અયૂબ 30 - પવિત્ર બાઇબલ C.L.

¹ “પરંતુ હવે તો જેમના પિતાઓને હું ઘેટાંના ટોળાં સાચવનાર કૂતરા જેવા ઊતરતી કક્ષાના ગણતો તેવા વયમાં મારાથી નાના મારી ઠેકડી ઉડાવે છે.

² જે માણસોનો જુસ્સો ખતમ થઈ ગયો તેમના બાહુબળથી મને શો લાભ થાય?

³ તેઓ તંગી અને ભૂખથી લેવાઈ ગયા હતા; અને ઉજ્જડ અને નિર્જન જગાઓમાં રાત્રે સૂકાં મૂળિયાં ચાવતા હતા.

⁴ તેઓ રણના ઝાંખરા પરથી ખારાં પાંદડાં ચૂંટી ખાતા, અને તાપવા માટે મૂળિયાનો ઉપયોગ કરતા.

⁵ તેઓ સમાજમાંથી હાંકી કઢાયેલા હતા અને ભાગતા ચોરની જેમ લોકો તેમની પાછળ બૂમો પાડતા હતા.

⁶ તેઓ ઊંડાં કોતરોમાં, ગુફાઓમાં અને બખોલોમાં વાસ કરતા.

⁷ તેઓ ઝાડીઓમાં પ્રાણીઓની જેમ ધૂરક્તા, અને ઝાંખરાંઓ નીચે ટોળે મળતા.

⁸ તેઓ મૂર્ખોનાં સંતાન અને અધમોની ઓલાદ છે; તેમને દેશમાંથી હાંકી કાઢવામાં આવ્યા હતા.

⁹ પરંતુ હવે તેઓ મારી મજાકનાં ગીતો ગાય છે અને હું તેમને માટે કહેણીરૂપ બન્યો છું.

¹⁰ તેઓ મારી ધૃણા કરે છે અને મને ટાળે છે, અરે, મને જોઈને તેઓ થૂંકે છે!

¹¹ ઈશ્વરે મને છૂટા દોરે સતાવ્યો છે, તેથી તેઓ મારી સામે બેફામ વર્તન કરે છે.

¹² મારે જમણે હાથે હુમલાખોરોની ટોળી ઊઠી છે, તેઓ મારા પગને આંટી મારી લથડાવે છે, અને મારા નાશના ઉપાયો કરે છે.

¹³ નાશથી નાસી છૂટવાનો મારો માર્ગ તેઓ રૂંધે છે. તેઓ હુમલો કરે છે પણ કોઈ તેમને રોકનાર નથી.

¹⁴ તેઓ પાળ તોડી નાખતા પૂર જેવા છે, અને ગાબડામાંથી ધસમસતા પાણીની જેમ મારા પર તૂટી પડે છે.

¹⁵ આતંકે મને ઘેરી લીધો છે, મારી પ્રતિષ્ઠા પવનના સપાટે ઊડી ગઈ છે; અને મારી આબાદી વાદળની માફક લોપ થઈ છે.

¹⁶ મારો પ્રાણ મારામાં ઓસરી રહ્યો છે, અને વિપત્તિના દિવસોએ મને જકડી લીધો છે.

¹⁷ રાત્રે મારાં બધાં હાડકાં કળે છે, અને મારા સણકા થાક ખાતા નથી.

¹⁸ તે ઝનૂનપૂર્વક મારાં વસ્ત્ર પકડીને ચીરી નાખે છે, અને મારો કોલર પકડીને ટૂંપો દે છે.

¹⁹ તેમણે મને ક્દવમાં ફેંકી દીધો છે,અને હું ધૂળ અને રાખ જેવો બન્યો છું.

²⁰ હે ઈશ્વર, હું પોકારું છું, પણ તમે ઉત્તર દેતા નથી; હું તમારી સમક્ષ ઊભો થાઉં છું, પણ તમે મારી સામે તાકી રહો છો.

²¹ તમે મારી સાથે નિર્દયતાથી વર્તો છો, તમારા બાહુબળથી તમે મને સંતાપો છો.

²² તમે મને વાયુથી ઉઠાવીને તેના પર સવારી કરાવો છો, અને વાવાઝોડામાં આમતેમ ફંગોળો છો.

²³ મને ખબર છે કે તમે મને મૃત્યુલોકમાં, એટલે સઘળા સજીવોના અંતિમસ્થાન તરફ લઈ જાઓ છો.

²⁴ છતાં પડતો માણસ બચવા માટે પોતાનો હાથ લંબાવે નહિ? એની દુર્દશામાં તે મદદ માટે પોકાર નહિ પાડે?

²⁵ કોઈના માઠા દિવસો જોઈને શું મેં આંસુ સાર્યાં નહોતાં? અને કંગાલ માટે મારો પ્રાણ કકળી ઊઠયો નહોતો?

²⁶ મેં તો શુભની આશા સેવી હતી પણ અશુભ આવી પડયું! અને પ્રકાશની વાટ જોતો હતો પણ અંધકાર આવી પડયો!

²⁷ મારા અંતરમાં અસહ્ય ઉચાટ છે અને તેને જંપ નથી, મારે માટે તો દુ:ખના દહાડા આવી પડયા છે.

²⁸ સૂર્યથી નહિ, પણ વ્યાધિથી હું કાળો પડી ગયો છું, અને ભરી સભામાં ઊભો થઈ મદદ માટે યાચના કરું છું.

²⁹ હું જાણે શિયાળવાંનો ભાઈ અને શાહમૃગનો સાથીદાર થયો છું.

³⁰ મારી ત્વચા કાળી થઈ ખરી પડે છે, અને મારાં અસ્થિ તાવથી ધગધગે છે.

³¹ મારી વીણા શોકના સૂરો અને મારી વાંસળી વિલાપના સ્વરો રેલાવે છે.