ԱՌ ՏԻՏՈՍ ԹՈՒՂԹ 2 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Այլ դու խօսեաց որ ինչ վայելէ ողջամիտ վարդապետութեանդ. 2 ծերոց զգաստս լինել, պարկեշտս, ցածունս, ողջամիտս ի հաւատս, ի սէր, ի համբերութեան, ի ժուժկալութեան։ 3 Պառաւանց նոյնպէս ի զգաստութեան, ի սուրբ վայելչութեան, մի՛ բանսարկուս, մի՛ գինեմոլս, այլ բարեխրատս. 4 զի զգաստացուսցեն զմանկամարդսն այրասէրս լինել, որդեսէրս, 5 ցածունս, սուրբս, տնարարս, բարեգործս, հնազանդս իւրեանց արանց. զի մի՛ բանն Աստուծոյ եւ վարդապետութիւնն՝՝ հայհոյեսցի։ 6 Զերիտասարդս նոյնպէս աղաչեսջիր ցածունս լինել. 7 ամենեցուն զանձն՝՝ օրինակ կացուցանել գործոց բարութեան, վարդապետութեամբ զանեղծութիւն ունել, զսրբութիւն, զպարկեշտութիւն, 8 զբանն ողջմտութեան, անպարսաւ լինել, զի որ հակառակորդն իցէ՝ յամօթ լիցի, եւ մի՛ ինչ ունիցի ասել զմէնջ չարութիւն։ 9 Ծառայից՝ իւրեանց տերանց հնազանդ լինել եւ հաճոյս յամենայնի. մի՛ հակառակողս, 10 մի՛ հատուս, այլ զամենայն հաւատս ցուցանել բարութեամբ. զի զվարդապետութիւն Փրկչին մերոյ Աստուծոյ զարդարեսցեն յամենայնի։ ՎՋ 11 Քանզի երեւեցաւ շնորհն Աստուծոյ փրկիչ ամենայն մարդկան. 12 որ խրատէն զմեզ զի ուրասցուք զամբարշտութիւն եւ զաշխարհական ցանկութիւնս, զգաստութեամբ եւ արդարութեամբ եւ աստուածպաշտութեամբ կեցցուք յաշխարհիս, 13 եւ ակնկալցուք երանելի յուսոյն, եւ յայտնութեան փառաց մեծին Աստուծոյ եւ Փրկչին մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի. 14 որ ետ զանձն վասն մեր, զի փրկեսցէ զմեզ յամենայն անօրէնութենէ, եւ սրբեսցէ իւր ժողովուրդ սեպհական, նախանձաւոր գործոց բարութեան։ 15 Զայդ խօսեաց եւ մխիթարեա եւ յանդիմանեա ամենայն սաստիւք, զի մի՛ ոք իցէ որ զքեզ արհամարհիցէ։ |