ Улар бешини көтирип қари­веди, һәзрити Әйсадин башқа һеч ким көрүнмиди.

⁹ Тағдин чүшүветип, һәзрити Әйса уларға: — Инсан Оғли өлүмдин тирилдүрүлмигичә, көргәнлириңларни һеч кимгә ейтмаңлар, — дәп тапилиди.

¹⁰ Андин шагиртлири Униңдин: — Тәврат устазлири немә үчүн: «Илияс пәйғәмбәр Қутқазғучи-Мәсиһ келиштин авал қайтип келиши керәк», дейишиду? — дәп сорашти.

¹¹ Һәзрити Әйса җававән: — Әлвәттә, Илияс пәйғәмбәр чоқум Қутқазғучи-Мәсиһтин авал келип, һәммини қелипиға кәлтүриду.

¹² Билип қоюңларки, Илияс пәйғәмбәр аллиқачан кәлди, лекин кишиләр уни тонумиғанлиқтин, униңға қилмиған әскилиги қалмиди. Худди шуниңдәк, улар Инсан Оғлиғиму азап салиду, — деди.

¹³ Шу чағда шагиртлар һәзрити Әйсаниң Илияс пәйғәмбәрни тилға елиш арқилиқ чөмүлдүргүчи Йәһияни көрситиватқанлиғини чүшәнди.

Җин чаплашқан балиниң сақайтилиши

¹⁴ Улар көпчиликниң йениға барғинида, бир киши һәзрити Әйсаниң алдиға келип, тизлинип:

¹⁵ — Тәхсир, оғлумниң һалиға йәткәйсиз! Балиниң тутқақлиқ кесили болғачқа, һали бәк харап, дайим отниң яки суниң ичигә чүшүвалиду.

¹⁶ Уни шагиртлириңизға елип кәлгән едим, сақайтал­миди, — деди.

¹⁷ — Әй етиқатсиз вә бузулған әвлат! Мән силәрниң Маңа ишәнми­гән­лигиңларға йәнә қачанғичә бәрдашлиқ берәй? — деди һәзрити Әйса, — балини алдимға елип келиңлар.

¹⁸ Һәзрити Әйса җинға буйруқ қилди. Шуниң билән җин балидин чиқип кәтти, балиму шу ан сақайди.

¹⁹ Кейин һәзрити Әйса ялғуз қалғанда, шагиртлар Униң йениға келип: — Биз немә үчүн җинни һайдалмидуқ? — дәп сорашти.

²⁰ — Ишәнчиңлар аҗиз болғанлиғи үчүн, билип қоюңларки, силәрдә қича уруғидәк көләмдә болсиму ишәнч болсиди, әву таққа: «Бу йәрдин у йәргә көч», десәңлар, көчкән болатти. Ишәнчиңлар болса, қолуңлардин һеч иш қечип қутулалмайду. {

²¹ Бирақ бундақ җинларни дуа қилиш вә роза тутуш биләнла һайдиғили болиду, — деди һәзрити Әйса уларға.}

Һәзрити Әйсаниң өлүп тирилидиғанлиғини иккинчи қетим ейтиши

^22-23 Улар Җәлилийә өлкисидә җәм болғанда, һәзрити Әйса уларға: — Инсан Оғли башқиларниң қолиға тапшурулуп өлтүрүлиду, лекин үчинчи күни тирилиду, — деди. Бу сөз шагиртларни ғәм-қайғуға салди.

Ибадәтхана беҗини тапшуруш

²⁴ Һәзрити Әйса шагиртлири билән Кәпәрнаһум шәһиригә кәлги­нидә, ибадәтхана беҗини жиққучилар Петрусниң йениға келип: — Устазиңлар ибадәтхана беҗини төлимәмду? — дәп сориди.

²⁵ — Төләйду, — деди Петрус. Петрус өйгә кәлгәндә, у техи бир немә демәстинла һәзрити Әйса униңдин: — Симун, сениңчә дуниядики падишалар кимләрдин баҗ алиду? Өз пәрзәнтлиридинму яки башқилардинму? — дәп сориди.

²⁶ Петрус: — Башқилардин, — дейиши билән, һәзрити Әйса: — Ундақта, пәрзәнтләр баҗдин хали болиду.

²⁷ Бирақ баҗ жиққучи­ларниң чишиға тәгмәйли, көлгә берип қармақни ташла. Тутқан биринчи белиқниң ағзини ачсаң, бир тәңгә пул чиқиду. Уни елип иккимизниң беҗи үчүн уларға бәр, — деди.