Луқа баян қилған Хуш Хәвәр 21 - Һазирқи Заман Уйғурчә Тәрҗимиси

Тул аялниң сәдиқиси

¹ Һәзрити Әйса бешини көтирип қариведи, мәркизий ибадәт­ханидики сәдиқә жиғилидиған җайға өз сәдиқилирини ташла­ватқан бир нәччә байни көрди.

² У йәнә бир намрат тул аялниңму иккила тәңгини ташлаватқанлиғини көрүп:

³ — Билип қоюңларки, бу намрат тул аялниң сәдиқиси Худаниң нәзәридә һәммиңларниңкидин көп.

⁴ Чүнки башқилар өзлириниң ашқан байлиқлиридин сәдиқә қилди. Лекин бу аял намрат туруп, өзиниң барлиқ тирикчилик қилидиғинини сәдиқә қилди, — деди.

Кәлгүси тоғрисидики бешарәт

⁵ Шагиртлардин бәзилири мәркизий ибадәтханиниң нәпис таш­лар вә Худаға атиған нәрсиләр билән безәлгәнлиги тоғрисида сөзлиши­вататти. Һәзрити Әйса:

⁶ — Шундақ бир вақит келидуки, силәр бу йәрдә көрүватқан һәм­мә нәрсә гумран қилиниду, һәтта бир тал һул тешиму җайида қалдурул­майду, — деди.

⁷ Улар һәзрити Әйсадин: — Устаз, бу дегәнлириңиз қачан йүз бериду? Буларниң йүз беридиғанлиғини билдүридиған қандақ бешарәт болиду? — дәп сориди.

⁸ Һәзрити Әйса мундақ деди: — Аздурулуп кетиштин һошияр болуңлар. Чүнки нурғун кишиләр Мениң намимни сетип, «Қутқазғучи-Мәсиһ мән болимән!» вә «Қиямәт күни йеқинлап қалди!» дәйду. Силәр ундақ кишиләргә әгәшмәңлар.

⁹ Уруш вә топилаңниң тивишини аңлиған вақтиңлардиму қорқуп кәтмәңлар. Бу ишларниң йүз бериши муқәррәр. Лекин бу заман ахири йетип кәлди дегәнлик әмәс.

¹⁰ Һәзрити Әйса сөзини давамлаштуруп йәнә мундақ деди: — Бир милләт йәнә бир милләт билән уруш қилиду. Бир дөләт йәнә бир дөләткә һуҗум қилиду.

¹¹ Шиддәтлик йәр тәврәшләр, ачарчилиқлар йүз бериду, жуқумлуқ кесәлләр тарқилиду вә асманда қорқунучлуқ аламәтләр көрүниду.

¹² Бирақ бу вақиәләр йүз бериштин илгири силәр тутқун қилинип зиянкәшликкә учрайсиләр. Кишиләр силәрни ибадәтханиларниң сорақ қилишиға тапшуриду, зинданларға ташлайду. Маңа ишәнгәнлигиңлар үчүн силәрни падиша вә һакимларниң алдиға елип бариду.

¹³ Мана бу силәрниң уларниң алдида Мениң гувачилирим болуш пурситиңлардур.

¹⁴ Шуңа уларниң соал-сорақлириға қандақ җавап бериш тоғрисида алдин-ала баш қатуруп кәтмәңлар.

¹⁵ Чүнки Мән силәргә дүшмәнлириңлар қарши чиқалмиғидәк вә рәт қилалмиғидәк сөз қабилийити вә әқил-парасәт ата қилимән.

¹⁶ Силәр зиянкәшликкә учриған вақитта, ата-ана, ака-ука, уруқ-туққан, яр-бурадәрлириңларму силәргә хаинлиқ қилиду. Араңлардики бәзи кишиләрму өлтүрүлиду.

¹⁷ Маңа ишәнгәнлигиңлар үчүн һәммә адәм силәргә өчмәнлик қилиду,

¹⁸ һалбуки улар бир тал чечиңларғиму чеқилалмайду!

¹⁹ Чидамлиқ болғиниңларда мәңгүлүк һаятқа еришисиләр.

