دانیال 7 - کیتاب مقدّس به گیلکی (رشتی)دانیال خوابٚ دورون چارتأ جانور دینه 1 اوّلی سالٚ سلطنتٚ بِلشَصَّر، بابِلٚ پادشا بو کی رختخوابٚ میأن، دانیالٚ سرٚ جأ رویایأنی بوگوذشته و ایتأ خواب بیده. پس خو خوابٚ خولاصه‌یَ اَطویی بینیویشته 2 و بوگفته: «شب خواب بیدم کی باد جٚه آسمانٚ چار طرف پیله دریایٚ کولاک بوکودید. 3 چارتأ پیله‌دأنه جانور کی جورواجور بید دریا جأ بیرون بموییدی. 4 اوّلی شیرٚ نرٚ مأنستن بو کی عقابٚ پر و بالَ دأشتی. هَطو کی فندرستن دوبوم، اونٚ پر و بال بکنده بوبوسته، و اونَ زیمینٚ جأ ویریزأنه‌ییدی و آدمأنٚ مأنستن اونَ دوتأ پایأنٚ سر به پا بدأشتیدی و اینسأنٚ دیل اونَ فدَه بوبوسته. 5 «دوّمی جانورَ بیدم کی خرسٚ مأنستن بو. اون ایتأ شانه بوجور، ایتأ شانه بیجیر ایپچه راستَ بوسته و سه‌تأ دنده خاشأنَ به گاز دأشتی. ایتأ صدا اونَ بوگفته: ‹ویریز، هر چی تأنی گوشت بوخور.› 6 «بأزین، سومی جانورَ بیدم کی پلنگٚ مأنستن بو. خو پوشتٚ سر، چارتأ بال دأشتی کی اونٚ بالأن پرنده بالأنٚ مأنستن بو. اون چارتأ سر دأشتی و حکومت اونَ فَده بوبوسته. 7 «بأزین می رویا دورون چارمی جانورَ بیدم کی وحشتناک و ترسناک و پور قوّت بو. پیله گازأنی آهینٚ جأ دأشتی و همه چی‌یَ فٚوٚرستی و خوردَ کودی. هرچی کی بمأنسته‌بو، خو پا جیر لقد مالَ کودی. او جانور الباقی جانورأنٚ اَمرأ فرق کودی، اون ده‌تأ شاخ دأشتی. 8 «هوطو کی اونٚ شاخأنَ فندرستن دوبوم، بیدم ایتأ کوجه‌دأنه شاخ اوشأنٚ میأن بوجور اَمون دره کی او سه‌تأ شاخأنٚ قبلی‌یَ بیخٚ جأ بکنده. اَ شاخ، چومأنی، اینسأنٚ چومأنٚ مأنستن دأشتی و دهنی کی پیله پیله گب زه‌یی. 9 «هَطویی کی اَ چیزأنَ دَئن دوبوم، «تختأنی به پا بوبوسته و ‹قدیم‌الایام› خو تختٚ رو بینیشته. اونٚ لیباسأن ورفٚ مأنستن سیفید و اونٚ سرٚ مو پشمٚ پاکٚ مأنستن بو. اونٚ تختٚ جأ شُواله‌یٚ آتش ویریشتی و اونٚ چرخأنٚ جأ آتش ول زه‌یی. 10 ایتأ روخان آتشٚ جأ اونٚ جُلُو دوأرستی. هیزار هیزار نفر اونَ خدمت کودیدی و ده هیزار ده هیزار اونٚ جُلُو به پا ایسَه‌بید. محاکمه به پا بوبوسته و داوری دفترأن وأبوسته. 11 «بأزین چونکی اَ شاخ پیله پیله گبأن زه‌یی، هَطو فندرستَن دوبوم. فندرستَن دوبوم تا او جانور بوکوشته بوبوسته و اونٚ جسد نابودَ بوسته و آتشٚ سوزأنٚ دورون تأودَه‌یید. 12 ایقتدار جٚه الباقی او جانورأن فیگیفته بوبوسته ولی ایجازه دأشتیدی ایتأ مدت زنده بمأنید. 