ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ՍՈՓՈՆԻԱՅ 1 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Բանն Տեառն որ եղեւ առ Սոփոնիա որդի Քուսեայ, որդւոյ Գոդողեայ որդւոյ Ամարեայ, որդւոյ Եզեկեայ, յաւուրս Յովսեայ որդւոյ Ամովնայ արքայի Յուդայ։ 2 Պակասելով պակասեսցէ ամենայն յերեսաց երկրէ, ասէ Տէր։ 3 Պակասեսցէ մարդ եւ անասուն, պակասեսցեն թռչունք երկնից եւ ձկունք ծովու, եւ տկարասցին ամպարիշտք, եւ բարձից զանօրէնս՝՝ յերեսաց երկրէ, ասէ Տէր։ 4 Եւ ձգեցից զձեռն իմ ի վերայ Յուդայ, եւ ի վերայ ամենայն բնակչաց Երուսաղեմի. եւ բարձից ի տեղուջէդ յայդմանէ զանուն Բահաղու, եւ զանուն քրմացն հանդերձ քահանայիւքն, 5 որ երկիր պագանեն ի տանիս զօրութեանց երկնից. եւ որք երդնուին յանուն Տեառն՝ արքային իւրեանց՝՝, 6 եւ որք խոտորէին ի Տեառնէ, եւ որք ոչ խնդրէին զՏէր, եւ որք ոչ ի Տեառն կողմն էին։ 7 Երկերուք յերեսաց Տեառն Աստուծոյ. զի մերձ է օր Տեառն. զի պատրաստեաց Տէր զզոհս իւր, եւ հրաւիրեաց զկոչնականս իւր։ 8 Եւ եղիցի յաւուր զոհի Տեառն՝ խնդրեցից զվրէժ յիշխանաց եւ ի տանէ թագաւորին, եւ յամենայնէ, որ զգեցեալ են զհանդերձս օտարս։ 9 Եւ խնդրեցից վրէժ յայտնապէս յամենեցունց առաջի դրանդեացն՝՝ յաւուր յայնմիկ, որք լնուին զտուն Տեառն Աստուծոյ՝՝ իւրեանց ամպարշտութեամբ եւ նենգութեամբ։ 10 Եւ եղիցի յաւուր յայնմիկ, ասէ Տէր, ձայն աղաղակի ի դրանէ խոցոտելոցն, եւ գոյժ յերկրորդ դրանէն՝՝, եւ բեկումն մեծ ի բլրոց։ 11 Ողբացէք, բնակիչք կոտորելոց. զի նմանեցաւ՝՝ ամենայն ժողովուրդդ Քանանացւոց. սատակեցան ամենեքեան որ հպարտացեալ էին արծաթով՝՝։ 12 Եւ եղիցի յաւուր յայնմիկ՝ քննեցից զԵրուսաղէմ ճրագաւ, եւ խնդրեցից վրէժ յարանցն որ արհամարհեցին զպահպանութիւնս՝՝ իւրեանց. որ ասէին ի սիրտս իւրեանց. Ոչ բարի ինչ առնէ Տէր, եւ ոչ չար։ 13 Եւ եղիցի զօրութիւն նոցա ի յափշտակութիւն, եւ տունք նոցա յապականութիւն. շինեսցեն տունս, եւ մի՛ բնակեսցեն ի նոսա, տնկեսցեն այգիս, եւ մի՛ արբցեն զգինի նոցա։ 14 Զի մերձ է օր Տեառն մեծն, մերձ է եւ արագ յոյժ. ձայն աւուր Տեառն խիստ եւ դառն, կարգեալ զօրաւոր՝՝։ 15 Օր բարկութեան օրն այն, օր նեղութեան եւ վտանգի, օր թշուառութեան եւ ապականութեան, օր խաւարի եւ միգի, օր ամպոյ եւ մառախղոյ. 16 օր փողոյ եւ աղաղակի ի վերայ ամուր քաղաքաց, եւ ի վերայ անկեանց բարձանց։ 17 Եւ նեղեցից զմարդիկ, եւ գնասցեն իբրեւ զկոյրս. զի Տեառն մեղան, եւ առին զանուն նորա ի վերայ սնոտեաց, որք ոչ ինչ կարացին օգնել նոցա. եւ հեղցէ զարիւն՝՝ նոցա իբրեւ զհող, եւ զմարմինս նոցա իբրեւ զաղբ։ 18 Արծաթ նոցա եւ ոսկի մի՛ կարասցեն փրկել զնոսա յաւուր բարկութեան Տեառն, եւ հրով նախանձու նորա մաշեսցի ամենայն երկիր. զի վախճան եւ տագնապ՝՝ արասցէ ի վերայ ամենայն բնակչաց երկրի։ |