Йерусалимниң вәйран қилинишидин бешарәт

²⁰ — Йерусалимниң дүшмән қошунлири тәрипидин қоршавелин­ғанлиғини көргиниңларда, униң вәйран болушқа аз қалғанлиғини билиңлар.

²¹ У чағда Йәһудийә өлкисидики аһалиләр тағларға қачсун, йерусалимлиқлар шәһәрдин чиқип кәтсун, йезилардикиләр шәһәргә кирмисун.

²² Чүнки шу чағ Худаниң хәлиқни җазалайдиған күнлиридур. Шуниң билән Муқәддәс Язмиларда бу тоғрилиқ йезилғанларниң һәм­миси әмәлгә ашурулиду.

²³ У күнләрдә қечиши әпсиз болған һамилдар аяллар вә бала емити­диған аниларниң һалиға вай! Чүнки бу йәрдики кишиләргә еғир апәт келиду. Улар Худаниң ғәзивигә учрап,

²⁴ қилич астида өлиду яки тутқун қилинип, чәт дөләтләргә һайдилиду. Худаниң йәһудий әмәсләргә бәлгүләп бәргән вақти тошқичә, улар Йерусалимни аяқ асти қилиду.

Һәзрити Әйсаниң келидиғанлиғи һәққидә

²⁵ — Мән келиштин бурун қуяш, ай, юлтузлар ғәйри түс алиду. Йәр йүзидики әлләр деңиз-муһитларниң ғәзәплик шавқунидин алақзадә болиду.

²⁶ Асман җисимлири тәвринип кетиду. Шуниң билән инсанлар дунияға келидиған апәтләрни есигә елип, вәһимә ичидә ғал-ғал титрәп әс-һошини йоқитиду.

²⁷ У чағда Инсан Оғлиниң күч-қудрәт вә улуқ шан-шәрәп билән булут ичидә келиватқанлиғини көрисиләр.

²⁸ Шуңа бундақ аламәтләр көрүнгән чағда силәр бешиңларни көти­рип қәддиңларни руслаңлар, чүнки бу силәрниң қутқузулушуң­ларға аз қалди дегәнликтур.

Әнҗир дәриғидин савақ елиш

²⁹ Һәзрити Әйса уларға мундақ бир тәмсилни сөзләп бәрди: — Әнҗир дәриғи вә башқа дәрәқләргә қараңлар.

³⁰ Уларниң йеңи йопурмақ чиқарғанлиғидин язниң йетип келишигә аз қалғанлиғини билисиләр.

³¹ Шуниңдәк Мән бая дегән аламәтләрниң йүз бериватқан­лиғини көргиниңларда Худаниң Падишалиғиниң намайән болуш алдида туруватқанлиғини билиңлар.

³² Билип қоюңларки, мана бу аламәтләрниң һәммиси әмәлгә ашурулмай туруп, бу әвлат кишиләр аләмдин өтмәйду.

³³ Асман-зимин йоқилиду, бирақ Мениң сөзлирим йоқалмай мәңгү инавәтлик болиду.

Һошияр болуңлар

³⁴ — Һошияр болуңлар! Әйш-ишрәт вә турмушниң ғәм-әндиши­лиригә берилип кәтмәңлар. Қиямәт күни силәргә гоя тосаттин бешиң­ларға ташланған тордәк кәлмисун.

³⁵ Чүнки у апәтләр йәр йүзидики пүтүн инсанларниң бешиға келиду.

³⁶ Һәр вақит һошияр болуңлар, йүз беридиған бу аламәтләрдин аман-есән өтәлишиңлар вә қиямәт күни Инсан Оғли алдида қорқмай туралишиңлар үчүн һәр дайим дуа қилиңлар, — деди.

³⁷ Һәзрити Әйса күндүзлири мәркизий ибадәтханида тәлим берип, ахшамлири шәһәрдин чиқип, кечини Зәйтун теғида өткүзәтти.

³⁸ Җамаәт Униң тәлимини аңлаш үчүн таң сәһәрдә ибадәтханиға қарап маңатти.