13 «او شب می خوابٚ میأن اینفرَ بیدم کی اینسأنٚ پسر مأنستن بو و آسمانٚ ابرأنٚ رو اَمون دوبو. وختی فأرسه، اونَ ‹قدیم‌الایامٚ› حوضور ببردیدی 14 و ایقتدار و جلال و قودرتٚ پادشایی اونَ فدَه بوبوسته تا مردومأن، جٚه تومامٚ میلتأن، قومأن و زبانأن اونَ خدمت بوکونید. اونٚ قودرت جٚه بین نیشه و اونٚ پادشایی هیوخت نابودَ نیبه. دانیالٚ خوابٚ تعبیر 15 «من، دانیال می روح پریشأنَ بوسته و رویایی کی می سرٚ جأ بوگوذشته مرَ بترسأنه. 16 بوشوم ایتأ جٚه اوشأنی‌یَ کی اویه ایسَه‌بو نزدیکَ بوستم و حقیقتٚ تومامٚ اَ چیزأنَ اونٚ جأ وأورسم. بأزین اون می خوابَ تعبیر بوکوده و اَطویی بوگفته: 17 ‹او چارتأ پیله جانور، چار پادشایی ایسید کی زیمینٚ سر حکومت کونیدی. 18 ولی خودایٚ موتعالٚ موقدّسأن پادشایی‌یَ فیگیریدی و تا اَبدالاباد خوشأنٚ دس دأریدی.› 19 «بأزین اونٚ جأ وأورسم: ‹او چارمی جانورٚ مفهوم چیسه کی الباقی جانورأنٚ اَمرأ فرق کودی و خیلی ترسناک بو و گازأنی آهینٚ جأ و چنگالٚ برنزی دأشتی و همه چی‌یَ فٚوٚرستی و خوردَ کودی، و اونچی کی بمأنسته‌بو خو پا جیر پامالَ کودی.› 20 بأزین وأورسم: ‹او ده‌تأ شاخی کی اونٚ سرٚ جور نهَه‌بو مفهوم چیسه، هَطویم او ایتأ شاخ کی ظاهیرَ بوسته‌بو و اونٚ جُلُو سه‌تأ شاخٚ دیگر بکفتید، ینی او شاخی کی چومأن دأشتی و پیله پیله گبأن زه‌یی و پیله‌تر جٚه جانورأنٚ دیگر بو.› 21 هَطویی کی دَئن دوبوم، او شاخ خودا موقدسأن اَمرأ جنگستی و اوشأنَ پیروزَ بوستی 22 تا وختی کی ‹قدیم‌الایام› بمو و داوری به نفعٚ او موتعالٚ موقدسأن اجرا بوبوسته. بأزین زمأنی فأرسه کی پادشایی‌یَ به دسَ گیفتیدی. 23 «اون مرَ بوگفته: ‹چارمی جانور، چارمی حکومتی ایسه کی زیمینٚ سر به پا به. اون، پادشایی‌یأنٚ دیگرٚ اَمرأ فرق دأره و تومامٚ زیمینَ فوره، پامال و خوردَ کونه. 24 ده‌تأ شاخ، او ده‌تأ پادشا ایسیدی کی اَ سلطنتٚ جأ ویریزیدی. بأزین، ایتأ پادشایٚ دیگر به سلطنت فأرسه کی پادشایأنٚ قبلی اَمرأ فرق دأره و سه‌تأ پادشایَ شکست دهه. 25 اون، ضدٚ خودای موتعال گب زنه و خودا موقدّسأنَ آزار رسأنه و سعی کونه هم وختأنی کی تعیین بوبوسته و هم شریعتَ وأگردأنه. اوشأن ای‌زمان، چند زمأن و نیم زمأن اونٚ دسٚ دورون تسلیم بیدی. 26 «‹ولی محاکمه به پا به و حکومت تا اَبد او پادشا جأ فیگیفته و نابودَ به. 27 سلطنت، قودرت و عظمت جٚه پادشایی‌یأنی کی تومامٚ آسمانٚ جیر حکومت کونیدی فیگیفته به و خودای موتعالٚ موقدّسأنَ فده‌به. خودا پادشایی تا اَبد ایدامه پیدا کونه و تومامٚ حاکمأن خودایَ پرستش و ایطاعت کونیدی.› 28 «هَن بو خوابی کی من بیدم. من، دانیال، می فیکرأنٚ جأ خیلی پریشأنَ بوستم و می رنگ و رو بپرسته، ولی می خوابَ هیکسَ نوگفتم.» |
© 2010-2019 Gilak Media
Gilak Media