1.ڪرنٿين 13 - Hindu Sindhi Bible

پريم

¹ جيڪڏهن آءٌ انسانن توڙي دوتن جون ٻوليون ڳالهائيندو هجان، پر مون ۾ پريم نہ آهي، تہ پوءِ آءٌ رڳو وڄندڙ گھِنڊ، يا ڇمڪندڙ جھانجھر آهيان.

² جيڪڏهن مون کي ايشور جو سنديش ٻڌائڻ جو وردان مليل هجي، سڀني ڀيدن ۽ هر ڄاڻ جي واقفيت هجي، ۽ منهنجو وشواس ايڏو تہ ڪامل هجي، جو آءٌ جبلن کي بہ هٽائي سگھان، پر جيڪڏهن مون ۾ پريم نہ آهي، تہ آءٌ ڪجھہ بہ نہ آهيان.

³ جيڪڏهن آءٌ پنهنجو سڀ مال ملڪيت غريبن ۾ ورهائي ڇڏيان، بلڪ پنهنجي جان بہ جوکي ۾ وجھان، پر مون ۾ پريم نہ آهي، تہ انهيءَ مان مون کي ڪو فائدو ڪونہ ٿيندو.

⁴ پريم صبر ڪرڻ وارو ۽ ڪرپالو آهي. پريم ساڙ نہ ٿو ڪري، نڪي پاڻ کي پڏائي ٿو ۽ نہ وري پاڻ بابت ٻٽاڪون ٿو هڻي.

⁵ پريم بدتميزي نہ ٿو ڪري، پريم مطلبي نہ ٿو ٿئي، پريم جلدي نہ ٿو چڙي ۽ نہ وري غلطين جو حساب ڪتاب ٿو رکي.

⁶ پريم بڇڙائيءَ ۾ خوش نہ ٿو ٿئي، پر سچائيءَ ۾ خوش ٿئي ٿو.

⁷ پريم سڀ ڪجھہ ڍڪي ڇڏي ٿو ۽ پورو وشواس رکي ٿو. پريم پوري اميد رکي ٿو ۽ سڀ ڪجھہ برداشت ڪري ٿو.

⁸ پريم ڪڏهن ختم نہ ٿو ٿئي، جڏهن تہ ايشور جو سنديش ٻڌائڻ جو ڪم ختم ٿي ويندو، اڻ‌ڄاتل ٻوليون بند ٿي وينديون، ۽ ڄاڻ ميٽجي ويندي،

⁹ ڇاڪاڻ تہ اسان جي ڄاڻ اڌوري آهي، ۽ ايشور جي سنديش ٻڌائڻ ۾ اسين ڪامل نہ آهيون.

¹⁰ پر جڏهن ڪامل ايندو تہ اڌورو ختم ٿي ويندو.

¹¹ جڏهن آءٌ ٻار هئس، تڏهن ٻارن وانگر ڳالهائيندو هئس، ٻارن وانگر سمجھندو هئس ۽ ٻارن وانگر سوچيندو هئس. پر جڏهن آءٌ جوان ٿيس، تڏهن ٻاراڻيون ڳالهيون ڇڏي ڏنم.

¹² ساڳيءَ طرح هن وقت اسان کي ڄڻ تہ آئيني ۾ چٽيءَ طرح ڏسڻ ۾ نہ ٿو اچي، پر ڪو وقت ايندو جڏهن روبرو ڏسنداسين. هن وقت آءٌ ٿورو ٿورو ڄاڻان ٿو، پر ڪو وقت ايندو جڏهن آءٌ پوريءَ طرح ڄاڻيندس، جيئن ايشور مون کي پوريءَ طرح ڄاڻي ورتو آهي.

¹³ مطلب تہ وشواس، اميد ۽ پريم، اهي ٽيئي اٽل آهن. پر انهن ٽنهي مان پريم اُتم آهي.